Από την εποχή που σπούδαζα στην Ακαδημία Μυτιλήνης, το Στ΄ Δημοτικό Σχολείο θεωρούνταν ένα από τα καλύτερα της πόλεως. Γι’ αυτό το λόγο οι σπουδαστές της Ακαδημίας, εκτός από τα Πρότυπα, έκαναν δειγματικές διδασκαλίες και σ’ αυτό σχολείο.

Οι ευκατάστατοι Μυτιληνιοί προτιμούσαν να στέλνουν τα παιδιά τους στα πρότυπα σχολεία, τα οποία στεγάζονταν στο κτηριακό συγκρότημα της Ακαδημίας και χρησίμευαν στο να εκπαιδεύονται οι σπουδαστές.

Τα σχολεία αυτά τα προτιμούσε η «ελίτ» της Μυτιλήνης, γιατί δίδασκαν καλοί εκπαιδευτικοί και, λόγω της Ακαδημίας, χρησιμοποιούσαν πρωτοποριακές μεθόδους.
Συγχωρέστε μου το μακρόσυρτο πρόλογο, αλλά μόλις μπήκα στον αύλειο χώρο του σχολείου, οι θύμισες ξύπνησαν και με συνεπήραν. Νεαρός σπουδαστής, τον καιρό εκείνο, δίδαξα κι εγώ σ’ αυτό το σχολείο. Στο θέμα τώρα.

Έχω δύο εγγόνια που φοιτούν στο Έκτο Δημοτικό. Την παραμονή της Εθνικής Επετείου, αφού οι μεγάλες τάξεις είπαν τα ποιήματά τους, βγήκε στην αυλή όλο το σχολείο και χόρεψε δημοτικούς χορούς. Μου άρεσε ιδιαίτερα που χόρεψαν όλες οι τάξεις και όχι επιλεκτικά οι καλύτεροι χορευτές απ’ τις μεγάλες τάξεις, όπως κάναμε παλαιότερα.

Συνολικά χορεύτηκαν 13 δημοτικά τραγούδια, που κάλυψαν γεωγραφικά όλες τις περιοχές της χώρας, ακόμα και τις αλύτρωτες πατρίδες.

Αυτές οι εκδηλώσεις, παρελάσεις, θεατρικές παραστάσεις, γυμναστικές επιδείξεις στη σταδιοδρομία της δικής μου σειράς και παλαιότερα ήταν υποχρεωτικές εκδηλώσεις και τις παρακολουθούσε ο κόσμος με ενθουσιασμό, ιδιαίτερα στα χωριά, που η ψυχαγωγία ήταν περιορισμένη.
Από τη δεκαετία του ογδόντα και μετά, άρχισαν να ατονούν μέχρι που εξαφανίστηκαν τελείως. Και έρχεται τώρα το Στ΄ Δημοτικό να τις επαναφέρει και να τις προαγάγει.

Απ’ ό,τι με πληροφορούν τα εγγόνια μου, πέραν των συγκεκριμένων εκδηλώσεων, στο εν λόγω σχολείο συντελούνται πλείστες όσες εκδηλώσεις και έτσι συνεχίζεται η παλιά παράδοση.
Τελειώνοντας, θέλω να συγχαρώ τις δύο γυμνάστριες για την εκδήλωση που πρωτοστάτησαν και να επισημάνω τα παρακάτω:
α) Οι χορευτικοί κύκλοι των τάξεων καλό θα είναι να αλλάζουν θέσεις για να είναι ορατοί από τους θεατές που μένουν ακίνητοι (κερκίδες).

β) Έχω τη γνώμη ότι το «ρεπερτόριο» των χορών πρέπει να περιλαμβάνει όλους τους τοπικούς χορούς και, αν είναι δυνατόν, με τοπικές ενδυμασίες.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι η «παγκοσμιοποίηση» δεν πρόκειται να επιβληθεί από κανέναν αν δεν την κουβαλάμε μέσα μας!

Εξάλλου τα τετρακόσια χρόνια στυγνής σκλαβιάς από έναν βάρβαρο κατακτητή δεν κατάφεραν ν’ αλλοτριώσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά και τη γλώσσα μας.
Συγχαρητήρια και σας ευχαριστώ θερμά για τη χαρά που μου δώσατε.