Όπως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και στην Ελλάδα, τίποτα δεν πεθαίνει

(Τάκης Θεοδωρόπουλος, Εφημ. Καθημερινή)

Κάποιοι είχαν πιστέψει πως είχε εξαντλήσει το δημαγωγικό οπλοστάσιό του την περίοδο 2010-2014, με την χρησιμοποίηση του οποίου είχε καταφέρει να υφαρπάξει την ψήφο του ταλαιπωρημένου λαού και να καταλάβει την εξουσία. Μάταιες οι πίστεις, φρούδες οι ελπίδες! Ο Τσιπραίικος θίασος, που επέστρεψε στη αντιπολίτευση, μόλις τρεις μήνες και κάτι, μετά τις εθνικές εκλογές και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ξαναπαίζει το ίδιο έργο σε επανάληψη! Μην έχοντας τι άλλο να πει και τι άλλο να κάνει κατασκευάζει και πάλι εχθρούς, ξαναστήνει τα σκιάχτρα του νεοφιλελευθερισμού, προσπαθεί να φοβίσει τον κόσμο πως «αναβιώνει το κράτος της Δεξιάς, της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου»!

Και το άκρον άωτον της γελοιότητας: προσπαθεί να μας πείσει για το τεράστιο και θαυμαστό έργο που επιτέλεσε και κατέλειπε προς… όφελος του ελληνικού λαού -ο οποίος, αγνωμόνως, τους καταψήφισε στις εκλογές της 17ης Ιουλίου- το οποίο έργο… υπονομεύει ο «Νεοφιλελεύθερος» Κ. Μητσοτάκης, μειώνοντας την φορολογία και τον ΕΝΦΙΑ, απαλλάσσοντας την οικοδομή από τον ΦΠΑ, παραβιάζοντας το «άβατο» των Εξαρχείων, καταργώντας το πανεπιστημιακό «άσυλο» και… «στιγματίζοντας»- και πάλιν- με την ΑΡΙΣΤΕΙΑ την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων!

Και ένα, ακόμα, στοιχείο που δείχνει πως κινδυνεύει να ανατραπεί η… ανάπτυξη που είχε φέρει στην χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εμμονή του Μητσοτάκη να ξεκινήσει η υλοποίηση της μεγάλης επένδυσης του Ελληνικού και με τον νέο «Αναπτυξιακό Νόμο» που ψηφίστηκε πρόσφατα στην Βουλή να προσελκύσει κι άλλες, πολλές και μεγάλες επενδύσεις στην χώρα, ώστε -σώνει και καλά- η ανάπτυξη να φτάσει στο 4%!

Φοβούνται οι καημένοι μήπως ο Μητσοτάκης επιτύχει τον στόχο που έχει βάλει για την ανάπτυξη και καταφέρει να μειώσει σε μονοψήφιο ποσοστό την ανεργία. Φαντάζεστε την δυστυχία που θα ενσκήψει στην -μέχρι χθες- εκλογική επικράτεια του ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα απογίνουν τα σκιάχτρα του «νεοφιλελευθερισμού» και της «αντιλαϊκής Δεξιάς» που στήνουν με τόσο πάθος ο Τσίπρας με τον πρώην διεκδικητή της προεδρίας του ΚΙΝΑΛ και νυν ορκισμένο «αντιδεξιό» προσήλυτό του, τον Ραγκούση; Τότε-όπως αποφάνθηκε, σε ένα ξέσπασμα κυνικής ειλικρίνειας ο Ραγκούσης και για το ενδεχόμενο διευκόλυνσης της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στους Έλληνες του εξωτερικού- «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ξαναδεί εξουσία»!

Δεν είναι, όμως, μόνο ο Τσίπρας με το ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατούν να αποβάλουν όσα διδάχτηκαν στις «καταλήψεις», στα «άσυλα» και στα κομματικά κατηχητικά και οι οποίοι συνεχίζουν να ζουν μέσα στην ιδεολογική τους φτώχια και την κακομοιριά, αναζωπυρώθηκε και το… αγωνιστικό φρόνημα των φιλήσυχων, μέχρι χθες, συντεχνιών, που επέστρεψαν, ηρωικά, στο πεδίο της μάχης για τα δίκαια των μη… εργαζόμενων συνδικαλιστών!

Και, παραλίγο, να τον ξεχάσουμε! Επέστρεψε, πλησίστιος και ξιφήρης και ο πρώην Γραμματέας Επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ, διεκδικώντας το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό της αντιδεξιάς «μπαρούφας»! Με την «κίνηση 81» ( άλλο «βαρέλι με κολιούς» αυτό, σαν την κίνηση των 53) «θέλει να στρίψει το τιμόνι αριστερά… για να εμποδίσει τα σχέδια της Ν.Δ.»!

Για άλλη μια φορά, λοιπόν, «Ουδέν έμαθον και ουδέν απέμαθον» ή κατά το νεοελληνικόν «τι έχεις ,Γιάννη μ΄; Τι είχα πάντα»!

Θα αντέτεινε, όμως, κάποιος ότι η Δημοκρατία δεν είναι στρατόπεδο. Ότι ο κάθε πολίτης είναι λογικό και έχει το δικαίωμα να εκφράζει την δικιά του άποψη για την πολιτική, είτε ως συμπολιτευόμενος είτε ως αντιπολιτευόμενος.

Δεν αμφισβητείται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και ειδικότερα, το δικαίωμα του αντιπολιτεύεσθαι. Εκείνο που επισημαίνουμε και επικρίνουμε είναι ο παραλογισμός, η υποκρισία του πολιτεύεσθαι και του αντιπολιτεύεσθαι, η μικρόνοια της μικροπολιτικής, η καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων, η τυφλότητα που κυριαρχεί μπροστά στα κρίσιμα εθνικά προβλήματα και η εχθρότητα που καλλιεργείται απέναντι σε όποιον αναλαμβάνει την διακυβέρνηση, ανεξάρτητα εάν αυτός εφαρμόζει αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά και ανεξάρτητα εάν εκπροσωπεί και εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Την θλίψη μας εκφράζουμε για την εικόνα που παρουσιάζουμε ως λαός διαχρονικά, να μην μπορούμε να λογικευτούμε και να συμφωνήσουμε, ακόμα και για τα απλούστερα, τα απολύτως λογικά και τα αυτονόητα: ακόμα και για να επιτευχθεί η συναίνεση, ώστε να μπορούν να ψηφίζουν οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, τέθηκε ως όρος να αποδείξουν οι ξενιτεμένοι -προηγουμένως- ότι… παραμένουν Έλληνες προσκομίζοντας «χαρτιά» ότι στην διάρκεια της 35ετούς απουσίας τους στο εξωτερικό, έζησαν επί δύο, τουλάχιστον, χρόνια στην Ελλάδα!

Δηλαδή, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τους διώξουμε μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν και τώρα τους βάζουμε και όρους, που προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους, στην περίπτωση που συνεχίζουν να νοιάζονται για την πατρίδα τους και θέλουν με την ψήφο τους να εκφράσουν την γνώμη τους για την μελλοντική πορεία της χώρας!

Και δεν ντρεπόμαστε!

Υ.Γ. Απορία: η Τουρκία που χρησιμοποίησε τόσην πολεμική ισχύ και επέδειξε τόσην… γενναιότητα απέναντι στους Κούρδους της Β. Συρίας, προκειμένου να δημιουργήσει «ζώνη ασφαλείας» στα σύνορά της με την Συρία, γιατί αφήνει «ανασφάλιστα» τα άλλα σύνορά της, ώστε να εισέρχονται κατά χιλιάδες Αφγανοί, Πακιστανοί, Ιρακινοί, Αφρικανοί;

Μήπως επιτρέπει την ελεύθερη είσοδό τους στο τουρκικό έδαφος, για να τους χρησιμοποιήσει στην συνέχεια ως «εισβολείς» εναντίον της Ελλάδας και ως «πολιορκητικό κριό» εναντίον της Ευρώπης;

Εάν, πάλι, αδυνατεί να αντιμετωπίσει τους «εισβολείς» στο έδαφός της, γιατί δεν καλεί το ΝΑΤΟ να την βοηθήσει για την αντιμετώπιση των «εισβολέων» (όπως προβλέπει το καταστατικό της Συμμαχίας), κάτι που έκανε κατά την πολεμική επιχείρηση εναντίον των Κούρδων της Συρίας, όταν ζητούσε να της συμπαρασταθεί το ΝΑΤΟ;