Ο κύριος Βουλευτά, η έννοια πλέον πρέπει να εκφέρεται μόνον στην παλαιά κλητική γιατί αυτό μας αξίζει, πήγε για «τσίσα» του την ώρα της ψηφοφορίας στη Βουλή! Είχε πιεί μια «γκαζόζα» να δροσιστεί και τί να σου κάνει ο άνθρωπος, να’ σπαγε η «φούσκα» του, όπως θα έλεγε η Γιαγιά μου; Ναι, είναι Αυτός που με μάτια γεμάτα διαρκή απορία και αδυναμία κατανόησης εννοιών όπως «εγώ, Εσύ, πολίτευμα, μπάλλα…, κ.λπ.», ένα ύφος που εκδηλώνει μέγιστη απορία έναντι των ζητημάτων της Ζωής και του Κόσμου, φώναζε από λαϊκού άμβωνος «Να καεί… το μπουρδέλο η Βουλή» επί μειζόνων θεμάτων ως η διαιτησία σε θέματα ΜΠΑΟΚ! Ψηφίζει για Εμάς, καθότι Εμείς τον φέραμε στα εν λόγω Έδρανα!

Τούτες τις ημέρες, της επετείου των Ιμίων, με τη γενναιότητα να περιορίζεται στα τηλε-παράθυρα, το Κράτος πιστό στη γραφειοκρατική συνείδηση του ελαχίστου βλακός υπαλλήλου, διέκοψε τη σύνταξη-βοήθημα ανατροφής-σπουδών του γιού του τότε Υποπλοιάρχου ΠΝ Χ. Καραθανάση, ενός των τριών αξιωματικών που κατέπεσαν με το ελικόπτερο τους, εκείνη τη μαύρη νύχτα. Λέει ο γιος Γ. Καραθανάσης, σε παλαιότερη τοποθέτηση του: «…Ήξερε ότι ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη αποστολή, αυτοκτονίας. … Πέρα από αυτό άφησε τη στολή του και ένα ρολόι που του είχε κάνει δώρο η μητέρα μου, το άφησε μαζί και τη βέρα του στο πλοίο πριν φύγει και είχε πει αυτά να τα δώσετε στην γυναίκα μου. Κάτι το οποίο δεν το έκανε συνήθως, δεν ήταν φυσιολογικό».

Εσύ, Εγώ, ο Γείτονας, είμαστε αυτή βλακώδης γραφειοκρατία… Εμείς, τα κάνουμε αυτά, γιατί δεν πήραμε τα σκατόφτυαρα να πούμε «φτάνει πια» ο κοτζαμπασισμός από τις κομματικές ελίτ, που ξεκινούν από τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και κλιμακώνονται στις Κυβερνητικές καρέκλες προς τα πάνω έως τη «θεσούλα/συνταξούλα» προς τα κάτω! Σκέψη, αξιολόγηση, αξιοκρατία, επιλογή… αυτά είναι τα ζητούμενα της νέας ελληνικής επανάστασης προς το 2021!

Μα πώς να σκεφτούμε όταν γίνονται αυτά τα αίσχη στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και δεν αντιδρούμε σπρώχνοντας στη δημόσια καταισχύνη την Ύβρη; Τον θυμάστε, εκείνον τον αληταρά/ελληναρά συνδικαλιστή της ΔΕΗ, με το μπεγλέρι να ξεκουράζει το βρωμοπόδαρο του νωχελικά, στην πλάκα του Τάφου; Τον θυμάστε, εκείνον τον artist/καλλιτέχνη που στο Athens Pride αναπαράστησε το γλυπτό του κεκοιμημένου πολεμιστή, ξαπλώνοντας ανέμελα κι ελαφρά επί του Τάφου; Βλέπετε όλους αυτούς τους Βέβηλους κι Αγράμματους που επιτίθενται αδιαφόρως κατά του Κοινοβουλίου, οπαδοί κατά περίπτωση των Άκρων ένθεν κακείθεν, που πηλαλάνε πάνω στα Όσια και τα Ιερά του Έθνους;

Πληθαίνουν οι άμεσες και έμμεσες πολιτικές ερμηνείες και τοποθετήσεις περί της δικαιολόγησης των ανωτέρω υπό το πρόσχημα της λαϊκής/εκλογικής επιβράβευσης. Γεννάται έτσι το θλιβερό -που ακόμα δύσκολα προφέρεται- ερώτημα εάν ο Λαός-Θεσμός είναι ο πλέον αρμόδιος να αξιολογήσει την κατάσταση μας. Η Ελλάς καρκινοβατεί -δημογραφικά, στην Παιδεία, στη διεθνή παρουσία, στο κύρος και τη διαφθορά. Βαδίζει δηλαδή στρεβλά σαν τον κάβουρα· ή, υπό μιαν άλλην ανάγνωση, είναι ανιάτως ασθενής!

Ίσως ο «Άγνωστος Στρατιώτης» να αποβεί -πάλι- η τελική σωτηρία μας. Όταν ξεχάσουμε το τελετουργικό της αλλαγής φρουράς των Ευζώνων, που έχει καταλήξει σε αξιοθέατη τουριστική ατραξιόν, και σκεφτούμε τις σεπτές εγγραφές στον Τοίχο: όταν συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της ανώνυμης Θυσίας… στη Μικρά Ασία, στην Αλβανία, στην Κορέα, στην Κύπρο! Ορφάνεψαν Τόποι κι Οικογένειες, με Αυτούς που κείτονται εκεί! Όταν αποφασίσουμε ότι Ουδείς δικαιούται να παραβιάζει την αιώνια Σιωπή τους!

Ίσως τότε γίνουμε Καλύτεροι Άνθρωποι και Πολίτες. Και τότε, κανείς από όλους αυτούς τους τυχάρπαστους της Κρίσης δεν θα υφίσταται!