«Δει τον αγαθόν άνδρα, παυόμενον από της Αρχής, μη πλουσιότερον, αλλά, μάλλον, ενδοξότερον γενέσθαι»

(ο καλός πολιτικός, αποχωρώντας από την πολιτική, πρέπει να είναι όχι πλουσιότερος, αλλά περισσότερο ενδοξότερος) (Βίας ο Πριηνεύς)

Πριν από χρόνια, όταν είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου, συζητώντας με έναν από τους παλαιότερους και σημαντικούς πολιτικούς, αναφέρθηκα στην γνωστή ρήση «η εξουσία φθείρει και διαφθείρει τους πολιτικούς». Προς έκπληξή μου, ο έμπειρος πολιτικός, που γνώριζε, από μέσα, την ...«πιάτσα» της Πολιτικής, μου απάντησε: «δεν χρειάζεται, πλέον, να τους διαφθείρει η εξουσία· τώρα, έρχονται, ήδη, διεφθαρμένοι»!

Τον θυμήθηκα με την πρόσφατη διαγραφή από την Ν.Δ. του βουλευτή Γρεβενών, ο οποίος προσήλθε στην πολιτική ως, ήδη, επιτυχημένος και γνωστός ... «μπίσνεσμαν»· και το ακόμα πιο προκλητικό: συνέχισε- και κατά την βουλευτική του θητεία- τις «μπίσνες» με τα «κόκκινα δάνεια» των δύστυχων χρεοφειλετών, οι οποίοι βρέθηκαν στα...νύχια των ξένων funds!

Και ο ΣΥΡΙΖΑ (που το 2017 ξεπούλησε τα κόκκινα δάνεια στα ξένα funds, δεσμευόμενος, μάλιστα, «έως το 2019, να πωληθούν δάνεια ύψους 12,5 δις»!), ξιφούλκησε, κατά την πάγια τακτική του, κατά του Κ. Μητσοτάκη, «έμπλεος οργής και αγανάκτησης» για το διαπραττόμενο ανοσιούργημα κατά των δύστυχων δανειοληπτών, όχι για τον διαγραφέντα βουλευτή της Ν.Δ., αλλά, προσωπικά, για τον Κ. Μητσοτάκη, διότι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- «εν γνώσει του»- και, πιθανώς, με...εντολή του, ενεργούσε το «κοράκι» των Γρεβενών!

Έτσι, βρήκε, και πάλι, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, την ευκαιρία να μας υπενθυμίσει το «ηθικό πλεονέκτημα», που διαθέτει, «μονοπωλιακά», το κόμμα του, και το οποίο...λάμπρυναν και δόξασαν οι -ουδέποτε διαγραφέντες- «ηθικοί προσοντούχοι» «μπιστικοί» του (ένας ευρωβουλευτής του, μάλιστα, με τις «εμπορικές δραστηριότητες» που ανέπτυξε, αγοράζοντας, μαζικά και «μπιρ παρά» διαμερίσματα, σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, «αρίστευσε», ηθικά, διότι έλυσε το πρόβλημα της... «στέγασης των προσφύγων»!).

Παρά την υποκρισία και την γελοιότητα της επιθετικής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ, κατά του Κ.Μητσοτάκη, προσωπικά, ως «ηθικού αυτουργού» για κάθε στραβό και ανάποδο που συμβαίνει, στην Ελλάδα, και για κάθε κακό που πλήττει την...Υφήλιο, ο Κ. Μητσοτάκης δεν απαλάσσεται από την βαριά πολιτική ευθύνη, ως πρόεδρος της Ν.Δ., για τα νοσηρά συμπτώματα που παρουσιάζουν, στην λειτουργία τους, τα όργανα του κόμματός του και, ειδικότερα, στον τρόπο που αξιολόγησαν και επέλεξαν ως υποψήφιο βουλευτή Γρεβενών τον, εν λόγω, «μπίσνεσμαν» και νυν αποπεμφθέντα βουλευτή.

Και, βεβαίως, δεν δίνεται συγχωροχάρτι, στον Κ. Μητσοτάκη, διότι οι προηγούμενοι βαρύνονται με τα ίδια και χειρότερα καμώματα.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, για πολλοστή φορά, ότι «ο δρόμος προς την Κόλαση», όπως λέγεται, «είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις». Έτσι και η αγαθή πρόθεση του Κ.Μ. για την δημιουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κόμματος κινδυνεύει να εκφυλλιστεί. Πρώτα, τα ακατάλληλα και, επικινδύνως, επιπόλαια- πρόσωπα που επιλέχτηκαν να διοικήσουν την Ε.Υ.Π.· και, τώρα, η επιλογή για το  βουλευτικό αξίωμα ενός «μαυραγορίτη» των « κόκκινων δανείων»! Δυο νοσηρά συμπτώματα που υπονομεύουν την, ομολογουμένως, φιλότιμη προσπάθεια που εγκαινίασε, ως νέος αρχηγός της Ν.Δ. ο Κ. Μητσοτάκης, για την εξυγίανση και τον εξαγνισμό του κόμματος από αμαρτίες και εσφαλμένες πολιτικές του παρελθόντος, καθώς και για την ανανέωση του στελεχικού δυναμικού της.

Στην πολιτική Ιστορία μας, από την δράση τυχοδιωκτικών και διεφθαρμένων στοιχείων, αυλοκολάκων, εγωπαθών και αρχολίπαρων, από «ιδεολόγους της τσέπης», που εκμεταλλεύονται την κομματική τους θέση, ως ευκαιρία για τον πλουτισμό τους και την απόλαυση χλιδάτης ζωής, έχουν- πολλές φορές- υπονομευτεί αγαθές προθέσεις και προσπάθειες, που, ενώ ξεκίνησαν να αλλάξουν, προς το καλύτερο, τα πράγματα, τόσον, όσον αφορά στην πολιτική μας ζωή, όσον και στην κοινωνική, έμειναν, στα μισά του δρόμου ή κακοφόρμισαν και, τελικά, εγκαταλείφθηκαν.

Οι πολίτες, που εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν τον Κ. Μητσοτάκη, και οι οποίοι ανέμεναν τον  εκσυγχρονισμό και την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού κράτους, με τολμηρές τομές στον «παράλυτο» οργανισμό του· που ανέμεναν την ανάταξη της οικονομίας, την εξάλειψη της ανομίας στα  πανεπιστημιακά ιδρύματα και ευρύτερα, στην κοινωνία, καθώς και την αποκατάσταση της ενότητας του ελληνικού λαού και της αξιοπιστίας,- διεθνώς- της χώρας μας, συνεχίζουν- παρά τα σφάλματα και τις οργανωτικές αδυναμίες- να πιστεύουν στις «αγαθές προθέσεις» του Κ. Μητσοτάκη - προσωπικά- και να τον στηρίζουν, αναγνωρίζοντας ότι αντιμετώπισε, με ισχυρή θέληση και αποφασιστικότητα, με αποτελεσματικότητα και κοινωνική ευαισθησία- όπου χρειάστηκε- δύσκολες και κρίσιμες περιστάσεις, που βίωσε ο ελληνικός λαός· και συνεχίζουν να προσδοκούν ότι, με την ίδια αποφασιστικότητα, θα αντιμετωπίσει και μέσα στο κόμμα του τις νοσογόνες εστίες, τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και φαύλες πρακτικές.

Γιατί, αλλιώς, με άρρωστο κι αδύναμο άλογο, αν επιχειρήσεις να περάσεις το φουσκωμένο και ορμητικό ποτάμι, είναι πολύ πιθανό, μαζί με το άλογο, να πνιγεί και ο αναβάτης!