Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 30

Η πεδιάδα των Μέσσων, όπως γράψαμε, διαρρέεται από τον «Ξυνόροδο» ή «Ξυνόροο» και εκτός από τα επίπεδα ποτιστικά χωράφια με νομευτικά φυτά, κοντά στους χαμηλούς λόφους που την κλείνουν από τα βόρεια, τεράστιες εκτάσεις είναι πια ακαλλιέργητες.
Βοτανικός κήπος όλων των ειδών των «αγκαθιών» (Scolymus hispanicus, S.maculatus, Centaurea solstitialis, C. iberica, Carlina lanata, C. corymbosa, Cardopatium corymbosum, Eryngium creticum, E. campestre, Cirsium acarna), ήταν μάλλον ο σιτοβολώνας του Μεσαιωνικού Οικισμού που βρισκόταν στις πλαγιές των λόφων (θέση 3). Εκεί επάνω, ανάμεσα στις μάντρες με τα πρόβατα, ξεπροβάλλουν τα θεμέλια, οι λαξευμένες πέτρες και η άφθονη κεραμική του. Κομμάτια από αγγεία και πιθάρια, τούβλα και κεραμίδια. Ίσως είχε την ενοριακή του εκκλησία στον Ταξιάρχη των Μέσσων. Όμως αυτή η περιοχή πέρασε στα χέρια του Ραχούτ μπέη.


Η πεδιάδα από το Τσιφλίκι (πάνω) και σήμερα η μάντρα (αριστερά). Ο λουτρός (δεξιά)

Από το τσιφλίκι σώζονται τα κτίσματα του σπιτιού, των υποστατικών, ο ελαιόμυλος με την κάτω και την άνω πέτρα και το ερείπιο του λουτρού. Φαίνεται πως ως υλικό χρησιμοποιήθηκαν σφόνδυλοι από το γειτονικό αρχαίο ιερό (τρεις) και κομμάτια από τη διακόσμησή του. Ένας αρράβδωτος κίονας έγινε γουδί του καφέ.


...ο λιόμυλος (αριστερά), ο σφόνδυλος (δεξιά)


...και το ιωνικό κυμάτιο από το αρχαίο ιερό (αριστερά). Βοτανικός κήπος αγκαθιών (δεξιά)