Διαβάζω τις ειδήσεις στον λεσβιακό Τύπο με ικανοποίηση και υπερηφάνεια, ως Λέσβιος,  για το δημιουργικό έργο των Αρχόντων της Λέσβου·  συγχρόνως, όμως, επειδή τυχαίνει να είμαι και γέννημα θρέμμα της Βρίσας Λέσβου και η έγνοια για την γενέτειρά μου, όχι μόνο παραμένει ζωντανή, και σε αυτή την προβεβηκυία ηλικία, αλλά γίνεται εντονότερη με την πάροδο του χρόνου, αισθάνομαι, συγχρόνως και πικρία- και θα έλεγα και οργή- διότι στην καθημαγμένη και παντέρημη Βρίσα, εναποτίθεται η τελευταία ελπίδα των κατοίκων στον… Θεό, για  να στείλει την φώτισή του  στους άρχοντες της Λέσβου, ώστε να ενδιαφερθούν και για τον εγκαταλειμμένο τόπο  τους!

 «20 εκατομμύρια ευρώ για την ανάδειξη  αρχαιολογικών χώρων στην Λέσβο»!

« 565 χιλιάδες ευρώ για την διαμόρφωση πλατείας στο Ίππειος της Λέσβου»!

«Υπεγράφη σύμβαση για το γήπεδο των Παρακοίλων»!

Δημοπρατείται η επισκευή του Δημοτικού Σχολείου Πολιχνίτου, προϋπολογισμού 1 εκ ευρώ.

Πολιτιστικά Κέντρα δημιουργούνται σε  χωριά  της Λέσβου.

Βιολογικοί καθαρισμοί κατασκευάζονται και σύγχρονες οδικές αρτηρίες προγραμματίζονται και διανοίγονται!

Παραλείποντας το υπαρξιακό θέμα της σεισμόπληκτης Βρίσας και την αδιαφορία που επέδειξαν όλοι οι, πάλαι, ποτέ,…  «ευαίσθητοι» και «δοξαστικοί» ( τοπικοί και κεντρικοί Άρχοντες για την γραφικότητα της παραδοσιακής Βρίσας), ώστε να ξεκολλήσει η ανοικοδόμησή της από τον βάλτο της γραφειοκρατίας, περιορίζομαι στα αυτονόητα και απλούστερα, σε αυτά που (μπράβο τους!) προνοούν και χρηματοδοτούν απλόχερα και με οικονομική άνεση οι Δημοτικοί και Περιφερειακοί Άρχοντές μας, για έργα, που αποβλέπουν, κυρίως, στην πολιτιστική αναβάθμιση άλλων χωριών, με τον ίδιο αριθμό μόνιμων κατοίκων και τις ίδιες- ή και μικρότερες- ανάγκες από την κατεστραμμένη Βρίσα:

Α. είναι γνωστόν ότι ο οικισμός της Βρίσας είναι- ίσως ο μοναδικός οικισμός στην Λέσβο- που δεν έχει μια πλατεία, αλλά ονομάζει πλατεία του «Πλατάνου» ένα σταυροδρόμι.

Και  οι Δημοτικοί και Περιφερειακοί Άρχοντες γνωρίζουν, εδώ και πολύ καιρό, το πρόβλημα και είναι αποδέκτες αιτημάτων από πολιτιστικούς φορείς, για την  δημιουργία μιας πραγματικής πλατείας, στα πλαίσια του σχεδίου ανοικοδόμησης των κοινοτικών χώρων και κτιρίων της σεισμόπληκτης Βρίσας.

Β. Είναι γνωστόν ότι ο οικισμός της Βρίσας είναι- ίσως από τους λίγους οικισμούς, που δεν διαθέτει έναν χώρο άθλησης των παιδιών, έστω ένα γηπεδάκι «5 επί 5», παρόλο που- εδώ και 50 χρόνια- έχει παραχωρηθεί, για αυτόν το σκοπό, στην Κοινότητα, από Βρισαγώτη δωρητή,  ένα χωράφι, στη θέση Πευκιανή, το οποίο και παραμένει αναξιοποίητο.

Σημειωτέον ότι και, πριν από μια 15ετία, ο Σύλλογος Βρισαγωτών Αθήνας υπέβαλε αίτημα στον τότε Δήμαρχο Πολιχνίτου για την δημιουργία γηπέδου «5 επί 5», στην θέση Αλώνια, και προσφέρθηκε, μάλιστα, να αναλάβει την δαπάνη για την περίφραξη και την εγκατάσταση, αλλά προσέκρουσε στην- ακατανόητη- άρνηση της Δημοτικής Αρχής.

Γ. Είναι γνωστόν ότι ο οικισμός των 800 μόνιμων κατοίκων της Βρίσας είναι από τους λίγους- με ανάλογο πληθυσμό- οικισμούς στην Λέσβο, ο οποίος δεν διαθέτει ένα χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων, παρόλον ότι από το 2008 παραμένει αναξιοποίητος ο χώρος της παλιάς «ΛΕΣΧΗΣ» που παραχωρήθηκε, στον- τότε- Δήμο Πολιχνίτου, έναντι χαμηλού τιμήματος, από τον Βρισαγώτη ιδιοκτήτη του, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την δημιουργία πολιτιστικού Κέντρου.

Και θα είχε ιδιαίτερη σημασία η ύπαρξη ενός πολιτιστικού Κέντρου, στην κρίσιμη φάση που διέρχεται η ανοικοδόμηση και επανακατοίκηση του παραδοσιακού οικισμού της Βρίσας, εάν οι σεισμόπληκτοι κάτοικοί της διέθεταν έναν χώρο που θα τους επανασυνέδεε με το εγκαταλειμμένο χωριό τους και όπου θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται, να ενημερώνονται και να συζητούν τα οξυμένα προβλήματά τους.

Δ. Είναι γνωστόν ότι το ιστορικό Δημοτικό Σχολείο Βρίσας, παραμένει ( προς δόξαν όλων των… «λαμπαδηφόρων» της Παιδείας) θλιβερός ερειπιώνας, στην κατάσταση που το άφησε ο  Εγκέλαδος που έπληξε την Βρίσα, το Ιούνιο του 2017.

Και η θλιβερή εικόνα του γκρεμισμένου Δημοτικού Σχολείου, που αντικρίζουν- επί τέσσερα και πλέον χρόνια- οι επισκέπτες της σεισμόπληκτης Βρίσας, αποτελεί προσβολή για την πνευματική Βρίσα, με τις εκατοντάδες τους επιστήμονες, γνωστούς δασκάλους και πνευματικούς ανθρώπους (και κάποιους με διεθνή αναγνώριση) ·  και, συγχρόνως, αποτελεί όνειδος για όσους ιεραρχούν, ακόμα, τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του νησιού και της Περιφέρειας, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της μικροπολιτικής.

 Ε. Είναι γνωστόν ότι επί 20 χρόνια κατασκευάζεται στα… χαρτιά ο Βιολογικός Καθαρισμός Πολιχνίτου- Βρίσας- Βατερών, ενώ τα λύματα των τριών οικισμών συνεχίζουν… αγέρωχα να οδεύουν προς την θάλασσα των Βατερών και την ωραιότερη παραλία της Λέσβου!  

Στ. Είναι γνωστόν ότι στο ακρωτήρι Άγιος Φωκάς της Βρίσας υπάρχει ο πανάρχαιος αρχαιολογικός χώρος της προϊστορικής Βρίσας, όπου βρίσκονται εγκαταλειμμένα τα απομεινάρια του ιερού του «Διονύσου του Βρισαγενούς» ή «Βρισαίου», το οποίον ιερόν « φησίν ιδρύσθαι υπό Μάκαρος», και ο οποίος αρχαιολογικός χώρος αναμένει την ανάδειξή του, από την εποχή, που τον επισκέφτηκε ( 1885-86) και κατέγραψε τα αρχαία λείψανα ( όσα γλύτωσαν από το… ασβεστοκάμινο) ο Γερμανός αρχαιολόγος Koldewey.

Ζ. Και είναι, επίσης, γνωστόν ότι στην περιοχή της Βρίσας κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια μεσαιωνική «χαλατσιά» (λιθοσωρό) ο  διασωζόμενος, εισέτι, σε ερειπιώδη κατάσταση, μοναδικός μεσαιωνικός πύργος της εποχής των Γατελούζων ( 1355- 1462), ο οποίος, εδώ και κάποιες δεκαετίες περιμένει να αρχίσει η εκτέλεση των « σωστικών» εργασιών, προκειμένου να αποφύγει την ολοσχερή κατάρρευση και εξαφάνισή του και προκειμένου να αξιοποιηθεί τουριστικά, ως επισκέψιμο μνημείο.

Και, εδώ, πρέπει να επισημάνουμε την ανάγκη να επισπευσθεί η πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Δημάρχου Δυτικής Λέσβου για την αγορά του προκείμενου στον «Παλιόπυργο» κτήματος (αξίας 3.000 ευρώ), με την απόκτηση του οποίου θα εξασφαλιστεί η άμεση πρόσβαση στο μνημείο και θα διευκολυνθούν οι υπεσχημένες και αναμενόμενες εργασίες αποκατάστασης του μεσαιωνικού πύργου!

Η. Τέλος, τιμώντας τον τίτλο του «ρομαντικού» και του « ενοχλητικού ονειροπόλου», που μου προσέδωσαν, από παλιά, Άρχοντες και φίλοι χωριανοί, θα επαναλάβω το τάμα στην Παναγιά την Κρυφτή,  να της ανάψω λαμπάδα σαν το μπόι μου, εάν, στα χρόνια που μου απομένουν να ζήσω, γίνει πραγματικότητα ο… μυθικός « Νότιος Οδικός Άξονας Πλωμαρίου- Βατερών» ή, έστω, ο… «στοιχειωμένος» δρόμος ( των 7 χιλμ.) Σταυρού- Αμπελικού!