Θυμάστε την εποχή που η κυβέρνηση πανηγύριζε για το πλασματικό «πρωτογενές πλεόνασμα», την «έξοδο στις αγορές» κ.λπ.. Με σχεδιασμό και εντολή Σαμαρά, οι διάφοροι «Μπαλτάκοι» κρατούσαν ανοιχτούς τους διαύλους με τα στελέχη του ναζιστικού κόμματος, ώστε σε ενδεχόμενη διάλυση του ΠΑΣΟΚ ή σε οποιαδήποτε άλλη αρνητική γι’ αυτούς εξέλιξη, να συγκυβερνήσουν μαζί τους. Οι φασίστες όμως αντέδρασαν εξ αιτίας των συλλήψεών τους και το σχέδιο μετατίθεται για το μέλλον. Βέβαια, οι κυβερνητικές εφεδρείες δεν τελειώνουν. Έτσι προέκυψε το νεοφιλελεύθερο κόμμα (;) του «απολιτίκ» τηλεαστέρα Θεοδωράκη, που δήλωσε ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί και αυτός με το Σαμαρά...

Στο κοινωνικό τοπίο, τα προβλήματα αυξάνονται γεωμετρικά, με τον κόσμο να υποχωρεί σε αυτήν τη βίαιη οικονομική επίθεση, χωρίς να φαίνεται ακόμη η δυναμική εκείνη που θα δώσει μια πολιτική και ψυχολογική τόνωση στην κοινωνία. Η κυβέρνηση τοποτηρητών και το κοινοβούλιο αποφασίζουν για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, ξεπούλημα ΔΕΗ, λιμανιών, αεροδρομίων, αιγιαλού κ.λπ. και η κοινωνία μάλλον δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα αυτών των εξελίξεων!

Από την άλλη, η χώρα έζησε μια ακόμη ανάδειξη αντιπροσώπων στην αυτοδιοίκηση και στο ευρωκοινοβούλιο. Η αξιωματική αντιπολίτευση θεώρησε την κρίση σαν ευκαιρία ανόδου στην εξουσία, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν τόσο βατά όσο νόμιζε. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση. Οι μεταγραφές που κάνουν και ο λαϊκισμός στον οποίο προσφεύγουν τα στελέχη του, δεν αφήνουν περιθώρια για να ειπωθεί η αλήθεια στην κοινωνία, ότι η «ευμάρεια» τελείωσε και ότι για δεκαετίες η χώρα θα βρίσκεται στον οικονομικό πάτο. Το κόμμα αυτό με τις... κομμουνιστικές καταβολές, αντί να υποσχεθεί στοιχειώδη οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας με δουλειά και ίδιο μισθό για όλους την επαύριον της εκλογής του, λιβανίζει τα αυτιά όσων απολύονται ότι θα επανέλθουν στην πρότερη κατάσταση - όπως π.χ στην ΕΡΤ.

Στο ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι εάν ρεφορμίσουν τώρα, θα ξεγελάσουν το σύστημα έως ότου προχωρήσουν το «επαναστατικό» τους σχέδιο... Το βαθύ κράτος είναι τόσο ισχυρό, που αν δεν υποταχθούν, θα τους συντρίψουν την επόμενη μέρα. Οι δηλώσεις Τσίπρα «κι εμείς είμαστε νοικοκυραίοι» και «οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία έχουν εκδημοκρατιστεί και δεν είναι αυτοί που αποτελούν κίνδυνο για τη δημοκρατία», οι συναντήσεις του με το παπαδαριό, τους βιομηχάνους και τους εφοπλιστές, η παρουσία του στην εκδήλωση για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και οι δηλώσεις για το πόσο δημοκράτης ήταν, εξηγούν πολλά... Όλα αυτά υποδεικνύουν το μέλλον! Ένα μέλλον με χρεωκοπημένη την αριστερά, τόσο ιδεολογικά όσο και σε επίπεδο πράξης, με την κοινωνία εκτεθειμένη σε κάθε είδους ακροδεξιές διαθέσεις...

Οι πολίτες νομίζουν πως μας δίνεται η ευκαιρία κάθε τρία - τέσσερα χρόνια να αλλάξουμε τα πράγματα και ότι η πιο ιερή στιγμή της δημοκρατίας είναι οι εκλογές! Όμως μοναδικό πραγματικό όπλο της κοινωνίας είναι η αυτοδιεύθυνση! Δημιουργώντας σήμερα αυτοδιαχειριζόμενες δομές, μια μέρα θα αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα που θα παρασύρει όλους τους προσκυνητές της εξουσίας. Αρκετοί αριστεροί συμμετέχουν σε αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα και μιλάνε για άμεση δημοκρατία - ενώ παράλληλα στριμώχτηκαν στα δημοτικά και περιφερειακά ψηφοδέλτια... Πρόκειται για αφέλεια, για Ιανούς ή κάτι άλλο;... Η διαχείριση ενός Δήμου είτε θα γίνεται οριζόντια με τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων, είτε θα γίνεται κάθετα από τους ταγούς της εξουσίας. Μια από τις συνέπειες της οικονομικής-συστημικής κρίσης είναι η ενδυνάμωση και ισχυροποίηση εναλλακτικών δράσεων και απόψεων. Όταν σε μια πόλη υπάρξει σε κάθε γειτονιά μια λαϊκή συνέλευση, ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, μια εργατική λέσχη, μια συλλογική κουζίνα, ένα κοινωνικό ιατρείο και εφόσον αυτά λειτουργούν μαζικά, τότε κανένα δημαρχείο και καμμία περιφέρεια δε θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.

Ήδη, ο όρος «αποανάπτυξη» έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται ολοένα περισσότερο, πολύ πέρα από τους - περιορισμένους - κύκλους της ριζοσπαστικής οικολογίας. Πρέπει να βγούμε επιτέλους από τη λογική του καταναλωτισμού και της διαρκούς οικονομικής ανάπτυξης, να προτείνουμε μια κοινωνία περιβαλλοντικά βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη, που θα βασίζεται σε ένα διαφορετικό σύστημα αξιών. Τότε η αυτοδιεύθυνση και η αποανάπτυξη θα εξαπλωθούν και θα διασχίσουν από χωριό σε πόλη όλη τη χώρα, για να πραγματοποιήσουν την ευτοπία... Μέσα από τον εναλλακτικό λάκκο των λεόντων,