Το μνημείο Στόουνχεντζ στην Αγγλία, της 3ης χιλιετίας ΠΚΧ, τα προϊστορικά μνημεία της Μάλτας της 4ης χιλιετίας ΠΚΧ, δείχνουν ότι είναι ανθρώπινοι προβληματισμοί πάνω στη μέτρηση του ηλίου, των ηλιακών ακτινών, προκειμένου να τοποθετούν καλύτερα τον κύκλο του έτους και του φωτός μέσα στη ροή του χρόνου. Η μέτρηση του χρόνου ήταν μια σπουδαία πρόκληση για τον άνθρωπο στην οποία ανταποκρίθηκε, στην περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα, στη Φοινίκη με θαυμαστό τρόπο και αργότερα οι επόμενοι πολιτισμοί ήρθαν να χτίσουν πάνω σ’ αυτό...

Οι Φοίνικες προηγήθηκαν, ως θαλασσοπόροι, περίπου χίλια χρόνια, των Ελλήνων, Οι Έλληνες εξελίχθηκαν σε σπουδαίους θαλασσοπόρους γύρω στο 1000 και στο 800 και στο 600 ΠΚΧ. Αυτό έπαιξε ρόλο στις παρατηρήσεις τους. Οι Φοίνικες κατέληξαν, γύρω στο 2500 ΠΚΧ, στο ότι η Γη είναι σφαιρική. Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος το 300 ΠΚΧ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Γη γυρνά γύρω από τον Ήλιο. Ο Ερατοσθένης, Έλληνας φιλόσοφος και βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, στον τρίτο αιώνα ΠΚΧ, μέτρησε πρώτος την περίμετρο της Γης σε 39.375 χλμ, δηλαδή με ελάχιστη απόκλιση από την ακριβή μέτρηση που κάνουμε σήμερα. Ο Ίππαρχος, αστρονόμος της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, υπολόγισε την απόσταση Γης - Σελήνης σε 384.400 χλμ, πάλι με ελάχιστη απόκλιση από τον σωστό αριθμό χιλιομέτρων που γνωρίζουμε σήμερα!

Άρα, σε αυτή την περίοδο της αρχαιότητας, Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Έλληνες, Φοίνικες, Ρωμαίοι συνέβαλαν στο να καταχτηθούν γνώσεις τεράστιας σημασίας. Για το αν η Γη είναι πλανήτης ή όχι, αν κινείται ή όχι, αν κινείται εκείνη γύρω απ’ τον Ήλιο ή ο Ήλιος γύρω απ’ τη Γη και φυσικά να γίνουν όλο και σωστότερες μετρήσεις του γύρου του έτους. Οι Βαβυλώνιοι έχοντας το εξαδικό σύστημα το χρησιμοποίησαν στη διαίρεση της ημέρας, διαίρεσαν την κάθε ημέρα σε 24 ώρες, δηλαδή τέσσερις φορές το έξι, κάθε ώρα την διαίρεσαν σε εξήντα λεπτά, κάθε λεπτό σε εξήντα δευτερόλεπτα. Τον κύκλο σε 360 μοίρες. Όλα για τους Βαβυλωνίους συνδέονταν με το εξαδικό τους σύστημα και αυτό το έχουμε κρατήσει μέχρι σήμερα...

Στη συνέχεια, τις μεγαλύτερες επεμβάσεις στη μέτρηση του χρόνου, στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης, τις έκαμαν δύο άνθρωποι. Ο πρώτος είναι ο Ιούλιος Καίσαρας, ο οποίος το 46 ΠΚΧ, βλέποντας ότι το σεληνιακό ημερολόγιο 364 ημερών που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι υστερεί σε σχέση με το ηλιακό ημερολόγιο των Αιγυπτίων, απεφάσισε να αλλάξει το ημερολόγιο των Ρωμαίων και της αυτοκρατορίας του και επέβαλε το ονομαζόμενο Ιουλιανό ημερολόγιο, από το όνομά του. Κάλεσε, από την Αίγυπτο, τον περίφημο Έλληνα αστροφυσικό της Αλεξάνδρειας, Σωσιγένη, προκειμένου να διορθωθεί η απόκλιση που ήδη είχε το ρωμαϊκό ημερολόγιο. Αυτός απεφάσισε να δημιουργήσει, καταρχήν, ένα έτος 445 ημερών, για να μπορέσει να φέρει στα ίσια τη χρονολόγηση και στη συνέχεια νέο ημερολόγιο 365,25 ημερών. Και στο Ιουλιανό ημερολόγιο όμως, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582 ΝΚΧ, αποφάσισε να επιλύσει το πρόβλημα ο πάπας Γρηγόριος ο 13ος, ο οποίος αφού πήρε τη γνώμη των ειδικών, απεφάσισε να αφαιρέσει δέκα ημέρες. Αυτό είναι γνωστό ως Γρηγοριανό ημερολόγιο 365,2425 ημερών και αυτό το ημερολόγιο ακολουθείται μέχρι σήμερα. (Η Ελλάδα το υιοθέτησε το 1923 ΝΚΧ!) Δηλαδή, μέσα στην πορεία του χρόνου υπήρξαν διορθώσεις τόσο στο σεληνιακό, όσο και στο ηλιακό ημερολόγιο!

Παρεμπιπτόντως, οι Μάγιας στην Κεντρική Αμερική, γύρω στο 300 ΠΚΧ, συνδύασαν τις παρατηρήσεις τους του κύκλου του ηλίου με εκείνες τις παρατηρήσεις τους σε σχέση με τη θέση της Αφροδίτης και κατέληξαν σε έναν κύκλο 365 ημερών, που έχανε δύο δευτερόλεπτα τον χρόνο! Σήμερα με τα ατομικά μέσα που χρησιμοποιούμε στη μέτρηση του χρόνου χάνουμε επτά δευτερόλεπτα! Μέσα από τον ημερολογιακό λάκκο των λεόντων,