Εθελοντισμός

Η ασπιρίνη για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν το φάρμακο «διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» Ως άριστο αντιπυρετικό και αναλγητικό, ανακούφιζε γρήγορα από τα βασικά συμπτώματα των ασθενειών, τον πυρετό και τον πόνο, και σε πολλές περιπτώσεις βοηθούσε στην ανάρρωση του ασθενή. Σε άλλες περιπτώσεις, απλώς συγκάλυπτε τη δράση της ασθένειας, με αποτέλεσμα σύντομα η κατάσταση του ασθενή να χειροτερεύει ανεπανόρθωτα. Σε κάποιες, τέλος, περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα σε στομαχικές διαταραχές, δρούσε όπως η βενζίνη στη φωτιά χειροτερεύοντας την κατάσταση.

Στην εποχή της «καλλικρατικής» λαίλαπας, ο διαχειριστής της, ο «Κακοκράτης ο Α΄» και οι συνεργάτες του, ανακάλυψαν μια «κοινωνική ασπιρίνη», τον εθελοντισμό. Και αυτή η «κοινωνική ασπιρίνη» συνταγογραφείται «διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν», που πηγάζει απ’ τις νομικές διατάξεις, αλλά και τις υλοποιητικές πράξεις των αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησής μας.

Μια κοινωνική δράση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο που πηγάζει από το θετικό «θέλω να προσφέρω» του πολίτη, κοντεύουν να το μετατρέψουν σε απωθητικό σύνδρομο της εξουσίας. Αντί να ‘ρθουν κοντά στους πολίτες, να τους εξηγήσουν καλόπιστα τις δυνατότητες και τις δυσκολίες, να αποδείξουν τη χρηστή και δίκαιη διαχείριση των πόρων που υπάρχουν, να τους ζητήσουν την κατανόηση και τη συνέργεια για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων ώστε να ενισχύσουν άμεσα και έμμεσα το εθελοντικό κίνημα, αυτοί ενεργούν στο «άρπα - κόλλα». Και προκαλούν επικαλούμενοι συνέχεια το «δεν υπάρχουν λεφτά», επιχορηγώντας όμως τη λιτανεία και το κάψιμο του Οβριγιού (σε συγκεκριμένη ενορία) με 1.000 ευρώ λες και δε γίνεται πουθενά αλλού λιτανεία και κάψιμο του Ιούδα.

Ξεκίνησαν πέρσι με την πολυδιαφημισμένη εθελοντική δράση των «Αλβανών του Πολιχνίτου». Και να φωτογραφίες από δω, και να υποσχέσεις από κει, και να συμποσιαζόμενοι με τους εθελοντές. Γιατί των Αλβανών ξεχωριστά; Δεν είναι αυτοί, εδώ και δεκαετίες κάποιοι, μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής μας; Δεν πηγαίνουν τα παιδιά τους στα σχολεία μας; Δεν απολαμβάνουν τις ίδιες (άθλιες) υπηρεσίες με τους ιθαγενείς; Τι ήθελαν να αποδείξουν με την κίνηση αυτή;

Για τη συντήρηση και τον ευπρεπισμό του σχολείου δεν υπάρχουν χρήματα, αναλαμβάνουν οι εθελοντές. Ρυπαίνεται από πίσσες η παραλία των Βατερών (πέρσι το καλοκαίρι), η Αντιδημαρχία Πολιχνίτου ζητά να προστρέξουν εθελοντές και ταυτόχρονα την ίδια μέρα απασχολεί τους μισούς εργάτες καθαριότητας που διαθέτει, να ασπρίσουν τα δέντρα της παραλίας άλλης περιοχής.

Έπρεπε να καθαριστεί και να ασβεστωθεί το χωριό και το νεκροταφείο μέρες Λαμπρής που περιμέναμε. «Δεν έχουμε ούτε εργάτες ούτε ασβέστη», η απάντηση-λύση του αντιδημάρχου. Ας προστρέξουν οι εθελοντές (και προσέτρεξαν).

Δεν υπάρχει χώρος ούτε για έναν τάφο στο νεκροταφείο του χωριού. Να περιμαντρώσουμε ένα κομμάτι του προαύλιου με πασσάλους και… «κοτετσόσυρμα (!!!)» για να υπάρξει χώρος, είναι η λύση που μας προτείνουν. Αλλά δεν υπάρχουν χρήματα για να τα αγοράσουμε. Μήπως υπάρχουν εθελοντές να βοηθήσουν;

Πρέπει να ευπρεπιστεί η είσοδος του χωριού, που λες και οδηγεί σε ακατοίκητο μέρος. Να κοπούν τα χόρτα, να μαζευτούν τα σκουπίδια, να ασπριστούν τα δέντρα, να δείξει τέλος πάντων ότι και εδώ κατοικούν άνθρωποι. Αν υπάρχουν εθελοντές, κάντε ό,τι νομίζετε. Και ευτυχώς βρέθηκαν. Αυτός που δε βρέθηκε ήταν ο αντιδήμαρχος. Να έρθει, να συμμετάσχει, να ενισχύσει, να ευχαριστήσει. Αλλά όπως όταν ήμασταν μικροί και υπομέναμε την ένεση με το φάρμακο, μας καλόπιαναν με μια σοκολάτα (τόση δα) για να καθίσουμε και στην επόμενη δόση, έτσι και τώρα κατόπιν εορτής, ή μάλλον κατόπιν εργασίας, προσέφερε (άλλος αντιδήμαρχος) 25 λίτρα βενζίνη και 20 μέτρα μεσινέζα για να τα χρησιμοποιήσουμε στην… επόμενη εξόρμηση!!!

Δε μένει πια παρά, όταν ζητήσουμε το δήμαρχο ή τον αντιδήμαρχο, από κεκτημένη ταχύτητα να μας απαντήσουν: Βρείτε κανένα εθελοντή!!!