Επάνω στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος

(Κ. Καβάφης. Τρώες)

«Όλα έχουν ένα τέλος, εκτός από τα λουκάνικα που έχουν δύο», απεφάνθη ο θυμόσοφος Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ αποχαιρετώντας την προεδρία της ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το ίδιο, ασφαλώς, ισχύει και για την «καρέκλα» στου Μαξίμου, η οποία δεν είναι… λουκάνικο ή δεν πρέπει να έχει σχέση με τα λουκάνικα!

Την ίδια θέση για το «μη μόνιμον» της εξουσίας υποστήριξαν, αρχαιόθεν, οι φιλοσοφούντες Έλληνες, όπως ο Αγάθων ο Τεισαμενού, στου οποίου την ρήση, επανειλημμένως, σε προηγούμενα άρθρα μου έχω αναφερθεί: «Τον άρχοντα τριών δει μεμνήσθαι: πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει».

Τώρα που φθάνει στο τέλος της η επί 4,5 χρόνια άσκηση της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε, πλέον, να αποφανθούμε για το τι έπραξε, τι δεν έπραξε και πώς τα έπραξε αυτά που έπραξε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο ηγέτης του κόμματος Αλ. Τσίπρας.

Και όσον αφορά στη ρήση του Αγάθωνα του Τεισαμενού, μπορούμε να πούμε, γενικά, ότι τα «έργα και οι ημέρες» στην εξουσία του Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν την πλήρη περιφρόνηση και καταπάτηση των παραπάνω αρχών που επισημαίνει ο αρχαίος τραγικός ποιητής, διότι:

Πρώτον, ο τρόπος άσκησης της εξουσίας, το ύφος και το ήθος των κυβερνώντων, η οίηση και η αλαζονεία τους, η κομματοκρατική και αυταρχική διαχείριση και νομή του κράτους, η ιταμή συμπεριφορά τους προς τους πολιτικούς αντιπάλους τους, η διάκριση των Ελλήνων στους «δικούς» μας και τους «άλλους», η υποτίμηση της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας των πολιτών αποδεικνύουν στην πράξη την πλήρη περιφρόνησή τους προς την Δημοκρατία και τον λαό.

Παρά τα ηχηρά συνθήματα για την αγάπη τους προς τον λαό και την κοινωνική δικαιοσύνη παραβίασαν, κατάφωρα, την πρώτη αρχή ότι πρέπει να ενθυμούνται πως «κυβερνούν ανθρώπους», σκεπτόμενους πολίτες και όχι άβουλο κοπάδι.

Δεύτερον, ενώ διακήρυσσαν πως «θα μας ταράξουν στην νομιμότητα» και πως «είναι κάθε λέξη του Συντάγματος», στην πράξη, και το Σύνταγμα ερμήνευαν και εφάρμοζαν κατά το δοκούν και όπως τους συνέφερε κομματικά (τελευταίο δείγμα ασέβειας προς το πνεύμα του Συντάγματος ο διορισμός προέδρου και εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μετά την εξαγγελία των εθνικών εκλογών). Και όχι μόνον πρωτοστάτησαν, ως Αντιπολίτευση, και δίδαξαν την ανυπακοή και την περιφρόνηση προς τους νόμους της δημοκρατικής πολιτείας, αλλά και, ως κυβέρνηση, επέδειξαν προκλητική ανοχή στην ανομία και την παραβατικότητα, ακόμα και με την αποφυλάκιση επικίνδυνων βαρυποινιτών και αμετανόητων τρομοκρατών δολοφόνων.

Αλλά «κυβερνώ κατά νόμον» σημαίνει ότι ο νόμος είναι υπεράνω όλων και ισχύει τόσο για τους κυβερνώμενους, όσο και τους κυβερνώντες. Και αυτήν, όμως, την αρχή την παραβίασαν προκλητικά, διότι, οσάκις μέλη της συγκυβέρνησης βρέθηκαν κατηγορούμενοι -σε αντίθεση με τους πολιτικούς τους αντιπάλους- καλύφθηκαν πίσω από την «βουλευτική ασυλία», προκειμένου να αποφύγουν την εκδίκαση της κατηγορίας που τους βάρυνε ενώπιον της Δικαιοσύνης!

Τρίτον, μεθυσμένοι από τα μεγαλεία και τα παραισθησιογόνα της εξουσίας πίστεψαν ότι θα είναι ισόβιοι νομείς της εξουσίας. Στα δημοκρατικά, όμως, καθεστώτα οι αιρετοί άρχοντες είναι «επί θητεία» και άρα προσωρινοί, υποκείμενοι στην κρίση του λαού, από τον οποίον εκλέγονται, επανεκλέγονται ή αποπέμπονται. Ακόμα και οι μονάρχες και οι δικτάτορες, οι οποίοι κατέλαβαν την εξουσία ερήμην του λαού και κυβέρνησαν παρά την θέλησή του συνειδητοποίησαν, κάποτε, με οικτρό τρόπο, ότι καμιά εξουσία δεν είναι διαρκής. Αυτή την αβεβαιότητα και ιδιαίτερα την σαθρότητα της εξουσίας που βρίσκεται σε αντίθεση με την θέληση του λαού επισήμανε και ο σοφός Σόλων -με την γνωστή ρήση του «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε»- προς τον πάμπλουτο και παντοδύναμο βασιλιά της Λυδίας Κροίσο, ο οποίος είχε οικτρό τέλος «επί της πυράς».

Τις παραπάνω σοφές πολιτικές υποθήκες αγνόησαν παντελώς, ως ανιστόρητοι και τυχάρπαστοι, οι κυβερνώντες των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Ως ιδεοληπτικοί και αμετανόητα εμφυλιοπολεμικοί, αντί να ενώσουν σε ένα ενιαίο μέτωπο ολόκληρον τον λαό στην αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων της κοινής πατρίδας, τον διέκριναν σε τάξεις αλληλομαχόμενες και αλληλομισούμενες και κατάφεραν, συκοφαντώντας και διαστρεβλώνοντας τις θέσεις των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, να δηλητηριάσουν και να εξαχρειώσουν ολόκληρη την πολιτική μας ζωή.

Ακόμα και με τον τρόπο που πολιτεύτηκαν στον χειρισμό σοβαρών πολιτικών και εθνικών ζητημάτων, όπως ήταν ο εκλογικός νόμος, η αναθεώρηση του Συντάγματος, η αδειοδότηση των τηλεοπτικών Σταθμών, η συμφωνία για το Σλαβομακεδονικό, επιδίωξαν να διαβάλουν και να διχάσουν του πολιτικούς τους αντιπάλους και συγχρόνως να δημιουργήσουν -ειδικότερα με την «Συμφωνία των Πρεσπών»- τεράστιο χάσμα ανάμεσα στον ελληνικό λαό.

Γι αυτό και η πτώση τους από την «καρέκλα» της εξουσίας είναι βέβαιη και θα είναι εκκωφαντική!

Υ.Γ. «Βαρίδι» στο ΠΑΣΟΚ, για τους Συριζαίους, ήταν ο Βενιζέλος· αλλά, ως φαίνεται και «βάρος» ασήκωτο και μέγεθος δυσθεώρητο ήταν και για την Φ. Γεννηματά, η οποία αποφάσισε να …ελαφρύνει ακόμα περισσότερο το ΚΙΝΑΛ.

Δεν φοβάται όμως, τόσο ελαφρύ που έγινε, πια, το ΚΙΝΑΛ, μήπως το πάρει και το σηκώσει ο… άνεμος;