Οι «Προφήτες» και τα όσα « προφήτευαν», κατά καιρούς, μας είναι γνωστά από τις Μυθολογίες των λαών, όπως είναι η Ελληνική και η Εβραϊκή Μυθολογία, και αξιολογούνται ως ποιητικά δημιουργήματα…εμπνευσμένων ανθρώπων!

Και όσον αφορά στους σύγχρονους,«μετά Χριστόν προφήτες», καφετζούδες, χαρτορίχτρες, αστρολόγους και κάποιους θρησκόληπτους,«καλόγερους» και άλλους, θα μου επιτρέψουν να έχω διαφορετική άποψη για τον Δημιουργό του ‘Απειρου Σύμπαντος, ο οποίος- κατά την δική τους άποψη-… εμπιστεύεται σ΄ αυτούς τις «βουλές» του και τους εξουσιοδοτεί να αποκαλύπτουν τις μελλοντικές προθέσεις του!

Ας αφήσουμε, όμως, τις «προφητείες» στους «προφήτες» και ας δούμε την δυνατότητα της Επιστήμης να… «προφητεύει», ήτοι να προβλέπει και να προλέγει τα μέλλοντα να συμβούν στον κόσμο μας.

Με την δύναμη της ανθρώπινης λογικής και το δημιούργημά της την επιστήμη, με την γνώση της νομοτέλειας των φυσικών φαινομένων και- σε κάποιο βαθμό- της νομοτέλειας των κοινωνικών φαινομένων,οι ειδικοί επιστήμονες, μετά από την συγκέντρωση όλων των δεδομένων της υπαρκτής πραγματικότητας και την κριτική επεξεργασία τους, μπορούν να συναγάγουν ορισμένα συμπεράσματα, τα οποία θα τους επιτρέψουν να αποφανθούν- με κάποια βεβαιότητα ή πιθανολογώντας- για την μελλοντική εξέλιξη των πραγμάτων, σε σχέση με το φυσικό ή κοινωνικό περιβάλλον: οι σεισμολόγοι, π.χ. γνωρίζοντας ότι η ενέργεια που συγκεντρώνεται στις λιθοσφαιρικές, τεκτονικές πλάκες του φλοιού της γης εκτονώνεται, περιοδικά, κατά τόπους, καιβασιζόμενοιστα στατιστικά και ιστορικά στοιχεία που διαθέτουν, αποφαίνονται για την πιθανότητα να συμβεί μια σεισμική δόνηση, χωρίς, όμως, να μπορούν να προσδιορίσουν επακριβώς τον χρόνο, το μέγεθος και το ακριβές επίκεντρό της∙ οι ιατροί μπορούν- με κάποια βεβαιότητα- να προβλέψουν την εξέλιξη μιας ασθένειας, εφόσον αυτή ανήκει στις ασθένειες, της οποίας είναι γνωστά τα συμπτώματα, οι επιπτώσεις της στην λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, καθώς και η αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής, που εφαρμόζεται στην περίπτωση κάποιου ασθενούς∙ οι οικονομολόγοι που γνωρίζουν την οργάνωση και την λειτουργία της οικονομικής ζωής, την παραγωγή και την προσφορά των αγαθών και υπηρεσιών,σε συνάρτηση με τις επικρατούσες κοινωνικές ή φυσικές συνθήκες, καθώς και τις ανάγκες των ανθρώπων, προβλέπουν- με σχετική βεβαιότητα- βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, την μελλοντική εξέλιξη της οικονομίας, εάν αυτή θα είναι, ομαλά αναπτυσσόμενη ή εάν θα ανακοπεί από κάποια μικρή ή μεγάλη κρίση.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είτε πρόκειται για τις θετικές επιστήμες είτε για τις λεγόμενες κοινωνικές επιστήμες, δεν υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα στις προβλέψεις των ειδικών επιστημόνων, διότι και η φύση παραμένει παντοδύναμη, άγνωστη σε πολλά, ακόμα, πεδία της και απρόβλεπτη, και η κοινωνία που αποτελείται από έμψυχα όντα συμπεριφέρεται και αντιδρά, πολλές φορές, κατά τρόπον ανεξέλεγκτον. Γι΄ αυτό, ακόμα, και τα εγκυρότερα Κέντρα Έρευνας και Μελέτης, όπως και τα λεγόμενα THINK TANK (δεξαμενές σκέψης), σε πολλές περιπτώσεις έχουν πέσει έξω στις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις που έχουν κάνει.

Μια λογική, λοιπόν, θεώρηση των ανθρώπινων πραγμάτων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν «θεόπνευστοι» προφήτες ούτε απόλυτα ακριβείς και αλάνθαστες προβλέψεις, καθότι ο άνθρωπος δεν ελέγχει απόλυτα ούτε την φύση ούτε μπορεί να ελέγξει απόλυτα την ανθρώπινη κοινωνία∙ και, παρά την πρόοδο που έχει σημειώσει- και με την βοήθεια της «τεχνητής νοημοσύνης»- στην εξερεύνηση των άγνωστων, μέχρι σήμερα, πεδίων του γήινου κόσμου, καθώς και του σύμπαντος, υπάρχει, ακόμα, πολύς δρόμος- και ίσως αποτελεί ουτοπία- η κατάκτηση της παντογνωσίας και η απόκτηση της απόλυτης αλήθειας!

Γι΄ αυτό ο σοφός Σωκράτης δήλωνε «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Και γι΄ αυτό οι επιστήμονες που έχουν συνειδητοποιήσει την σχετικότητα της αλήθειας και την απεραντοσύνη της γνώσης, προτιμάν να αποφαίνονται για τα μελλούμενα προτάσσοντας τις φράσεις «ίσως», «πιθανόν» ή «ενδέχεται να..».

Σε αντίθεση με την ισχύουσα επιστημονική δεοντολογία, στην Πολιτική- η οποία, ως Πολιτική Επιστήμη έχει να επιτελέσει το εξαιρετικά σημαντικό και κρίσιμο έργο της οργάνωσης και της λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας -επικρατεί, συνήθως, η απόλυτη…βεβαιότητα για την πορεία των πραγμάτων, ο κατηγορηματικός λόγος για όσα γίνονται και για αυτά που θα συμβούν στο μέλλον! Ελάχιστοι είναι οι πολιτικοί που τιμούν την πολιτική ως επιστήμη και εφαρμόζουν την επιστημονική μεθοδολογία, σε όσα λέγουν και πράττουν. Πλειοψηφούν οι «παντογνώστες», οι δοκησίσοφοι, οι αυθάδεις, αμαθείς και ημιμαθείς, οι μετά Χριστόν προφήτες που προφητεύουν, ως θεόπνευστοι, ότι θα συμβούν όλα τα κακά, άμα επικρατήσουν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, και, αντίθετα, ότι θα συρρέουν όλα τα αγαθά του «Παραδείσου», άμα καταλάβουν την εξουσία οι ίδιοι!

Χαρακτηριστικό αρνητικό παράδειγμα, από τα πιο «κραυγαλέα», ο απερχόμενος Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην νεοελληνική πολιτική Ιστορία μας, δεν υπάρχει άλλο ανάλογο προηγούμενο απόλυτης και παταγώδους διάψευσης όλων όσων «προφήτευσε», κατά καιρούς, ως… «Πάπας» της πολιτικής, που διέθετε το «αλάθητον» και αποφαίνονταν, τόσο για τα παρόντα όσο και για τα μέλλοντα!

Ξεκίνησε προφητεύοντας ότι «άμα τη εμφανίσει του», στις Βρυξέλες, ως πρωθυπουργός, θα ανατρέψει το «ευρωπαϊκό κατεστημένο» και θα επιβάλει την θέληση του ελληνικού λαού που τον εξουσιοδότησε να επιστρέψει τα μνημόνια στον αποστολέα τους∙ συνέχισε να προφητεύει ότι μετά τον θρίαμβο του Δημοψηφίσματος, έντρομοι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα παρακαλούσαν, γονυκλινείς, να μην αποχωρήσει από την Ε.Ε.!

Και μετά την μετατροπή, «εν μια νυκτί» του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος στο αξιοθρήνητο ΝΑΙ, σε όλα, συνέχισε να προφητεύει ότι μόνον αυτός ήταν ικανός να ακυρώσει, στην πράξη, το Τρίτο Μνημόνιο που υπέγραψε «φαρδιά πλατιά»!.

Και, όταν φτάσαμε, όπως φτάσαμε, στο 2019, πάλι προφήτευε νέους εκλογικούς θριάμβους, διότι, ο λαός θα τον…επιβράβευε για το ό,τι «μας έβγαλε από το Τρίτο Μνημόνιο», στο οποίο ο ίδιος μας έβαλε!

Μετά την εκλογική ήττα που υπέστη το 2019, αμετανόητος συνέχισε να προφητεύει ότι ο νικητής των εκλογών, Κ. Μητσοτάκης, ως «εγκληματικά ανεύθυνος και επικίνδυνος»,«πολιτικός απατεώνας», «εχθρός του λαού» και «νεοφιλελές» θα φέρει τον όλεθρο στην χώρα και ότι σύντομα, η οργή του λαού- που άρχισε, ήδη, να νοσταλγεί τις μέρες ευτυχίας που ζούσε, επί ΣΥΡΙΖΑ- θα τον αναγκάσει να δραπετεύσει- κατά προτίμηση- κάποιο Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο!

Και συνέχισε ακάθεκτος τις καταστροφολογικές προφητείες, παρά τις μειώσεις των φορολογικών βαρών και παρά τα πρωτοφανή μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη για την ενίσχυση των πληττόμενων από την πανδημία και τα μέτρα για την προστασία των ευάλωτων πολιτών από την ενεργειακή κρίση.

Ώσπου, στις εκλογές με το σύστημα της «Αναλογικής» και στην συνέχεια με το σύστημα της «Ενισχυμένης», οι τελευταίες προφητείες του για τον νέο θρίαμβο που θα κατήγαγε, υπό την ηγεσία του, ο ΣΥΡΙΖΑ-«ως πρώτο κόμμα και με διαφορά, που θα υποχρέωνε και το (δύστροπο) ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχει σε μια Προοδευτική Κυβέρνηση- με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ- που θα έβαζε τέλος στο καθεστώς Μητσοτάκη», υπέστησαν την έσχατη γελοιοποίηση, με αποτέλεσμα να αφήσει, επί τέλους, ήσυχη (;) την Πολιτική, αρκούμενος στην δόξα ότι «υπήρξε, κάποτε, ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας»!

Σημείωση: δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ, για άλλη μια φορά, με τον Αλέξη Τσίπρα (άλλωστε θεωρώ περισσότερο ενδιαφέρον και σκόπιμο να ασχολούμαι και να κρίνω αυτά που πράττουν οι νικητές των εκλογών και ανούσιο με αυτά που έπραξαν, στο παρελθόν, οι ηττημένοι)∙ παρεξέκκλινα από αυτή την αρχή, διότι, ακούγοντας τις δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι «θα συνεχίσουν να πορεύονται, στον δρόμο που χάραξε ο Τσίπρας», θέλησα να επισημάνω - για τους επίδοξους διαδόχους του- ότι ο δρόμος που «χαράχτηκε», από τον τέως αρχηγό τους, εάν συνεχιστεί, οδηγεί…με «φόρα», όπως θα έλεγε η Τσαπανίδου, στον «πάτο» και μετά τον «πάτο» -όπως έχει αποδείξει η Ιστορία- υπάρχει μόνον ο …«απόπατος» της Ιστορίας!