Διαψεύδονται, καθημερινά, όλα εκείνα τα φοβερά και τρομερά, με τα οποία φοβέριζαν τους πολίτες ότι θα έφερνε ο Μητσοτάκης, άμα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της χώρας: ότι, τάχα, ο… Δράκουλας του Νεοφιλελευθερισμού θα έπινε το αίμα του λαού, θα περιέκοπτε συντάξεις και επιδόματα -ακόμα και εκείνα των αναπήρων- ότι κατά το παράδειγμα της Χούντας θα εφάρμοζε το δόγμα « Νόμος και Τάξη» και ότι θα έφερνε ένα, ακόμα, τέταρτο Μνημόνιο!

Και ενώ ο Μητσοτάκης, κάθε μέρα, «τους βγαίνει από τα αριστερά», ενώ με μέτρο και με σχέδιο προχωρά σταθερά στην πραγματοποίηση των όσων υποσχέθηκε στον λαό, προεκλογικά, οι Συριζαίοι -προτού, καλά καλά, συμπληρωθεί ένα εξάμηνο από την απώλεια της εξουσίας τους- άρχισαν να εκδηλώνουν αφόρητα συμπτώματα «στερητικού συνδρόμου της εξουσίας».

Και επειδή, όσον αφορά στην οικονομία και την κοινωνική πολιτική, όσο θράσος κι αν επιστρατεύσουν, δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους δικούς τους οπαδούς ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται προς το καλύτερο (στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι τα μέτρα της κυβερνητικής πολιτικής είναι προς τη σωστή κατεύθυνση), προσπαθούν να μας πείσουν ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας και της ασφάλειας των πολιτών, που ήταν προεκλογική υπόσχεση και την οποία πραγματοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποτελεί επιστροφή στον αυταρχισμό και στο αστυνομικό κράτος της χουντικής περιόδου (κατά την Νεολαία, μάλιστα, του ΣΥΡΙΖΑ «Η Χούντα δεν τελείωσε το 73» και κατά τον … φοβερό διώκτη της Δεξιάς Ραγκούση, η αστυνομική βία του Μητσοτάκη θεωρείται… «η μεγαλύτερη από συστάσεως του ελληνικού κράτους»)!

Παραβλέπουν οι «συνήγοροι των Μπαχαλάκηδων» ότι, όταν καλείται η αστυνομία να αντιμετωπίσει την ακραία βία του εξαγριωμένου πλήθους των διαδηλωτών, των παρανομούντων και των κακοποιών, από την οποία τίθεται σε κίνδυνο η σωματική τους ακεραιότητα, καθώς και η ίδια η ζωή τους, είναι -δυστυχώς- αναπότρεπτο να παρατηρούνται και κάποια κρούσματα υπέρμετρης αστυνομικής βίας. Τέτοια κρούσματα, άλλωστε, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αλλά παρατηρούνται -και πολύ συχνότερα, μάλιστα- σε όλες τις, κατά τα άλλα, πολιτισμένες και δημοκρατικές χώρες. Αυτό, όμως, που έχει σημασία δεν είναι η απλή καταγραφή αυτών των φαινομένων ή η φραστική καταγγελία της αστυνομικής βίας, αλλά να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα για την εξάλειψή ή έστω για την ελαχιστοποίηση τέτοιων φαινομένων· και αυτό κάνει ο υπεύθυνος πολιτικός προϊστάμενος των Σωμάτων Ασφαλείας, ο υπουργός Μιχ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος έχει συστήσει -για πρώτη φορά- ειδική Επιτροπή, υπό τον συνταγματολόγο Ν. Αλιβιζάτο, για την παρακολούθηση των κρουσμάτων αστυνομικής βίας και την παραπομπή τους στο Συνήγορο του Πολίτη, προκειμένου να εξακριβώνεται η βασιμότητα ή μη της καταγγελίας και να επιβάλλεται η ανάλογη τιμωρία στην περίπτωση «υπέρβασης καθήκοντος».

Σε αντίθεση με τη τακτική Χρυσοχοΐδη, οι Νεο-Συριζαίοι, Ραγκούσης, Σπίρτζης και άλλοι, που εμφανίζονται -οψίμως- ως αμείλικτοι κατήγοροι της αστυνομικής βίας, ξεχνούν ότι, κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχαν καταγγελθεί στον Συνήγορο του Πολίτη 321 περιπτώσεις αστυνομικής βίας, οι οποίες -στη συνέχεια- παραπέμφθηκαν στις… «Ελληνικές Καλένδες»!

Αποτελεί, λοιπόν, ακραία υποκρισία και φτηνή αντιπολιτευτική παράσταση να «σχίζουν τα ιμάτιά τους και να οδύρονται» για τον διαδηλωτή (στην επέτειο Γρηγορόπουλου), ο οποίος εθεάθη να κρατείται από τους αστυνομικούς, χωρίς το πουκάμισό του -όταν είναι πολύ πιθανόν ( και, πάντως, μέλλει να εξακριβωθεί), ότι το έχασε στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τα χέρια των αστυνομικών- και είναι γελοίο να επικαλούνται «παραβίαση του Συντάγματος», κατά την επέμβαση της αστυνομίας στο Κουκάκι, διότι οι αστυνομικοί, που επιχειρούσαν για την σύλληψη των καταληψιών, «παραβίασαν το οικογενειακό άσυλο, χωρίς το σχετικό ένταλμα εισαγγελέα», ενώ είναι εξακριβωμένο και γνωστό σε όλους ότι ήσαν παρόντες στην παραπάνω επιχείρηση της αστυνομίας -όχι ένας- αλλά 3 (τρεις) Εισαγγελείς!

Ένα άλλο θέμα, το οποίο προσφέρεται για αντιπολιτευτική σπέκουλα από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι το μεταναστευτικό, το οποίο έχει τόσο οξυνθεί από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Μητσοτάκης, ώστε δεν προλαβαίνει να μεταφέρει χίλιους από τα νησιά και, την ίδια μέρα, ξεμπαρκάρουν άλλες δυο χιλιάδες μετανάστες - πεσκέσι από τον Ερντογάν!

Και κατηγορούν την κυβέρνηση Μητσοτάκη για έλλειψη σχεδίου και κακή διαχείριση του προβλήματος, διότι δεν πρόβλεψε τις κινήσεις του… απρόβλεπτου Ερντογάν.

Και εδώ έχουν …δίκιο. Ο Μητσοτάκης έπρεπε να έχει έτοιμα καταλύματα στην ενδοχώρα, για εκατό χιλιάδες μετανάστες, πριν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, προβλέποντας το ενδεχόμενο ο Ερντογάν να ανοίξει τις «κάνουλες» των μεταναστευτικών ροών -πράγμα που είχε… «προβλέψει» ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην κυβέρνηση μέχρι τον Ιούνιο 2019, αλλά το κρατούσε «μυστικό», για να το κάνει… δώρο στον Μητσοτάκη!

Αλλά, μια και μιλάμε για «προβλέψεις»: μήπως είμαστε υπόλογοι -συνολικά ως πολιτικό σύστημα- διότι δεν προβλέψαμε και πολλά άλλα που έχουν σχέση με την τουρκική απειλή και την αμυντική θωράκιση της χώρας μας;

Το δυστύχημα είναι ότι όλη αυτή η αντιπολιτευτική κακομοιριά που μας «δέρνει» ενδημεί στην πολιτική μας ζωή (ακόμα και το ΚΙΝΑΛ -σε επίδειξη αντιπολιτευτικής μωρίας- καταψήφισε, αντίθετα με ό,τι έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ, τις αμυντικές δαπάνες στον Προϋπολογισμό του 2020!), σε μια περίοδο που πρέπει να αναθεωρήσουμε θεωρίες και τακτικές που ακολουθούσαμε στο παρελθόν και να επανασχεδιάσουμε την μελλοντική μας πορεία -ως έθνος- σε θέματα κρίσιμα για την μελλοντική μας πορεία.

Γι’ αυτό το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί «εδώ και τώρα», προτού να είναι αργά, είναι εάν θα πάψουμε τα παιδιάστικα πολιτικάντικα παιχνίδια και τις επιδείξεις αριστεροσύνης και θα συμφωνήσουμε στις βασικές κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε για την εμπέδωση της εσωτερικής τάξης και της κοινωνικής ειρήνης, για την ισχυροποίηση της εθνικής οικονομίας, για την στρατιωτική και διπλωματική ενίσχυση της χώρας, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και του εκπαιδευτικού μας συστήματος, για την αποτελεσματικότερη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος και την αποτροπή μιας επαπειλούμενης παρανοϊκής εμπλοκής μας με την Τουρκία.

Η αίσια έξοδος από την σημερινή κρίσιμη κατάσταση δεν θα εξαρτηθεί μόνον από τον καλό σχεδιασμό και την εκτέλεση που θα κάνει η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη·θα εξαρτηθεί, σε μεγάλο βαθμό, και από το κατά πόσον και πόσοι θα συμπαραταχθούν σε ένα μέτωπο κατά της ανομίας, κατά του διχαστικού λόγου και των αθέμιτων πολιτικών πρακτικών, υπέρ της εθνικής ενότητας και της συντονισμένης συλλογικής προσπάθειας για μια ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των κρίσιμων θεμάτων που έχει μπροστά της η πατρίδα μας.

Γιατί, εδώ που βρισκόμαστε, ή όλοι μαζί θα νικήσουμε ή όλοι μαζί θα… φουντάρουμε στα βαθιά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου!

Υ.Γ. Η ανοχή ( και το χάιδεμα) που έδειξε, επί τόσα χρόνια, το πολιτικό σύστημα απέναντι στην ασύδοτη δράση των «Αντιεξουσιαστών-Μπαχαλάκηδων» τους αποθράσυνε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να συμπεριφέρονται -σήμερα- ως στρατεύματα κατοχής σε κατακτημένη χώρα!

Οι πολίτες, στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, με την ψήφο τους έδωσαν την εντολή στην Πολιτεία να θέσει τέρμα στην ασυδοσία και να επιβάλει τον νόμο και την τάξη. Και σε αυτή την «εντολή» του λαού επιχειρεί να ανταποκριθεί η κυβέρνηση της χώρας.

Μετά ταύτα, γιατί αυτοί που εμφανίστηκαν τόσον «ευαίσθητοι» απέναντι στην αστυνομική βία παραμένουν αδιάφοροι απέναντι στην συνεχιζόμενη βία των Αντιεξουσιαστών-Μπαχαλάκηδων;

Γιατί δεν διαμαρτύρονται με το ανάλογο πάθος για τα «συνταγματικά δικαιώματα» εκείνων των πολιτών που υφίστανται ανυπολόγιστες ζημίες από την κακοποιό δράση των παραπάνω αντικοινωνικών στοιχείων;

Πότε περιμένουν να καταδικάσουν αυτούς που καταλαμβάνουν ή καταστρέφουν τις περιουσίες, καίνε και ρημάζουν τις πόλεις μας και θέτουν σε κίνδυνο την ζωή αστυνομικών και αθώων πολιτών;