Τις προάλλες διάβασα στο «Εμπρός» σημείωμα ότι κάποιος αναγνώστης της εφημερίδας «αναρωτήθηκε γιατί να δαπανηθούν πάνω από 800 χιλ. ευρώ για το δρόμο προς Σεδούντα (λιμνοδεξαμενή)».

Ομολογώ ότι αισθάνθηκα έκπληξη και ανησυχία. Πρώτα-πρώτα, τα χρήματα αυτά είναι από ειδικό κονδύλι αποκλειστικά για αγροτικούς δρόμους («κονδύλι Μπαλτατζή»), κι αν δεν τα ήθελε το Πλωμάρι, θα πηγαίνανε σε άλλο χωριό, όπου και εκεί υποχρεωτικά θα γινόταν κάποιος αγροτικός δρόμος. Διερωτάται ο κάθε Πλωμαρίτης που νοιάζεται για το Πλωμάρι, αυτό ήθελε ο αναγνώστης;

Απαραίτητο, λοιπόν, είναι να δημοσιευθεί το όνομά του. Πρέπει να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε, και για ποιο λόγο ενδιαφέρεται για τούτο. Τόσο πολύ τον «τσούζει» ο γενικός κορβανάς και αδιαφορεί για το καλό του Πλωμαρίου; είναι Ξένος ή Αστός και δε γνωρίζει τις συνθήκες του τόπου, ή ντόπιος και «τυρβάζει για πολλά, ενώ ενός έστι χρεία»; Με άλλα λόγια, δεν έχει ιδέα ή αδιαφορεί τελείως για την αγροτική ζωή του τόπου;

Είναι γεγονός ότι από αυτόν το δρόμο θα κατεβούν εφέτος χιλιάδες μόδια ελιές. Και βέβαια όλα αυτά, με αγροτικά αυτοκίνητα, που στο τέλος όλα τα αυτοκίνητα αυτά θα αχρηστευθούν. Τέτοιο είναι το χάλι του δρόμου. Νομίζω ότι επιβάλλεται να ενδιαφερθεί κάποιος για την περιουσία αυτών των ανθρώπων. Αλλά και για τη ζωή τους, γιατί ο δρόμος βαδίζει δίπλα στο ποτάμι, που πολλές φορές ξεχειλίζει.

Πέρα από τα πιο πάνω, είναι απαραίτητο ο δρόμος να ασφαλτοστρωθεί, γιατί εξυπηρετεί πραγματικά πολλούς οικισμούς (Λιμνί, Μέσωνα, Σεδούντα, Σαρπίδα), όπου μένουν άνθρωποι χειμώνα - καλοκαίρι.
Τέλος, ο δρόμος εξασφαλίζει πρόσβαση προς τη λιμνοδεξαμενή, απαραίτητο για την επίσκεψη και τον έλεγχο της λιμνοδεξαμενής, αλλά και για λόγους τουριστικούς.
Ας έχουμε, λοιπόν, κατά νου αυτό που διαλαλεί ο σοφός λαός: «Α δεν μπορείς να κάνεις το καλό, μην κάνεις κακό!»