Θα δημοσιεύσω στην αγαπητή εφημερίδα «Εμπρός», σε πέντε συνέχειες, ένα μεγάλο άρθρο μου με το γενικό τίτλο: «Μας ψεκάζουν;». Τα επιμέρους θέματα είναι: 1) Ο μεγάλος επιστήμονας Νίκολα Τέσλα (1856 - 1943), 2) Η Ιονόσφαιρα της Γης, 3) Το Υπερόπλο ΗΑΑRP, 4) Συνέπειες των ακτινοβολιών του Υπερόπλου HAARP και 5) «Μας ψεκάζουν;». (Θα ήθελα να κρίνετε με επιείκεια τα γραφόμενά μου.)

Ο μεγάλος επιστήμονας Νίκολα Τέσλα (1856 - 1943)

Ο Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε στο χωριό Σμίλιαν της σημερινής Κροατίας, από Xριστιανούς Ορθόδοξους γονείς (ο πατέρας του ήταν ιερέας και η μητέρα του κόρη ιερέα). Από μικρή ηλικία, ο Νίκολα εντυπωσιάστηκε από το φαινόμενο του Ηλεκτρισμού, όταν άρχισε να τρίβει το τρίχωμα των ζώων που είχαν στο σπίτι τους. Από μικρός ήταν βιβλιόφιλος και λάτρευε τους συγγραφείς Ιούλιο Βερν και Εμίλ Ζολά.

Μετά τη βασική εκπαίδευση στην πόλη Γκόσπιτς, πολύ γρήγορα έμαθε τη γερμανική γλώσσα. Οι καθηγητές του τον συμβούλεψαν να ασχοληθεί περισσότερο με τη μελέτη του Ηλεκτρομαγνητισμού. Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο (1873) με βαθμό «λίαν καλώς», επέστρεψε στο χωριό του, όπου προσβλήθηκε από χολέρα. Μετά την αποθεραπεία του (1885), πήρε δύο υποτροφίες για την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή του Γκρατς, όπου έδωσε και δύο διαλέξεις: «Περί Τριχοειδών Φαινομένων» και «Περί Μυών», ενώ ανέβασε και θεατρικές παραστάσεις.

Το 1877 δεν μπόρεσε να καλύψει τα έξοδα των σπουδών του, στράφηκε στην άσωτη ζωή και το 1878 το Πανεπιστήμιο τον έδιωξε χωρίς να πάρει πτυχίο. Το 1879 γράφτηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή της Πράγας, όμως πάλι λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν πήρε πτυχίο. Έτσι, αποφάσισε να αφοσιωθεί στην τεχνική εμπειρία (να γίνει δηλαδή εμπειροτέχνης). Μετά την Πράγα φεύγει για τη Βουδαπέστη, όπου δούλεψε ως τεχνικός σχεδιαστής στο Κεντρικό Τηλεγραφικό Γραφείο της Ουγγαρίας. Οι τεχνικές του ικανότητες ξεχώρισαν, έγινε προϊστάμενος και το 1884 άφησε έκθαμβους τους πάντες στα γραφεία της Εταιρείας Edisson’s Club for Europe όταν διόρθωσε τη μεγάλη βλάβη στον ηλεκτρικό σταθμό του Στρασβούργου. Τότε τον συμβούλεψαν να επισκεφθεί τον Τόμας Έντισσον (1841 - 1931) στις ΗΠΑ.

Εκεί ο Νίκολα συναντήθηκε με τον Έντισσον, ο οποίος τού ανέθεσε να επισκευάσει τη γεννήτρια του πλοίου «Όρεγκον». Όμως σύντομα φάνηκε ότι οι σχέσεις τους δεν ήταν καλές. Γιατί ο Έντισσον ήταν άνθρωπος πρακτικός και βασιζόταν περισσότερο στην εργατικότητα και στις εμπειρίες του, ενώ αντίθετα ο Τέσλα ήταν ένας άνθρωπος με ιδανικά, διανοούμενος και πιο πολύ θεωρητικός.

Όμως η μεγαλύτερη διαφορά τους ήταν ότι ο Έντισσον υποστήριζε τη χρήση του συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ ο Τέσλα ήταν υποστηρικτής της χρήσης του εναλλασσόμενου ρεύματος. Φήμες θέλουν τον Έντισσον να είχε ενοχληθεί από την ενασχόληση του Τέσλα με μυστικιστικές θεωρίες και πειράματα. Έτσι οι δρόμοι τους χώρισαν κάπου στο 1886.

Το 1887 ο Τέσλα βρήκε χρηματοδότη για τα πειράματά του τον Α. Μόργκαν, διευθυντή της τηλεγραφικής εταιρείας Western Union, ο οποίος του έστησε το εργαστήριό του κοντά στο εργαστήριο του Έντισσον. Το 1887 η πατέντα του με τον τίτλο «Πολυφασικό Σύστημα Τέσλα» κατοχυρώθηκε από την Αμερικανική Επιτροπή Ευρεσιτεχνιών. Το 1888 έδωσε μία διάλεξη με τίτλο:

«Το νέο Σύστημα Κινητήρων και Μετασχηματισμών του Εναλλασσόμενου Ρεύματος» στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Ηλεκτρομηχανικής, με αποτέλεσμα ο βιομήχανος Τζωρτζ Γουεστινχάουζ να συνεργαστεί μαζί του. Όμως ο Έντισσον προσπάθησε να δυσφημήσει και τους δύο, ειδικά όταν ο Γουεστινχάουζ πούλησε στη φυλακή Σινγκ-Σινγκ το σχέδιο κατασκευής λειτουργίας της ηλεκτρικής καρέκλας με εναλλασσόμενο ρεύμα (1890). Το διάστημα 1890 - 1891 έδωσε δεκάδες διαλέξεις σε Αμερική, Παρίσι και Μεγάλη Βρετανία για το εναλλασσόμενο ρεύμα και τις χρήσεις του, ενώ βραβεύτηκε από το Βασιλιά της Σερβίας και τη Σερβική Βασιλική Ακαδημία. Στο διάστημα 1892 - 1903, ο Τέσλα αγωνιζόταν να αποδείξει ότι η εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων ήταν δική του ανακάλυψη και όχι του Ιταλού Μαρκόνι.

Τελικά ο Τέσλα δικαιώθηκε το 1940, ενώ το 1955 (μετά το θάνατό του) αναγνωρίστηκε ως εφευρέτης του ραδιοφώνου. Το 1893 στη Διεθνή Έκθεση του Σικάγο, ο Γκρόβερ Κλήβελαντ, ο 24^ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, φωταγώγησε το Σικάγο με λάμπες που λειτουργούσαν με εναλλασσόμενο ρεύμα. Ήταν ημέρα αποθέωσης του Τέσλα. Το 1895 ο Γερμανός φυσικός Ρέντγκεν, με τη βοήθεια του Τέσλα, ανακοίνωσε την ανακάλυψη των ακτινών Χ, με τις οποίες βγάζουμε ακτινογραφίες. Το 1898 ο Τέσλα ισχυρίστηκε, δημιουργώντας και χρησιμοποιώντας μια συσκευή Γεωδυναμικής, ότι ήταν υπεύθυνος ενός μικρού σεισμού που συνέβη στη Νέα Υόρκη. Σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι όντως εφικτή η πρόκληση σεισμών με ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς (EMR ή HMΠ).

Eκείνη την εποχή, η φήμη τού Τέσλα στις ΗΠΑ ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλον εφευρέτη ή επιστήμονα στη λαϊκή συνείδηση. Λόγω όμως της εκκεντρικότητάς του και των περίεργων και θεωρούμενων ως εξωφρενικών ισχυρισμών του, π.χ. ότι η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη θα βοηθήσουν την εκτόξευση του ανθρώπινου πολιτισμού σε πολύ ανώτερη κλίμακα, τελικά εξοστρακίστηκε και θεωρήθηκε τρελός επιστήμονας.

Από το 1898 έως το 1903, ο Τέσλα άλλαζε χρηματοδότες, ενώ έκανε πειράματα για τη λεγόμενη «Ελεύθερη Ενέργεια», για την οποία δε γνωρίζουμε και πολλά και η οποία θα μοιραζόταν δωρεάν. Έτσι δεν είχε πια χρηματοδότη και έως το 1910 είχε ξεχαστεί ή παραγκωνιστεί λόγω των νέων θεωριών και εφευρέσεων (αδελφοί Ράιτ που κατασκεύασαν το πρώτο αεροπλάνο, η ανακάλυψη της Ραδιενέργειας από το ζεύγος Κιουρί, η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν).

Από το 1915 έως το 1917 ο Τέσλα κέρδισε πολλές διακρίσεις από διάφορες ακαδημίες, αλλά έχασε την ευκαιρία να προταθεί για Νόμπελ Φυσικής αυτός και όχι ο Έντισσον. Το 1916, νέα κόντρα ξέσπασε ανάμεσα στους φυσικούς, από τους οπαδούς τού Τέσλα (Κυματική Θεωρία) εναντίον των οπαδών της Θεωρίας τού Αϊνστάιν (Ατομική Θεωρία).

Από το 1918 έως το 1922 κατοχύρωσε πολλές πατέντες ευρεσιτεχνίας για τη Μηχανική των Υγρών, οι οποίες αγοράστηκαν από διάφορες εμπορικές εταιρείες. Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την περιβόητη «Ακτίνα του Θανάτου», ένα Υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις, να καταρρίψει χιλιάδες αεροπλάνα σε απόσταση 200 μιλίων, ενώ αυτό ήταν υπεύθυνο για τη μεγάλη έκρηξη στην Τουγκούσκα της Ρωσίας (1908), η οποία σήμερα πιθανολογείται ότι οφειλόταν στην έκρηξη ενός μεγάλου αστεροειδούς πάνω από το έδαφος. Το 1941, με την επέκταση του ναζισμού στην Ευρώπη και τον αναβρασμό του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Τέσλα ήθελε να κατασκευάσει ένα «Νέο Υπερόπλο», για να σώσει την πατρίδα του.

Αλλά ο θάνατός του δεν τον άφησε να ολοκληρώσει τα πειράματά του. Εκτός από τη δουλειά του στον Ηλεκτρομαγνητισμό και τα Συστήματα Ισχύος, λέγεται ότι ο Τέσλα είχε συνεισφορές και στη θεμελίωση της Ρομποτικής, του Τηλεχειρισμού, στην ανάπτυξη του Ραντάρ, στην επέκταση της Βαλλιστικής, καθώς και στην Πυρηνική και Θεωρητική Φυσική.

Ο Τέσλα ισχυριζόταν, μέσα σε όλες τις άλλες θεωρίες του, ότι το 2035 η μόλυνση του νερού θα είναι πολύ χαμηλή, τα ποσοστά παραγωγής δημητριακών πολύ υψηλά, θα γίνει αναδάσωση όλων των καμμένων και άνυδρων περιοχών, καθώς και εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον.

Για όλες τις παράξενες ανακοινώσεις ανακαλύψεων και απόψεις τού Τέσλα, οι δημοσιογράφοι και ο επιστημονικός κόσμος τότε τον περιγέλασαν, τον ονόμασαν τρελό, ενώ μέχρι και σήμερα πολλοί μελετητές εντάσσουν τις περισσότερες εφευρέσεις του στον τομέα των ανεξήγητων φαινομένων και γεγονότων. Σήμερα η προσπάθεια αποκρυπτογράφησης μέρους των θεωριών και ανακαλύψεων του Τέσλα γίνεται με συστήματα όπως το άκρως απόρρητο HAARP, για το οποίο θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο.

Από το 1936 έως το θάνατό του (1943), το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις τού Τέσλα, φοβούμενο ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τη Σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1937 ένα αυτοκίνητο χτύπησε τον Τέσλα σπάζοντάς του αρκετά πλευρά και κλονίζοντας σοβαρά την υγεία του. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Τέσλα είχε να αρρωστήσει από τα 30 του χρόνια, υποστήριζε δε ότι γι’ αυτό «φταίνε τα πειράματά του».

Το Κράτος της Γιουγκοσλαβίας, μετά το ατύχημά του, του έβγαλε ισόβια σύνταξη, ενώ ήδη από το 1926 τα Πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Ζάγκρεμπ τον είχαν ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα.

Ο Τέσλα είναι κυρίως γνωστός για τις επαναστατικές του συνεισφορές στους κλάδους του Ηλεκτρισμού και του Μαγνητισμού στα τέλη του 19^ου και στις αρχές του 20^ού αιώνα.

Οι ανακαλύψεις του και η θεωρητική εργασία του αποτέλεσαν τη βάση για την εφαρμογή του σημερινού Συστήματος Εναλλασσόμενου Ηλεκτρικού Ρεύματος. Εφευρέσεις όπως τα Πολυφασικά Συστήματα Διανομής Ισχύος συνετέλεσαν στην εκδήλωση της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης. Σύγχρονοι μελετητές του έργου του τον έχουν αποκαλέσει «τον Άνθρωπο που εφηύρε τον 20ό αιώνα» και «Προστάτη Άγιο του Σύγχρονου Ηλεκτρισμού».

Το 1943 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τον αναγνώρισε ως εφευρέτη της Ασύρματης Επικοινωνίας. Η μονάδα έντασης του μαγνητικού πεδίου (μονάδα Μαγνητικής Επαγωγής) στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων (SI), τo Tesla, ονομάστηκε προς τιμήν του στο Διεθνές Συνέδριο Μέτρων και Σταθμών του Παρισιού το 1960.

Ο Τέσλα πέθανε τελικά, ενώ εργαζόταν στο εργαστήριό του, στις 7 Ιανουαρίου 1943, αλλά τον βρήκαν νεκρό δύο ημέρες αργότερα, γιατί, όπως έκανε πάντα, είχε κρεμάσει στην πόρτα του δωματίου του την επιγραφή: «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ. ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ».