Από γονείς παιδιών που αγωνίστηκαν στον τελικό του Παιδικού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου με την ομάδα του Παλλεσβιακού, λάβαμε την παρακάτω επιστολή διαμαρτυρίας μ’ αφορμή το ρεπορτάζ τού «Ε» για το συγκεκριμένο αγώνα.

Η επιστολή έχει ως εξής:

 «Κύριε Διευθυντά,

Ως γονείς των παιδιών που αγωνίστηκαν στον τελικό Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου Παίδων με την ομάδα του Παλλεσβιακού την Κυριακή 16/02/14, θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε για την ελλιπή και μονομερή κάλυψη του αγώνα δημοσιογραφικά απ’ τον αρθρογράφο σας στο φύλλο σας της 20ής/02/14. Επιθυμούμε να δοθούν ισότιμα τα εύσημα σε όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν, όπως ορίζει η προσέγγιση ενός τελικού Παιδικού Πρωταθλήματος.

Όσον αφορά το δημοσιογράφο σας, δεν ήταν παρών στον αγώνα και προκειμένου να τον περιγράψει, συνέλλεξε πληροφορίες (χωρίς προηγουμένως να τις διασταυρώσει) από μη αντικειμενικούς παρατηρητές (και μη γνώστες), προσκείμενους στην ομάδα του Ελύτη. Αλήθεια, πώς γνώριζε μέχρι και το λεπτό που χάθηκαν οι υποτιθέμενες ευκαιρίες;

Κατά γενική ομολογία των παρευρισκομένων, ο αγώνας ήταν αμφίρροπος σ’ όλη τη διάρκειά του και οι αξιόλογες τελικές φάσεις ήταν δύο εκατέρωθεν και τίποτε περισσότερο. Το γκολ που έκρινε τον αγώνα, έγινε με μία καθαρά τυχερή σέντρα, όπως συμβαίνει (σπανίως μεν, αλλά συμβαίνει) σε πολλούς ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Εν τέλει, ήταν ο καλύτερος τελικός που έχει γίνει ποτέ στη Λέσβο, με την ισοπαλία να δεσπόζει σαν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα, κατά γενική ομολογία των παρευρισκόμενων προπονητών και θεατών.

Γνωρίζουμε, στηρίζουμε και επιλέγουμε απόλυτα αυτό που πρεσβεύει ο “ΠΑΛΛΕ”. Και αυτά αναμφισβήτητα είναι το ομαδικό πνεύμα, η ευγενής άμιλλα και οι αρχές τού “ευ αγωνίζεσθαι”. Τι μεγαλύτερη επικύρωση των παραπάνω, απ’ το ό,τι ο τερματοφύλακας του Ελύτη, Ν. Γιαννίκος (συμπαίκτης για έξι και πλέον χρόνια με τα περισσότερα παιδιά τού “ΠΑΛΛΕ”), γαλουχημένος με τις ίδιες ιδέες και αξίες, τις οποίες ως φαίνεται δεν ξέχασε στη νέα του ομάδα, ήταν μαζί με τα παιδιά μας στον πανηγυρισμό μετά το τέλος τού ματς στο κέντρο του γηπέδου. Αξίζουν προσωπικά συγχαρητήρια στο παιδί και μακάρι να ακλουθούσαν το παράδειγμά του και άλλα παιδιά.

Αναφέρατε στο άρθρο σας την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο σωματείο του Ελύτη, χαρακτηρίζοντάς το ακαδημία-πρότυπο. Σας πληροφορούμε ότι έχουν τέσσερις - πέντε μέρες προπόνηση την εβδομάδα και παίκτες που προπονούνται μαζί επί πολλά συναπτά έτη. (Αλήθεια, χρειάζεται διαφήμιση η συγκεκριμένη ακαδημία;)

Αντίθετα ο “ΠΑΛΛΕ” απαρτίζεται από παιδιά που επέλεξαν να αγωνισθούν σ’ αυτή την ομάδα χωρίς να υπάρχουν συνεργασίες με άλλα σωματεία. Αξίζει να καταγράψουμε ότι οι προπονήσεις είναι μία - δύο την εβδομάδα, λόγω έλλειψης γηπέδου.

Τα προαναφερθέντα που αφορούν στις προπονήσεις και την οργάνωση των ομάδων, κατατίθενται γνωρίζοντας επακριβώς τι συμβαίνει (Ε.Π.Σ. - Ελύτης). Δε θα μπούμε όμως στον πειρασμό να ασχοληθούμε (προς το παρόν τουλάχιστον) με καταστάσεις επιβλαβείς για τα παιδιά μας. Ταυτόχρονα, όμως, δε θ’ αποδεχθούμε στο μέλλον τέτοιου είδους πρακτικές, ούτε παρόμοιες δημοσιογραφικές αναλύσεις.

Προς γνώση σας, η ενημέρωση που έγινε από τα υπόλοιπα Μ.Μ.Ε. ήταν αντικειμενικότατη και μεταξύ άλλων ανέφεραν ως έπρεπε ότι: “Ο μεγάλος νικητής της αναμέτρησης ήταν το ποδόσφαιρο. Ο αγώνας ήταν πολύ υψηλού επιπέδου, γεγονός που σχολιάστηκε από προπονητές ομάδων που παρευρέθηκαν στις κερκίδες του γηπέδου της Θερμής, αλλά και από δεκάδες γονείς.”

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι παίκτες που αγωνίστηκαν, ήταν παιδιά. Ας τα προστατέψουμε από θριαμβολογίες και μεγάλα όνειρα. Ταυτόχρονα όμως να είμαστε αντικειμενικοί στα γραφόμενά μας, γιατί αυτοί στους οποίους αναφερόμαστε, είναι ποδοσφαιριστές-παιδιά, τα παιδιά μας, και στην εποχή που βιώνουμε, σίγουρα τους αξίζει κάτι καλύτερο, ποιοτικότερο και αληθινό.

Επιθυμούμε οι απόψεις που σας καταθέτουμε, να δημοσιευθούν κατά το σύνολό τους προκειμένου να αποκατασταθεί η αληθινή εικόνα των πραγμάτων και δικαιωματικά να αναγνωσθεί και η άποψη όλων των φιλάθλων, γονέων, προπονητών που παρευρέθηκαν και χειροκρότησαν ΟΛΑ τα παιδιά στο χώρο του γηπέδου, υπηρετώντας τον αθλητισμό όπως αυτός πρέπει να νοείται.»

σ.σ. Το ύφος και η ένταση που εκπέμπει η παραπάνω επιστολή διαμαρτυρίας, παραπέμπει σε ανάλογες επιστολές ομάδων Α΄ Εθνικής μετά από κάποιο δυσμενές για την ομάδα αποτέλεσμα. Εδώ όμως μιλάμε για παιδικό πρωτάθλημα και για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των μικρών παιδιών που παίζουν ποδόσφαιρο.

Αν ο ρεπόρτερ είχε κάποιες «μεροληπτικές» εκτιμήσεις για το συγκεκριμένο αγώνα, που πιθανότατα να επιδέχονται αντιλόγου - γιατί σε τελική ανάλυση δεν μπορεί να γίνει χίλια κομμάτια και να είναι παρών σ’ όλα τα γήπεδα -, οι επιστολογράφοι γονείς θα έπρεπε για την ιστορία να περιοριστούν στις όποιες παρατηρήσεις τους και μέχρι εκεί. Δεν κατανοούμε τις εμμονές και τα υπονοούμενα για μια ακαδημία ποδοσφαίρου που έχει δώσει πολλά δείγματα γραφής, ούτε και τη διάθεση αντιπαράθεσης με την αντίστοιχη του Παλλεσβιακού, ο οποίος όπως εύστοχα υπογραμμίζει στο επίμαχο ρεπορτάζ τού «Ε» ο «μεροληπτικός» συντάκτης, «επανήλθε με αξιώσεις στον τελικό και παρουσίασε ένα καλό σύνολο».

Καλές είναι και οι διαμαρτυρίες και οι παρατηρήσεις - και απ’ το Ε» είναι πάντα ευπρόσδεκτες -, αλλά για να είναι εύστοχες, οφείλουν να μην ξεπερνούν τα όρια, γιατί τότε χάνουν το δίκιο τους. Γιατί θα κινδύνευε κανείς, αντί να ασχοληθεί με το... δάσος, το θεσμό που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, να σταθεί στο... δένδρο, αν έγιναν αυτές ή οι άλλες φάσεις ή ποιο θα ήταν το δικαιότερο αποτέλεσμα.

Γι’ αυτό δε θα μπούμε στον πειρασμό να αντικρούσουμε τις γκρίνιες της επιστολής. Αυτές να τις κρίνουν οι αναγνώστες και η φίλαθλη κοινή γνώμη, όωςω και εμείς κρινόμαστε καθημερινά.