Για δεκαετίες ολόκληρες το μόνιμο αίτημα της τοπικής κοινωνίας της Λ. Θερμής και των φορέων της περιοχής ήταν η αξιοποίηση του εμβληματικού κτιρίου του «Σάρλιτζα Παλλάς» και του περιβάλλοντος οικοπέδου, βάλλοντας κατά του ΤΣΑΥ, του Ταμείου των Υγειονομικών, στην ιδιοκτησία του οποίου είχε περιέλθει πριν από χρόνια, που το είχε εγκαταλείψει στη φθορά του χρόνου, με ορατό τον κίνδυνο να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Το ΤΣΑΥ, πέρα από κάποια ...μερεμέτια κατά καιρούς δεν έδειχνε, παρά τις συνεχείς οχλήσεις της τοπικής κοινωνίας και των φορέων της, καμιά διάθεση να αξιοποιήσει το ακίνητό του, ενδεχομένως να μην είχε και τις δυνατότητες και παρέπεμπε την όποια αξιοποίηση στις ...καλένδες. Με τη συγχώνευση των Ταμείων -και του ΤΣΑΥ- στο ΕΦΚΑ φαίνεται να επικράτησαν δεύτερες σκέψεις, αποτέλεσμα και της συνεχούς πίεσης των τοπικών φορέων και έτσι αποφασίστηκε τελικά να παραχωρηθεί το ακίνητο του Σάρλιτζα και οι παρακείμενες ιαματικές πηγές, που εν τω μεταξύ είχαν κλείσει και δεν λειτουργούσαν, στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου προκειμένου να τα αξιοποιήσει προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και του νησιού συνολικά. Ετσι φθάσαμε στην προγραμματική σύμβαση παραχώρησης των δυο ακινήτων μεταξύ Περιφέρειας και ΤΣΑΥ ( ή μάλλον του διαδόχου ΕΦΚΑ) για 25 χρόνια προκειμένου η πρώτη να φροντίσει να προστατεύσει, να αναδείξει, να αξιοποιήσει και να εκμεταλλευτεί , τόσο τις θερμοπηγές , όσο και το Σάρλιτζα. Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι προσδοκίες αναπτερώθηκαν ότι κάτι επιτέλους θα γίνει, αφού πλέον δεν είχαμε να κάνουμε με έναν «ξένο» για τον τόπο μας φορέα, όπως το ΤΣΑΥ, που δεν έδειχνε το παραμικρό ενδιαφέρον , αλλά για έναν δικό μας τοπικό φορέα και μάλιστα τον πιο ισχυρό, που είχε όλες τις δυνατότητες να ...τρέξει την υπόθεση και να αλλάξει τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή, με την αξιοποίηση των δυο αυτών ακινήτων (θερμοπηγών και Σάρλιτζα), αναβαθμίζοντας την και καθιστώντας την περιοχή της Θερμής προορισμό για ιαματικό τουρισμό, όπως και στο παρελθόν, που γι αυτό το λόγο χαρακτηρίστηκε και ως «Λουτρόπολη» ...τίτλο που εξακολουθεί να κατέχει μέχρι και σήμερα και ας έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια αυτή η δραστηριότητα από την περιοχή.  

Προσδοκίες που δεν επιβεβαιώθηκαν 

Δυστυχώς όμως οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν, στην τοπική κοινωνία και στην κοινή γνώμη του νησιού μας, με την προγραμματική σύμβαση παραχώρησης του Σάρλιτζα και την εμπλοκή της Περιφέρειας μέχρι τώρα δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Εχουν περάσει οκτώ (8) χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης, οι όποιες διαδικασίες για την αξιοποίηση των εν λόγω ακινήτων κινούνται με ρυθμούς χελώνας και σαν μην έφθανε αυτό, έγιναν και λάθος κινήσεις, με πιο χαρακτηριστική αυτή του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το Σάρλιτζα, που εκ των υστέρων αποδείχτηκε αχρείαστος και που «βραχυκύκλωσε» αντί να ανοίξει το δρόμο για την αξιοποίηση και εκμετάλλευση του ακινήτου. Καλώς εχόντων των πραγμάτων και πάντα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των καθ ύλην αρμοδίων, οι μεν θερμοπηγές αναμένεται να λειτουργήσουν, αν δεν κολλήσει το έργο της ανακαίνισης των εγκαταστάσεων σε δυο περίπου χρόνια, δηλαδή κατά το 2026, αφού μόλις πριν μερικούς μήνες δημοπρατήθηκε, ενώ η αξιοποίηση του Σάρλιτζα προσδιορίστηκε, σύμφωνα με τον εκτελεστικό γραμματέα της Περιφέρειας κ. Ελευθερίου που μίλησε στο «Ε», αν βρεθεί ιδιώτης επενδυτής για να το εκμεταλλευτεί σε πέντε περίπου χρόνια - και αυτό είναι το καλό «σενάριο»- δηλαδή κατά το 2029-30! Θα έχει δηλαδή συμπληρωθεί μια 15ετία από την υπογραφή της σύμβασης και την εμπλοκή της Περιφέρειας για να μιλάμε ενδεχομένως για αξιοποίηση.  

Και οι αχρείαστοι «αυτοσχεδιασμοί»! 

Είναι φανερό από τα παραπάνω δεδομένα ότι η περιφερειακή αρχή που κλήθηκε να διαχειριστεί την υπόθεση αυτή δεν ασχολήθηκε με την σοβαρότητα και υπευθυνότητα που απαιτούσε η περίπτωση του Σάρλιτζα. Λειτούργησε με προχειρότητα και αυτοσχεδιασμούς, ένας τέτοιος ήταν και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που ήθελε το εμβληματικό κτίριο του Σάρλιτζα να έχει χρήση μουσειακή (!;)- και όχι την προτέρα χρήση του ως ξενοδοχειακή υποδομή ανακαινισμένο μαζί με τις υπόλοιπες νέες υποδομές που θα δημιουργηθούν στο υπάρχων οικόπεδο - για τον οποίο ξοδεύτηκαν αρκετά χρήματα για βραβεία και επιτροπές που τελικά θα μείνουν στα συρτάρια, ενώ και η επιχειρούμενη προστασία του κτιρίου από τις καιρικές συνθήκες με το προσωρινό στέγαστρο αποδείχτηκε προχειρότητα ολκής, αφού με το πρώτο φύσημα του ανέμου... έφυγε μαζί και τα χρήματα που δαπανήθηκαν γι αυτό. Και όμως υπήρχαν φωνές και τεκμηριωμένες προτάσεις-επισημάνσεις για το ποιες θα μπορούσαν να είναι οι ενδεδειγμένες κινήσεις της Περιφέρειας, ώστε το όλο εγχείρημα να έμπαινε σε σωστές ράγες για να υλοποιηθεί προς όφελος του τόπου, χωρίς τις παλινωδίες, τις προχειρότητες και τις καθυστερήσεις που το κρατούν τόσα χρόνια μακριά από την επιθυμητή αξιοποίηση. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι κάποιοι επέλεξαν να πελαγοδρομούν και να αυτοσχεδιάζουν, για τους δικούς τους ακατανόητους λόγους, με αχρείαστες κινήσεις που εκ των υστέρων αποδεικνύονται ότι αντί να επισπεύδουν τις εξελίξεις μάλλον τις εμποδίζουν με απρόβλεπτες συνέπειες και για το όλο εγχείρημα της αξιοποίησης, αλλά και για το ίδιο το κτίριο του Σάρλιτζα που κάθε καθυστέρηση εγκυμονεί κινδύνους για τη στατικότητά του. Είναι κρίμα που τόσα χρόνια πέρασαν αναξιοποίητα, με ευθύνη των περιφερειακών αρχών που κλήθηκαν να διαχειριστούν αυτήν την υπόθεση. Και θα είναι ακόμη μεγαλύτερο το κρίμα αν αυτή η τακτική συνεχιστεί για ένα τόσο σοβαρό θέμα που θα έπρεπε όχι στα λόγια , αλλά στην πράξη να είναι πρώτης προτεραιότητας. Δυστυχώς!