Είμαστε, ανέκαθεν, μια ευάλωτη χώρα, με μερικά εκατομμύρια ευάλωτους κατοίκους!

Μια χώρα, που χτίστηκε, χωρίς σχέδιο, όπως, όπως, και «εκ του προχείρου»∙ όπου, συνήθως, προηγούταν η αυθαίρετη δόμηση και μετά από χρόνια, ερχόταν (αν ερχόταν) η ένταξη της …«αυθαιρετούπολης», στο «σχέδιο πόλης»∙ όπου μπαζώνονταν τα ρέματα και γίνονταν δρόμοι ή γίνονταν οικόπεδα και χτίζονταν αυθαίρετα σπίτια και διάφορες «φάμπρικες», ακόμα, και Δημοτικές κατασκευές, ακόμα, και κρατικά έργα,δρόμοι και γεφύρια! Και, ύστερα- συνήθως, μετά από κάποια επέμβαση της οργισμένης Φύσης- αφυπνίζονταν και οι Άρχοντες του τόπου- Κεντρικοί και Τοπικοί- και ακολουθούσαν, ασθμαίνοντες, οι «Φύλακες του Νόμου», οι πρώτοι, για να υποσχεθούν την «άμεση αποκατάσταση και την αποζημίωση των θυμάτων της θεομηνίας» και - μαζί μ΄ αυτούς- και των…αυθαιρετούντων∙ και οι δεύτεροι, για να… «ερευνήσουν εάν προκύπτουν, τυχόν, ευθύνες, διαχρονικές ή τωρινές, των υπευθύνων»∙ και, βεβαίως, για να αφήσουν, τελικά, να παραγραφούν τα, τυχόν, αδικήματα ή και κακουργήματα… «μετά την παρέλευσιν του χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων»!

Και η ελληνική «κατασκευαστική εφευρετικότητα» συνεχίζεται και μετά την «ένδοξη» ένταξή μας στην ΕΟΚ και, στην συνέχεια, στην Ε.Ε και την ΟΝΕ, παρά τις διάφορες «ντιρεκτίβες» και την ευρωπαϊκή εποπτεία∙ με κάποιες, όμως, … «παραχωρήσεις υπέρ της νομιμότητας» και με περισσότερη απληστία και πονηριά από οικοπεδοφάγους εργολάβους και υπερεργολάβους του Δημοσίου!

Μέχρι προχθές, από τις συνήθεις θεομηνίες, πλημμύρες, πυρκαγιές και σεισμούς, πλημμύριζαν πολλά χωράφια, χάνονταν κάποιοι άνθρωποι και κάμποσα ζώα, καίγονταν δασικές εκτάσεις και περιουσίες, γκρεμίζονταν μερικά σπίτια, έπεφταν και μερικές γέφυρες και καταστρέφονταν δρόμοι και άλλες υποδομές∙ και τα τραύματα της χώρας και των κατοίκων της- όσο ήταν επιφανειακά και σε μικρή έκταση -επουλώνονταν, προχείρως και χάρις στην βοήθεια εκ μέρους της Ε.Ε∙ αυτά, μέχρις ότου, η Φύση- εν τη μεγαθυμία της- περιοριζόταν σε θεομηνίες σωφρονιστικού χαρακτήρα∙ αποδείχτηκε, όμως, ότι οι διεθνικοί «πιθηκάνθρωποι» της απληστίας και του κέρδους-και οι πολιτικοί κομπάρσοι τους- όχι μόνο δεν σωφρονίζονται, αλλά συνεχίζουν, ασύδοτοι, την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των φυσικών πηγών, να βιάζουν, ασυλλόγιστα και ξεδιάντροπα, το φυσικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα η οργή της Φύσης να ξεσπά, σήμερα, ασυγκράτητη «επί δικαίων και αδίκων» και το γένος των ανθρώπων (ακόμα και ο… «περιούσιος» λαός των Ελλήνων !) να βιώνει, σήμερα, ξανά και ξανά, τις « βιβλικές» συμφορές των «εφτά πληγών του Φαραώ»!

Μόλις πριν από μια εβδομάδα, μετά τις πυρκαγιές στον Έβρο και δυο μέρες, πριν από τον κατακλυσμό που έπνιξε τον θεσσαλικό κάμπο, στις 6/9/2023, έγραφα σε άρθρο μου, στο ΕΜΠΡΟΣ: « η κλιματική κρίση έχει επέλθει, νωρίτερα, από τον χρόνο που υπολόγιζαν (μέχρι χθες) οι επιστήμονες» και συνέχιζα: « τα μέχρι τώρα, χρησιμοποιούμενα μέσα για την αντιμετώπιση της κρίσης αποδείχτηκαν ατελέσφορα∙ είναι επείγουσα ανάγκη, με τη ευρύτερη συνεργασία των κρατών, των πολιτικών δυνάμεων και των επιστημόνων, να επινοηθούν και να τεθούν σε εφαρμογή, νέες μέθοδοι και αποτελεσματικότερα μέσα και εργαλεία για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών της κλιματικής κρίσης».

Και κατέληγα: « και οι κυβερνώντες πρέπει να αντιληφθούν ότι ο δρόμος από τις «καλές προθέσεις», μέχρι τις «καλές πράξεις» είναι μακρύς και δύσβατος και, σε πολλές περιπτώσεις παγιδευμένος από αστάθμητους παράγοντες, από τους Σκίρωνες και τους Προκρούστες, οι οποίοι καραδοκούν και ανακόπτουν τον δρόμο προς την πραγμάτωση των «καλών προθέσεων».

Και «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις», μετά από δύο μέρες επήλθε ο «Αρμαγεδών»- και, μάλιστα, «κατόπιν προειδοποιήσεως»!

Και ο κάμπος της Θεσσαλίας, μέσα σε μία μέρα, ξανάγινε…θάλασσα, «θέση αλός», όπως δηλώνει το πανάρχαιο όνομά της και όπως ήταν, πριν από εκατομμύρια χρόνια, προτού τα ύδατα ανοίξουν την διέξοδο, μέσω Μετεώρων και Τεμπών, προς το Αιγαίο!

Μπροστά στα νέα δεδομένα, τις, πραγματικά, «βιβλικές» καταστροφές και το ανείπωτο δράμα των χιλιάδων κατοίκων της Θεσσαλίας, πρέπει, επιτέλους, οι πάντες- πολιτικοί και πολίτες- να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με ημίμετρα, με μπαλώματα και μερεμέτια, χρειάζεται να ξαναχτιστεί « εκ θεμελίων»∙ να αντικατασταθεί ολόκληρο το σαθρό οικοδόμημα που δημιούργησε η αυθαιρεσία και η ιδιοτέλεια, η ανευθυνότητα και η προχειρότητα, ο «ωχ αδερφισμός» των κατοίκων, η αβελτηρία και η αδιαφορία των τοπικών και των «κεντρικών» Αρχόντων!

Και, προ παντός, δεν σώζεται και δεν ξαναχτίζεται με αντιπολιτευτικές κραυγές και ηχηρά συνθήματα και βεβαίως ούτε με τα «κροκοδείλια δάκρυα» ούτε με τις παχιές επικοινωνιακές υποσχέσεις των κυβερνώντων∙ αυτό που χρειάζεται η ευάλωτη χώρα μας και οι ευάλωτοι κάτοικοί της είναι η « ολιστική» αντιμετώπιση των σύγχρονων αναγκών και κινδύνων, με την επαναθεμελίωση του κράτους, της οικονομίας, της παιδείας του λαού μας, με την αλλαγή νοοτροπίας στην κοινωνία και στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας, ώστε να οχυρωθεί η χώρα μας με άπαρτα «κυκλώπεια τείχη», τα οποία θα αντέξουν στις μελλοντικές επιθέσεις όλων των στοιχείων της φύσης, τα οποία ο υπανάπτυκτος, ακόμα, πνευματικά και ηθικά, «μεταλλαγμένος πίθηκος» έχει εξερεθίσει και έχει προκαλέσει την εκδικητική μανία τους.

Θα χρειαστεί η συνεργασία όλων των δυνάμεων σε διεθνή κλίμακα και ειδικότερα για την χώρα μας, όλων των πολιτικών, επιστημονικών και, γενικότερα, όλων των κοινωνικών δυνάμεων-πνευματικών και υλικών- που διαθέτει η χώρα μας, ακόμα και σε εθνική κλίμακα, προκειμένου να αντιμετωπιστούν, ριζικά και ολοκληρωμένα τα τεράστια και δυσεπίλυτα προβλήματα, που άφησαν πίσω τους, οι πρόσφατες πυρκαγιές και πλημμύρες και τα οποία, ακόμα, δεν αποκαλύφτηκαν σε όλο το μέγεθός τους∙ και προκειμένου να θωρακιστεί η χώρα, απέναντι, σε επικείμενους κινδύνους, όχι μόνο από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, αλλά και τους σεισμούς, που επισκέπτονται, συχνά, την γειτονιά μας, με τις ολέθριες και τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους της.

Και, επιτέλους, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι απέναντι στην κλιματική κρίση, που προκάλεσε η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, και απέναντι στην επαπειλούμενη εξαφάνιση και της ανθρώπινης πανίδας, χρειαζόμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς∙ χρειαζόμαστε σοφούς ηγέτες που προνοούν και προλαβαίνουν το κακό και όχι αυτόκλητους κατηγόρους ή μοιρολογίστρες της συμφοράς.

*Σημείωση: στο προηγούμενο άρθρο μου, στο ΕΜΠΡΟΣ, της 9/9/2023, προανήγγειλα ότι, στην συνέχεια, θα έγραφα, στο σημερινό άρθρο μου, για τις ιστορικές κρίσεις και τις εθνικές περιπέτειες, που αυτές προκάλεσαν, με συνέπεια, πολλές φορές, να επισωρεύονται περισσότερα δεινά στην χώρα μας∙ η επικαιρότητα, όμως, γράφει την δική της Ιστορία, με αποτέλεσμα και η αρθρογραφία να αλλάζει ρότα και να κατευθύνεται…επί του πεδίου, όπου διαδραματίζονταιτα γεγονότα που ανατρέπουν την πορεία της ζωής χιλιάδων συνανθρώπων μας!