(Μέσα σε παγίδες και δίχτυα αιχμαλωτίστηκες) Αισχύλος

Πολλοί είναι εκείνοι οι πολίτες που έχουν συνειδητοποιήσει ότι χωρίς ουσιαστική και σύγχρονη παιδεία η Ελλάδα, μάταια, άοπλη και χωρίς στρατό, θα προσπαθεί να κερδίσει την μάχη της ανάπτυξης και της ισότιμης συμπόρευσης με τα αναπτυγμένα και πολιτισμένα κράτη της Ε.Ε.

Και πολλοί ήταν εκείνοι που εναπέθεσαν, διαχρονικά, στις ελληνικές κυβερνήσεις, τις ελπίδες τους για μια γενναία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και για μια τολμηρή πολιτική, που θα αψηφούσε το πολιτικό κόστος και η οποία θα εξαφάνιζε τα κάθε είδους σαπρόφυτα που ενδημούν σε όλους τους χώρους της εκπαίδευσης- και κατά τον πιο προκλητικό τρόπο και νοσηρό βαθμό, στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Κάθε κυβέρνηση μια μεταρρύθμιση, για την Παιδεία, και μια αντιμεταρρύθμιση στην μεταρρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης- ακόμα και στη μεταρρύθμιση του προηγούμενου υπουργού της ίδιας κυβέρνησης! Και από μεταρρύθμιση- αντιμεταρρύθμιση σε …απορρύθμιση της Παιδείας, τα χρόνια περνούν, η γάγγραινα συνεχίζει να κατατρώγει το σώμα της παιδείας και ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας μας εξακολουθεί να βολοδέρνει, χωρίς μπούσουλα, και να χαραμίζει την ζωή της, στα σκοτεινά μονοπάτια των επαναστατικών φαντασιώσεων και της αναρχίας.

Μετά την πρώτη γενναία, για εκείνη την εποχή, μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου- Παπανούτσου, το 1964, που, τελικά, καταργήθηκε από την Δικτατορία, και μετά από την «ασυλοποίηση» της Ανώτατης Εκπαίδευσης, την πλήρη αποδιοργάνωση και τον εξευτελισμό της εκπαιδευτικής λειτουργίας, από την ασύδοτη εισβολή και κυριαρχία του κομματισμού, σε σχολεία και Σχολές, που επικράτησε, την περίοδο της Μεταπολίτευσης, συνέβη το πρωτοφανές, για τα ελληνικά κοινοβουλευτικά χρονικά: ο νόμος για την Παιδεία του ΠΑΣΟΚ, το 2011-12, επί υπουργίας Άννας Διαμαντοπούλου, ο οποίος με σύγχρονο και τολμηρό τρόπο αντιμετώπιζε τις παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ο οποίος απαντούσε στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας, επιψηφίστηκε με 255 ψήφους- και από τα δύο μεγάλα, τότε κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ.!

Όπως όμως, συνήθως συμβαίνει εν Ελλάδι, το «θαύμα» δεν κράτησε ούτε « τρεις ημέρες»: το «ξήλωμα»- ολίγον κατ΄ολίγον- του «Νόμου Διαμαντοπούλου», άρχισε από την « επαύριον», από τους ίδιους που τον είχαν ψηφίσει, έως ότου επήλθε η… «κοσμογονία» του ΣΥΡΙΖΑ (Μπαλτά- Φίλη-Γαβρόγλου) που τον ενταφίασε στο… «Νεκροταφείο των χαμένων ευκαιριών»!

Και για να επανέλθουμε στο σήμερα: έπρεπε, προ πολλού, μετά από τόσα που είδαμε και πάθαμε, να είχαμε…«ενηλικιωθεί», πολιτικά.

Άλλη μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ετοιμάζεται από το κυβερνών κόμμα. Άλλη μια « χαμένη Άνοιξη» για τη Παιδεία μας. «Άλλη μια Άνοιξη, που όλο κινάει να ΄ρθει κι όλο στον δρόμο χάνεται»!

Πρέπει, επιτέλους να καταλάβουμε ότι τα ΕΘΝΙΚΑ θέματα δεν λύνονται μονοκομματικά. Τα εθνικά θέματα απαιτούν την ευρύτατη, δυνατή, πολιτική σύμπραξη και συνέργεια, για να υπάρξει και η προσδοκώμενη και ευκταία εθνική συναίνεση. Και πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε, όλοι οι δημοκρατικοί και πατριώτες Έλληνες, οι ορθοτομούντες τον λόγον της αλήθειας -πολίτες και πολιτικοί- ότι η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι το υπ΄ αριθμόν ένα ΕΘΝΙΚΟ ζήτημα, που πρέπει να λυθεί ΤΩΡΑ, διότι είμαστε έθνος «ανάδελφον» και , συγχρόνως, «ολιγάνθρωπον» και είναι «αυτοκτονικό» να συνεχίζουμε να χάνουμε τα «ρωμαλέα» μας νιάτα ( που έλεγε ο Γαβρόγλου) στην « μαύρη τρύπα της ανομίας και της βίας και του κοινωνικού περιθωρίου» και τα πιο « γερά μυαλά» του τόπου μας, στο«brain drain»!

Υπάρχουν δυο κόμματα, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τα οποία, πέρα από τις «παρλαπίπες» περί «ιδεολογικής αβύσσου» που, δήθεν, τα χωρίζει πολιτικά, έχουν συγκλίνει από το 2011-12, στα βασικά σημεία για μια δημοκρατική και σύγχρονη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Υπάρχει και ένα « κεφάλαιο», αξιόπιστο, που λέγεται ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ∙ και υπάρχει και ένα νεανικό και ευαίσθητο «κεφάλι» που λέγεται ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ. Εάν οι δυο τους καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, πιστεύω ότι θα βρουν την δύναμη του Ηρακλή να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγεία», για να αναδυθεί η παιδεία μας από το τέλμα της, θα βρουν το «νήμα της Αριάδνης», για να βγάλουν την παιδεία από τον «Λαβύρινθο» και τον φαύλο κύκλο των θνησιγενών μεταρρυθμίσεων»!

Η πρωτοβουλία ανήκει στην κυβέρνηση και η ευθύνη για την συναίνεση και την συνεργασία βαρύνει- πρωτίστως- το κυβερνών κόμμα.

Ας…αναπαυτούν, επιτέλους, στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» οι, εκατέρωθεν, « ακραιφνείς της αυτοδυναμίας» και οι « πούροι σοσιαλιστές», οι εμμονικοί «Ισο-Αποστάκηδες « και οι « Μεν- Αλλάδες» και ας «ευλογήσουν» και τα δυο κόμματα μια τέτοια ιστορική συνάντηση. Ίσως, έτσι, οι δυο κυρίες, πρώην και νυν, υπουργοί της Εθνικής Παιδείας αποδειχθούν άξιες επίγονοι- έστω και ελάσσονες- της…«Υπατίας»*και της «Διοτίμας»∙** και, ίσως, εισακουσθεί, επιτέλους, «η φωνή βοώντος εν τη ερήμω», το «ΔΡΑΞΑΣΘΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ» του Αδαμάντιου Κοραή!

*Υπατία:Ελληνίδα φιλόσοφος, Μαθηματικός, Αστρονόμος, καθηγήτρια της Νέο-Πλατωνικής Σχολής στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου(370-415 μ.Χ.). Βρήκε βίαιο θάνατο από τον θρησκόληπτο και φανατισμένο όχλο της Αλεξάνδρειας του 415 μ.Χ.

**Διοτίμα: ιέρεια από την Αρκαδία. Φιλόσοφος, κάτοχος της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας. Κατά το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα, «δίδαξε σοφίαν» στον Σωκράτη∙ και κατά την παράδοση πραγματοποίησε τον «καθαρμόν» των Αθηναίων από τον «λοιμό» του 429 π.Χ.