Διαδρομή 36
Βόρεια της Άντισσας 11

Νότια από τον λόφο του Γαβαθά (Κούκλα) υψώνεται σαν συνέχεια ο λόφος που φιλοξενεί τον οικισμό της Λιότας. Η λιόφυτη, ανατολική πλαγιά πέφτει στον κάμπο. Στον κάμπο, που ο μεγάλος αρχαίος οικισμός συνεχίζεται μέχρι βαθιά και έτσι το κτήμα του Ερσοτέλους αποτελεί ένα μουσείο από τα μέλη μιας ακόμα μεγάλης παλαιοχριστιανικής. Στο σπίτι αράβδωτοι κίονες, πεσσοί, κιονίσκοι, υπέροχα μαρμάρινα κιονόκρανα, κεραμική παντού, θεμέλια, δείχναν (1988) την συνέχεια της λαμπρής ιστορίας.
Πιο μέσα, ο τόπος λέγεται «Πύργος» και ένα «κτίσμα», μαζί με άλλα, δένει με τον θρύλο της βασιλοπούλας Λυγερής, που αρρώστησε από λέπρα και βρήκε γιατρειά σε λασπόνερα με γουρούνια, όπου και έχτισε την Παναγιά της Λιότας. Αυτό όμως το κτίσμα, μαζί με μια δεξαμενή, πιο πάνω στο ύψωμα, αποτελούν απομεινάρια της διαχείρισης των «καθαρκτικών και μεταλλωδών» νερών της Λιώτας, ίσως Λουότας ή Λουότρας λεγόμενα, στα οποία τον Αύγουστο ζητούσαν την υγειά τους «πολλοί εκ της Νήσου» (Σ. Αναγνώστης, 1850). Πάρα πολλά επίσης για τα «καθαρκτικά» νερά, «άτινα εις φιάλας πωλούμενα», θεραπεύουν, μας αναφέρει στα 1909 και ο Τάξης. Όλα αυτά λοιπόν έθρεψαν και έδεσαν και τον θρύλο των ιαματικών «λασπόλουτρων» της Λυγερής.