Στην αρθρογραφία μου, κατά καιρούς, έχω υποστηρίξει την ανάγκη του σχηματισμού κυβερνήσεων που υπερβαίνουν την κοινωνική εμβέλεια ενός κόμματος-ανεξαρτήτως, εάν αυτό το κόμμα, με βάση το όποιο εκλογικό σύστημα, διαθέτει την αυτοδυναμία ή όχι.

Και αυτή η θέση μου εδράζεται στην διαχρονική διαπίστωση ότι καμιά πραγματική και σε βάθος μεταρρύθμιση, με την οποία επιχειρείται να εξαλειφθούν τα «κακώς κείμενα», τα οποία παρεμποδίζουν την πορεία της χώρας προς το μέλλον και την συμπόρευσή της με τα ευνομούμενα, ανεπτυγμένα και πολιτισμένα κράτη, και καμιά πραγματική τομή στα δημόσια πράγματα, που θίγει κατεστημένα συμφέροντα, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και δεν πρόκειται να αποδώσει, ακόμα και αν νομοθετηθεί, εάν δεν εκφράζει και δεν υποστηρίζεται από την μεγάλη πλειοψηφία του λαού και όχι, μόνον, από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που ανέδειξε το κυβερνητικό κόμμα, η οποία πλειοψηφία, σπανίως, υπερβαίνει το 50% και ουδέποτε συμπίπτει με την πραγματική πλειοψηφία του συνόλου των πολιτών της χώρας.

Και αυτό συμβαίνει, διότι η απόσταση που χωρίζει την πλειοψηφία που εξέλεξε το κυβερνητικό κόμμα από την πλειοψηφία των πολιτών που απέχει από την εκλογική διαδικασία ή πρόσκειται στα αντιπολιτευόμενα κόμματα, όχι μόνον δεν επιτρέπει την αποδοχή και την υποστήριξη των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων, αλλά, αντιθέτως, ευνοεί την αντίδραση, αποδυναμώνει και, τελικά, ακυρώνει την οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπόψη τα δεδομένα της πολιτικής μας ζωής, τις κοινωνικές συνθήκες και τα προβλήματα της συγκυρίας, που έχουν επισωρευτεί και θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της χώρας, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι μόνον με την συναίνεση περισσότερων πολιτικών δυνάμεων και με την σύμπραξή τους στην προσπάθεια επίτευξης των μεγάλων εθνικών στόχων μπορεί να αναληφθεί μια αποφασιστική και δραστική παρέμβαση των δυνάμεων που διαθέτει η ελληνική Πολιτεία, η οποία θα έχει την υποστήριξη από μια ευρεία πλειοψηφία του λαού και θα δίνει ολοκληρωμένες λύσεις για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, την αντιμετώπιση των κρίσεων και την βελτίωση των συνθηκών της ζωής των πολιτών.

Αυτόν τον στόχο της συγκυβέρνησης των… «προοδευτικών κομμάτων» διατείνεται- υποκριτικά- ότι υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφιση του εκλογικού συστήματος της « Απλής Αναλογικής»!

Αφού προηγουμένως καθύβρισε ως «εθνικούς ολετήρες» και ως κατάπτυστους «πράκτορες» των ξένων «τοκογλύφων» τα άλλα, δύο, κυβερνητικά κόμματα- και, πρωτίστως, το ΠΑΣΟΚ (από το οποίο πλιατσικολόγησε συνθήματα, οπαδούς και στελέχη), αφού επιδίωξε την εξόντωσή τους με το σύνθημα «ή αυτοί ή εμείς» και αφού με το σύστημα της «Ενισχυμένης Αναλογικής» κατάφερε- σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις- να καταλάβει την εξουσία, όταν συνειδητοποίησε ότι χάνει τα μεγαλεία της κυβερνητικής πολυθρόνας, θυμήθηκε την «Απλή Αναλογική», με την εφαρμογή της οποίας ήλπισε ότι προκαλώντας την « μπαχαλοποίηση» της πολιτικής κατάστασης θα έχει μια πιθανότητα να επανέλθει «από την πίσω πόρτα», στην εξουσία, καθότι στην «αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται»!

Και μπροστά στον κίνδυνο να μείνει η διακυβέρνησή του μια θλιβερή ανάμνηση και να χάσει και τα γαλόνια του αρχηγού ο Τσίπρας, αισθάνθηκε, ξαφνικό, και παράφορο έρωτα για το «εξαγνισμένο και προοδευτικό», τώρα, ΠΑΣΟΚ, στο οποίο κάνει…πρόταση γάμου, προκειμένου να συμπληρώσει το κενό που άφησε η «απώλεια» του…αείμνηστου «συντρόφου» του Καμμένου!

Αυτή την φορά όμως, «λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο», διότι ο «ξενοδόχος» λαός, μετά την περίοδο της παραζάλης, της ακρισίας και της αυταπάτης, ξαναβρήκε την επαφή του με την υπαρκτή πραγματικότητα και την ευθυκρισία του.

Εάν με το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, που θα διεξαχθούν με την «Συριζαίικη Αναλογική» δεν καταστεί δυνατόν να σχηματιστεί κυβέρνηση των φιλελεύθερων και κεντρώων πολιτικών δυνάμεων, που εκπροσωπούνται από την Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη και από το ΠΑΣΟΚ (σχεδόν, βέβαιο ενδεχόμενο για τους λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω) και υπάρξει κίνδυνος ακυβερνησίας της χώρας, ο λαός θα έχει την δυνατότητα να δώσει την λύση προσερχόμενος, εκ νέου, στην κάλπη, στην οποία, αυτή την φορά, θα ψηφίσει με το σύστημα της «Ενισχυμένης Αναλογικής» και θα δώσει την λύση για το ποιος και με ποιον μαζί επιθυμεί να τον κυβερνήσει.

Είναι, σχεδόν, βέβαιο, ότι με την πρώτη κάλπη της Απλής Αναλογικής, όποια και αν είναι η δύναμη και η σειρά των τριών μεγαλύτερων κομμάτων, δεν πρόκειται να σχηματιστεί ούτε αυτοδύναμη κυβέρνηση κανενός ούτε συγκυβέρνηση μεταξύ των τριών πρώτων κομμάτων. Ακόμα και αν, στην απίθανη περίπτωση, είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ δεν θα προβεί στην βέβαιη πολιτική αυτοκτονία του να συνεργαστεί με την… «Προοδευτική Συμμαχία» των «Βέβηλων» (όπως τους αποκάλεσε ο Απ. Κακλαμάνης) Ραγκούση, Μαριλίζας, Σπίρτζη και Τζουμάκα κ ά., με κίνδυνο να το εγκαταλείψουν και οι εναπομείναντες, μέχρι τώρα, πιστοί οπαδοί του, οι οποίοι δεν αντέχουν άλλον εξευτελισμό!

Πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ θα θέσει τέτοιους όρους, ώστε να μην χρεωθεί την προσφυγή στην νέα εκλογική αναμέτρηση.

Κατά τον ίδιο τρόπο θα αποφύγει το ΠΑΣΟΚ να συμπράξει με την Ν.Δ. διότι παραμένει, ακόμα, ανοιχτή η πληγή που άνοιξε η βλακώδης πολιτική των μικρόνοων αξιωματούχων, στους οποίους εμπιστεύτηκε ο Κ.Μητσοτάκης τον ευαίσθητο τομέα της Ε.Υ.Π.. Πιστεύω, ότι - δικαίως- ο Ανδρουλάκης θα θέσει ως όρο, μεταξύ των άλλων, και την αποκάλυψη της αλήθειας, σχετικά με την παρακολούθηση του τηλεφώνου του. Και με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να χρεώνεται κανείς- αποκλειστικά- την ευθύνη για την επανάληψη των εκλογών, θα προσέλθουμε στην κάλπη της «Ενισχυμένης Αναλογικής»και τότε αρχίζουν τα δύσκολα για το ΠΑΣΟΚ: τι θα απαντήσει στους οπαδούς του που θα αρχίσουν, τώρα, να αναρωτιούνται «για ποιο λόγο να ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ και τι θα κάνει, εάν το ψηφίσω». Σε αυτή την περίπτωση θεωρώ ότι έχει μια μόνο επιλογή και μια απάντηση: ενισχύστε την δύναμη του κόμματός μας, ώστε ο Μητσοτάκης να μην κερδίσει την αυτοδυναμία που επιδιώκει στην δεύτερη κάλπη, για να χρειαστεί την βοήθειά μας και, τότε, να επιβάλλουμε τις δικές μας θέσεις για μια διακυβέρνηση που θα εφαρμόσει ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για ένα σύγχρονο κράτος, που θα διαθέτει ισχυρές κοινωνικές δομές και δημόσιες υπηρεσίες , οι οποίες θα ανταποκρίνονται, σταθερά και με επάρκεια, στις ανάγκες των πολιτών.

Έτσι, μπορεί να εξασφαλιστεί και η αναγκαία ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η αντίστοιχη κοινωνική υποστήριξη, προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι τολμηρές αλλαγές που θα ανοίξουν τον δρόμο για την πρόοδο της χώρας και την προκοπή των κατοίκων της.

Αρκεί ο λαός, ελεύθερα, με υπευθυνότητα και εξυπνάδα, να διαχειριστεί το ισχυρό όπλο της ψήφου που του παρέχει- μια φορά στα τέσσερα χρόνια- η Δημοκρατία!