«Ο αλάνθαστος πρώτος τον λίθον βαλέτω»!

Βαθύς ο πόνος. Απέραντη κι ασήκωτη η θλίψη. Δίκαιη η οργή και η απαίτηση να υπάρξει κάθαρση, να μην ξαναζήσει ο λαός μας άλλη τραγωδία. Ας μην χάσουμε, όμως, τον λογικό έλεγχο και τον προσήκοντα σεβασμό προς τους νεκρούς. Η Δικαιοσύνη θα αποδώσει το Δίκαιο, με βάση τα πραγματικάστοιχεία και, βεβαίως, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον Νόμο.

Και, τώρα που ταρακουνήθηκε ολόκληρη η χώρα και αφυπνίστηκε το πολιτικό μας σύστημα, θα ληφθούν εκείνα τα μέτρα που δεν πάρθηκαν, τόσα χρόνια, για την ασφαλή λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου. Αρκούν αυτά; Όχι, δεν αρκούν. Δυστυχώς, δεν θα επαναφέρουν στην ζωή τους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας∙ αλλά, φοβάμαι ότι δεν παρέχουν και την εγγύηση ότι, σε μερικά χρόνια, δεν θα ξανασυμβεί η «οξείδωση» του Δημόσιου Οργανισμού και δεν θα ξαναπέσουμε στην γλυκιά νάρκη της εξουσίας.

Γι΄ αυτό χρειάζεται μια νέα πολιτική αντίληψη και μια νέα οργάνωση και λειτουργία του κράτους∙ και μια κυβέρνηση άγρυπνη και διαρκώς ανήσυχη, που θα τρέχει πιο γρήγορα από την φθορά, απαλλαγμένη από ιδεολογικές αγκυλώσεις και η οποία, όταν χρειάζεται να συγκρουστεί με ισχυρά συμφέροντα και αναχρονιστικές αντιλήψεις,δεν θα υπολογίζει το πολιτικό κόστος και μήπως χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία∙ που δεν θα διστάζει να αποβάλει και από τον κυβερνητικό οργανισμό ό,τι και όποιον αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής.

Μετά το τραγικό δυστύχημα, στα Τέμπη… «εκτροχιάστηκε» και η αυτοδυναμία της Ν.Δ.∙ οι πολίτες που πίστευαν στην αναγκαιότητα μιας αυτοδύναμης Κυβέρνησης, τώρα, πλέον,αμφιβάλλουν για το κατά πόσον μια αυτοδύναμη κυβέρνηση μπορεί να διασφαλίσεικαι την αναγκαία πολιτική βούληση, την ταχύτητα και την ορθότητα των αποφάσεων, καθώς και τον έλεγχο για την πιστή εφαρμογή τους. Και, για άλλη μια αφορά, αποδείχτηκε ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις κάποιων πολιτικών ηγετών∙ ότι οι μοναχικοί δρόμοι- σε προσωπικό ή πολιτικό επίπεδο- είναι, κατά κανόνα αδιέξοδοι και επικίνδυνοι και ότι, για να αλλάξει η πορεία μιας χώρας, χρειάζεται να συστρατευτούν πολλές δυνάμεις.

Και έτσι επανέρχεται, σήμερα, περισσότερο επιτακτικά, στην επικαιρότητα, η ιδέα που έχει προβληθεί επανειλημμένα, στην αρθρογραφία μου, για μια ευρεία συνεργασία των πραγματικά προοδευτικών, μεταρρυθμιστικών και πατριωτικών πολιτικών δυνάμεων, που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας και οι οποίες διαθέτοντας μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, αντίστοιχα, μια ευρεία κοινωνική αποδοχή και υποστήριξη θα μπορούν να πραγματοποιούν εκείνες τις γενναίες μεταρρυθμίσεις που εξυπηρετούντις σύγχρονες ανάγκες. Για να μην περιπέσει, λοιπόν, η χώρα στην δίνη της ακυβερνησίας ή σε νέες περιπέτειες- με την παλινόρθωση του Λαϊκισμού και τους επικίνδυνους τυχοδιωκτικούς πειραματισμούς- πρέπει τα δύο κόμματα που συγκλίνουν στο Κέντρο, η Ν.Δ. ( υπό τον Κ. Μητσοτάκη) και το ΠΑΣΟΚ, αφού εγκαταλείψουν τα αναχρονιστικά ιδεολογήματα περί «αυτοδύναμης διακυβέρνησης» και περί «χαώδους ιδεολογικής απόστασης» ( επί χρόνια η Γερμανία κυβερνήθηκε - επ΄ ωφελεία του λαού της -με την σύμπραξη Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών!), να συμφωνήσουν, σε ένα κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης και να το θέσουν υπόψη του ελληνικού λαού.

Και, επειδή το θέμα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων έχει δηλητηριάσει τους κεντρώους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων, επιβάλλεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης- εφόσον διακήρυξε, εξαρχής, ότι, αν και νόμιμη, πολιτικά, ήταν λάθος η τηλεφωνική «επισύνδεση», από την Ε.Υ.Π. του Ανδρουλάκη, να βρει και τον τρόπο να διορθώσει το λάθος και να ανακοινώσει, προεκλογικά, στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον λόγο της παρακολούθησης του τηλεφώνου του. Είναι η ώρα των μεγάλων υπερβάσεων, κυρίως για τον Κ. Μητσοτάκη αλλά και για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς, κινδυνεύουμε να ξαναζήσουμε, ως χώρα και κοινωνία το μαρτύριο του Σισύφου!

Υ.Γ. Μεταξύ των πολλών άλλων που ειπώθηκαν για το «τις πταίει» για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα, στα Τέμπη, ακούστηκε και ότι «για όλα φταίει ο καπιταλισμός»! Αφού, λοιπόν, για όλα τα κακά- μεταξύ των οποίων και για κάθε ανθρώπινη βλακεία και ανευθυνότητα - ευθύνεται ο καπιταλισμός (όπως ο « πονηρός όφις» της Εύας… ευθύνεται «για το προπατορικό αμάρτημα»), και ο Σταθμάρχης της Λάρισας μπορεί να αθωωθεί επικαλούμενος, ως «άλλοθι», τον καπιταλισμό!

Προκύπτει, όμως, και ένα άλλο ερώτημα: πώς εξηγούν οι φανατικοί πολέμιοι του καπιταλισμού ότι ένα από τα μεγαλύτερα, πολύνεκρα και καταστροφικότερα δυστυχήματα, εκείνο του Τσερνόμπιλ, συνέβη, εκτός καπιταλιστικού συστήματος, επί «Υπαρκτού Σοσιαλισμού»; Νομίζω ότι την απάντηση την έχει δώσει, από την εποχή της Ρωσικής επανάστασης, ο ποιητής Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι: « αυτό είναι λίγο, σύντροφοι∙ το μέσα σας είναι εκείνο που πρέπει να γυρίσετε ανάποδα»!