Διαβάσαμε με ενδιαφέρον το σύντομο δημοσίευμα στο «Εμπρός», στις 14 τρέχοντος, για το φόρο τιμής που απέτισε η Λέσχη Πλωμαρίου στους ήρωες της Λεσβιακής Φάλαγγας, με την ευκαιρία του εορτασμού της επετείου της  8ης Νοεμβρίου.

Το δημοσίευμα όμως παρέλειψε να τονίσει ορισμένα γεγονότα, που εγώ σα γέννημα θρέμμα του Πλωμαρίου δεν μπορώ να τα αποσιωπήσω.

Κύριοι ομιλητές της εκδήλωσης ήταν η κ. Ντίνα Βάκκα - Κυριαζή, χημικός, ανώτερη υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, και ο σύζυγός της κ. Αριστείδης Κυριαζής, καθηγητής Φυσικής.

Είναι γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε ακούσει ομιλίες για την 8η Νοεμβρίου. Ομολογώ, όμως, ότι αυτήν τη φορά μάθαμε ΙΣΤΟΡΙΑ. Δημοσιεύματα από εφημερίδες της Αμερικής («Ατλαντίδα», «Εθνικό Κήρυκα»), από ντόπιες εφημερίδες, αλληλογραφία μεταξύ υπευθύνων, απόρρητα έγγραφα του ελληνικού Υπουργείου, μας παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά. Όλοι μας απορήσαμε και θαυμάσαμε πώς βρήκε όλες αυτές τις λεπτομέρειες η ομιλήτρια. Σίγουρα είχε και θέληση και υπομονή, αλλά και, το σπουδαιότερο, φροντίδα μεγάλη.

Η Λεσβιακή Φάλαγγα συγκροτήθηκε στην Αμερική με πρωτεργάτη τον Πλωμαρίτη Ευστράτιο Αθανασιάδη. Την αποτελέσανε 220 Λέσβιοι, από τους οποίους οι 120 ήταν Πλωμαρίτες.

Στη Λέσβο, αποκλειστικά υπεύθυνοι ήταν προύχοντες. Πλωμαρίτες για το ξεκίνημα του αγώνα. Ο δήμαρχος Μαλλιάκας Λαίλιος και ορισμένα άλλα πρόσωπα, αγνοήσανε τον κίνδυνο, συνήλθανε σε κάποιο κήπο κρυφά και αποφασίσανε να στείλουν σημείωμα στο ναύαρχο Κουντουριώτη, που βρισκόταν τότε στη Λήμνο, και να τον καλέσουν να ‘ρθεί για την απελευθέρωση της Λέσβου. Το σημείωμα το σφραγίσανε με σφραγίδα της Δημογεροντίας, την οποία σφραγίδα κλέψανε νύχτα κρυφά. Το μήνυμα δε, αυτό το μετέφεραν στο ναύαρχο ναυτικοί Πλωμαρίτες, με επί κεφαλής τον ήρωα Δημήτρη Τσακίρη.

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο κ. Κυριαζής. Μας μίλησε για τους αντάρτες, που στην πλειοψηφία τους ήταν Πλωμαρίτες, με οπλαρχηγούς αποκλειστικά Πλωμαρίτες (Δημήτρης Τσακίρης, Δημ. Καμπάς, Δημ. Στεφάνου και Μάνος Σιτταράς). Οι ομάδες αυτές έδωσαν πολλά στον αγώνα, φρόντισαν για την απελευθέρωση του Πλωμαριού, βοήθησαν το δυτικό μέρος του νησιού (Άγρα, Μεσότοπο) και πολεμήσανε ηρωικά στη μάχη του Κλαπάδου.

Από όλα τα πιο επάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το Πλωμάρι πρωτοστάτησε και προσέφερε πολλά στην απελευθέρωση του νησιού μας. Όμως, δυστυχώς, βλέπουμε σήμερα να αγνοείται, να περιφρονείται και να μην υπολογίζεται το Πλωμάρι για πολλά θέματα. Ελπίζουμε ότι κάποτε τα πράγματα θα μπούνε στη θέση τους.