Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος, αν δοθεί. Μόνο όταν δεν δίνεται τότε μπορούμε να μιλάμε για ήττα.

Είναι αγώνας που αφορά στις αξίες μας και πρέπει να δοθεί. Ένας αγώνας που δίνουμε ήδη από το 2015 ως κομμάτι μιας κοινής πρωτοβουλίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων. Ενάντια σε αυτούς που σιωπούν νομιμοποιώντας την αποδοχή και ενάντια σε αυτούς που πρεσβεύουν ότι το ξεπούλημα και η νεοαποικιοκρατία είναι επένδυση και θετική εξέλιξη. Επένδυση με λεφτά που δανείστηκε η Fraport, από ελληνικές τράπεζες. Βασισμένη σε μια σύμβαση που όχι μόνο δεν διασφαλίζονται τα συμφέροντα του δημοσίου αλλά ζημιώνεται κιόλας καθώς αφενός το τίμημα δεν θα έχει αυτό το ύψος γιατί υπάρχουν προβλέψεις υπέρ της Fraport που το μειώνει, αφετέρου οι προβλέψεις για πληρωμή εκ μέρους του δημοσίου των απαλλοτριώσεων που η Fraport θα αποφασίσει θα είναι τεράστιες όπως και τα κονδύλια για τις πιστοποιήσεις των αεροδρομίων. Το ξεπούλημα μιας κερδοφόρας δημόσιας περιουσίας θέτει ζητήματα κοινωνικής συνοχής αλλά και ανάπτυξης του τόπου, βάζοντας ταφόπλακα στην επιδιωκόμενη ανάπτυξη του ντόπιου τουρισμού. Τα κόστη για τους χρήστες του αεροδρόμιου θα εκτοξευτούν και αυτό θα το πληρώσει και ο Λέσβιος επιβάτης.

Ο αγώνας συνδέεται και με άλλα αντίστοιχα κινήματα σε ένα ευρύτερο μέτωπο πάλης 161 φορέων από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τουλάχιστον έτσι ξεκινήσαμε. Μερικοί στο δρόμο παρασύρθηκαν από το σουρεαλισμό της «κυβερνώσας αριστεροδεξιάς».
Δεν ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι Κρατικοί Αερολιμένες, βρίσκονται στις νησιωτικές Περιφέρειες της Ελλάδας, γεγονός που τους καθιστά άκρως αναγκαίους για την ενδοπεριφερειακή κοινωνική συνοχή, την αναπτυξιακή προοπτική των νησιών και την εθνική ασφάλεια.
Ήταν απόλυτα κερδοφόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο και διοίκηση, ενισχύουν σημαντικά τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο και έχουν άμεσες δυνατότητες αύξησης της αποδοτικότητας - κερδοφορίας τους. Δεν ξεχνάμε ότι είναι επιζήμια για την οικονομική εξέλιξη της χώρας, η δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στον τομέα των αερομεταφορών. Αν σκεφτούμε ότι στις νησιωτικές περιφέρειες ο βαθμός εξάρτησης του Τουρισμού από τις αερομεταφορές ανέρχεται στο 78 - 86% τότε εύκολα διαπιστώνουμε τον έλεγχο που μπορεί να επιβάλει στο τουριστικό κεφάλαιο το οποιοσδήποτε ιδιωτικό μονοπώλιο, εν προκειμένω της FRAPORT. Δεν ξεχνάμε ότι τίθενται ζητήματα εθνικής ασφάλειας, και ζητήματα της υπεράσπισης των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους. Διεκδικούμε με κάθε τρόπο την ακύρωση της - άκρως επιζήμιας για την οικονομία - αποκρατικοποίησης του Αεροδρομίου Μυτιλήνης και φυσικά την άμεση αναβάθμιση του με εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του, υπό δημόσιο έλεγχο.
Οι συνέπειες από την υποθήκευση των κρατικών αναπτυξιακών μας υποδομών, θα είναι μη αναστρέψιμες. Θεωρούμε θεσμική και ηθική υποχρέωσή μας, να υπερασπιστούμε τη δημόσια περιουσία.

Αγώνας χωρίς παραίτηση και η νίκη θα έρθει.