Εκεί που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ελεεινολογούσε το ΠΑΣΟΚ, ως υπαίτιο για την κατάρρευση της χώρας και την υπαγωγή της στα Μνημόνια, όταν κατάλαβε ότι θα χάσει τα μεγαλεία της εξουσίας και ότι θα αρχίσει η γρίνια των «συντρόφων» που θα έχαναν τα «πιλάφια» του κομματικού κράτους, χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, άρχισε να μαζεύει όλα τα «αποφόρια» του… «παλιού και σάπιου» ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ντύσει την ιδεολογική του γύμνια.

Για να αυξήσει τους «αφοσιωμένους» στο πρόσωπό του και να ισχυροποιήσει την θέση του έναντι των «ακραιφνών Αριστερών» και επίδοξων διαδόχων του στο κόμμα, δεν δίστασε να συμμαζέψει, ακόμα και τους, μέχρι χθες, υβριστές του, τους πρώην μνημονιακούς υπουργούς και Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ και φοβερούς «σοσιαλιστές» του… διαμετρήματος Τζουμάκα!

Και αυτό επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά -μετά την «Βαρουφακειάδα» και την …εποποιία του Γ΄ Μνημονίου- ότι «ο εξυπνάκιας», ο οποίος παραπλάνησε τον ελληνικό λαό, για να του εμπιστευτεί, σε μια κρίσιμη περίοδο, την διακυβέρνηση της χώρας, αυτή την φορά επιδιώκει να παραπλανήσει, για άλλη μια φορά, και όσους ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, τον Ιούλιο του 2019.

Τώρα που τέλειωσε τόσο άδοξα η γενναία επέλαση στο Βερολίνο και το «σκίσιμο των μνημονίων», υπόσχεται να … «ξεσκίσει» ό,τι απόμεινε από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και να δημιουργήσει, τάχατες, την «μεγάλη σοσιαλιστική παράταξη», η οποία στην πραγματικότητα θα είναι το προσωπικό κομματικό φέουδό του!

Και όσον αφορά την άσκηση της αντιπολιτευτικής πολιτικής, αυτός που ως «εθνικός νταλαβεριτζής» με τους Σκοπιανούς στο «Μακεδονικό ζήτημα», εκτός από την «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα, δέχτηκε, ακόμα και το erga omnes να παραπεμφθεί στο απώτατο μέλλον, όταν και εφόσον ενταχθούν τα Σκόπια στην Ε.Ε·

αυτός που, κατά την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, «προήγαγε τα εθνικά συμφέροντα», κατά την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο, περιοριζόμενος να αναγνωρίσει, δημόσια, την… σοφία του Τραμπ

αυτός που κάλεσε τον Ερντογάν στην Ελλάδα, για να μας απειλήσει δημόσια μέσα στο προεδρικό μέγαρο·

τώρα, ως «παρθένα» της αριστερής ιδεολογίας, με περίσσια αντιπολιτευτική ανευθυνότητα και «ανέξοδη γενναιότητα», επιτίθεται στον Μητσοτάκη, χαρακτηρίζοντας ως «φιάσκο» την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο (όταν, μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη, η Κυβέρνηση Τραμπ -για πρώτη φορά- καταδίκασε απερίφραστα τις τουρκικές προκλήσεις).

Και κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι απέναντι στον Ερντογάν φοβάται να ακολουθήσει την πολιτική της φαιδράς περιόδου Τσίπρα/Καμένου, τότε που απαντούσαν με το ηρωικό «μολών λαβέ», απέναντι στις τουρκικές απειλές!

Και όσον αφορά στην εσωτερική πολιτική και την επιστροφή του Τσίπρα στην κούφια συνθηματολογία της περιόδου 2010- 2015, ισχύει η παροιμία που έλεγε η γιαγιά μου: «ο Βριγιός σαν μπατακδιάνει, τα παλιά ντεφτέρια πιάνει». Έτσι και ο «εξυπνάκιας», ελλείψει νέων σπαραξικάρδιων δραμάτων, που υποτίθεται θα προκαλούσε η «νεοφιλελεύθερη» πολιτική Μητσοτάκη, ανασύρει τις κατηγορίες της «ένδοξης περιόδου της αποπλάνησης των αφελών», για «τα παιδιά που λιποθυμάνε από την πείνα στο σχολείο»!

Και αναμένουμε, ακόμα, να ακούσουμε και για τους δυστυχείς που πεθαίνουν -και πάλι- από τα μαγκάλια και άλλους που, μετά την ευτυχία που γνώρισαν κατά την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξαναγύρισαν στους κάδους απορριμμάτων για την αναζήτηση της τροφής τους!

Το πλέον θλιβερό, όμως, δεν είναι η γελοιότητα της αντιπολιτευτικής πολιτικής Τσίπρα και των νεοπροσύλητων Ραγκούσηδων· είναι η κατάπτωση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στο επίπεδο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κατηγορίες που δεχόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι συνοδοιπορεί με την Ν.Δ. επέτυχαν τον στόχο τους: ρυμουλκήθηκε- ανεπαισθήτως-προς την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι πια ολοφάνερο, σήμερα, ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ διακατέχεται από τον φόβο μήπως εμφανιστεί πως συμφωνεί στο παραμικρό με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και συναγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιδεξιά αντιπολιτευτική πολιτική, θυσιάζοντας τα όποια υπολείμματα σοβαρότητας διέθετε!

Με αυτό τον τρόπο, όμως, αντί να ανακόπτει τις διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τις ευνοεί, διότι όσοι ενστερνίζονται την αντιδεξιά προπαγάνδα, τελικά επιλέγουν να επιβιβαστούν στο άρμα του πλέον αυθεντικού και έξαλλου εκφραστή αυτής της πολιτικής· και αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δέσμιο το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ της «ειδωλολατρίας» του και της ονοματολαγνείας του, παραμένει παγιδευμένο στην συνθηματολογία της δεκαετίας του 80 και έχει χάσει την ευκαιρία να επιλέξει στην ηγεσία του μια προσωπικότητα έξω από τα «αρχαία» πασοκικά πρότυπα, που θα άνοιγε τους ορίζοντες του κόμματος στις νέες ιδέες, όπως είναι αυτές που προβάλλει η Άννα Διαμαντοπούλου.

Δέσμια η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ της αντιδεξιάς ρητορικής επιμένει να αντιπαρατίθεται με την Ν.Δ. για τα «Ζάππεια», απαξιώνοντας έτσι· τον μεταπολιτευτικό άθλο της πατριωτικής έξαρσης των δύο -παλαιόθεν αντίπαλων κομμάτων- που συνένωσαν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις οδυνηρές για τον ελληνικό λαό συνέπειες των Μνημονίων· προσπάθεια που θα στεφόταν, σύντομα, με επιτυχία, εάν δεν την ανέκοπτε ο τυχοδιωκτισμός Τσίπρα-Κουβέλη-Καμένου, οι οποίοι και έριξαν την συγκυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου, εκμεταλλευόμενοι την προεδρική εκλογή.

Και επειδή ένα ποσοστό από τους πιστούς ακόμα ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αποστρέφεται τον παρωχημένο αντιδεξιό φανατισμό και αναγνωρίζει πολλά θετικά στοιχεία στην κεντρώα πολιτική που εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι, πλέον, ορατός ο κίνδυνος το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, εάν συνεχίσει η ηγεσία του να πιθηκίζει παριστάνοντας τον Σούπερ-Τσίπρα, να καταντήσει το ΚΑΠΗ της πολιτικής μας ζωής.

Για το άδοξο τέλος που επιφυλάσσει για τον εαυτό του το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μπορεί κανείς να επαναλάβει τον στίχο του Ομήρου «ως απόλοιτο και άλλος ότις τοιαύτα γε ρέζοι» (ας χανόταν και όποιος άλλος θα έπραττε τέτοια)· η λογική, όμως, και η Ιστορία μας συμβουλεύουν να απευχόμαστε μια τέτοια κατάληξη, διότι η δημιουργία πολιτικού κενού, στον ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στην Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, εγκυμονεί κινδύνους για την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής μας ζωής και την διακυβέρνηση της χώρας.