Από τον Σεπτέμβριο μπαίνουμε στην προεκλογική περίοδο των Αυτοδιοικητικών εκλογών που θα διενεργηθούν τον Οκτώβριο. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι και Περιφερειάρχες θα ξαναθυμηθούν τα ξεχασμένα χωριά μας και τις κωμοπόλεις και θα εκφωνήσουν, ξανά, φλογερούς λόγους για το «ασίγαστο ενδιαφέρον και την αγάπη που τρέφουν για τους κατοίκους της ενδοχώρας» και θα επαναλάβουν - για πολλοστή φορά- την δέσμευσή τους να «καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να πραγματοποιηθεί το μεγαλόπνοο σχέδιό τους για την αναγέννηση του…«ιστορικού και ένδοξου» τόπου, τον οποίον όλοι οι προηγούμενοι άρχοντες της Αυτοδιοίκησης- και πολιτικοί τους αντίπαλοι-«καταδίκασαν» στον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό»!

Και, στην περίπτωση, που ήταν, και κατά την προηγούμενη 4ετία, οι ίδιοι που είχαν εκλεγεί Δήμαρχοι ή Περιφερειάρχες, θα επικαλεστούν την «ανεπάρκεια» του χρόνου, την «κακή συγκυρία» και διάφορους «αστάθμητους παράγοντες», που δεν τους «επέτρεψαν να πραγματώσουν το όραμά τους»∙ το οποίο, όμως, αυτή την φορά, «θα φέρουν εις πέρας και με την βοήθεια του… καλού Θεού»!

Και οι… αγαθοί (με την νεοελληνική έννοια) πολίτες «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» ή «στην εντολήν ( γραμμή) του κόμματος πειθόμενοι»∙ και άλλοι, από «ευγνωμοσύνη», για κάποια… «εξυπηρέτησή» τους θα τους εκλέξουν και θα τους επανεκλέξουν, για να συνεχίσουν να κατέχουν την καρέκλα της εξουσίας, μην τυχόν και τους την πάρει κάποιος άξιος, που έχει την ειλικρινή διάθεση και θέληση να μετατρέψει την αναπαυτική καρέκλα της εξουσίας σε εφαλτήριο, για έναν αγώνα δρόμου, που θα οδηγεί από το… «ραχάτι» της Ανατολής, τον εφησυχασμό και την αδράνεια, στην συνεχή και συλλογική προσπάθεια για την δημιουργία όλων εκείνων των προϋποθέσεων, που θα εξασφαλίσουν, για τον τόπο μας, μια θέση, ανάμεσα στα προοδευμένα και πολιτισμένα κράτη της Δύσης.

Η αληθινή ψυχή του ελληνικού έθνους, με όλα εκείνα τα αρχέγονα πολιτισμικά στοιχεία, που τροφοδοτούν την εθνική συνείδηση, καθώς και οι δημιουργικές δυνάμεις, που, κατά περιόδους, θαυματούργησαν, επιβιώνουν- σε κατάσταση «χειμερίας νάρκης»- στα χωριά και στις κωμοπόλεις της ελληνικής υπαίθρου χώρας.

Ενόσω η ύπαιθρος χώρα παραμένει, «εν υπνώσει» και συνεχίζει να μαραζώνει οικονομικά, να ερημώνουν τα χωριά της και να συρρικνώνεται πληθυσμιακά τροφοδοτώντας το «υδροκέφαλο» κράτος, δεν μπορεί να υπάρξει υγιής χώρα και ισχυρό κράτος∙ και η οποιαδήποτε οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική πρόοδος θα είναι ασταθής και εφήμερη, θα καρκινοβατεί και θα υποχωρεί μπροστά στην επιθετική δύναμη των αναφυόμενων, πολυποίκιλων και κρίσιμων προβλημάτων, τα οποία, συνεχώς, θα αυξάνονται και θα οξύνονται.

Γι΄ αυτό είναι σημαντικό, από κάθε άποψη, πολιτική, κοινωνική και εθνική, οι τοπικοί άρχοντες- Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες- να έχουν όραμα, το οποίο, όμως, θα έχει σχεδιαστεί, στην βάση επιστημονικής μελέτης των πραγματικών δεδομένων, των υπαρχουσών αναγκών και των δυνατοτήτων∙ και, βεβαίως, πρέπει οι επίδοξοι άρχοντες να έχουν την θέληση και την ικανότητα να επιστρατεύσουν και να οργανώσουν τις υπάρχουσες δυνάμεις και να τις κατευθύνουν για την υλοποίηση των επιδιωκόμενων στόχων.

Για αυτό και ο « καλός καγαθός πολίτης» (με την αρχαιοελληνική έννοια) καλείται- και έχει την κύρια ευθύνη- να επιλέξει, ανάμεσα στους επίδοξους Δημάρχους ή Περιφερειάρχες, αυτόν που έχει ένα ρεαλιστικό όραμα, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, και ο οποίος διαθέτει και τα εχέγγυα για την πραγμάτωσή του.

Πρέπει με ανεξάρτητο πνεύμα και με ορθή κρίση να επιλέξει τον αυριανό διαχειριστή των κοινών συμφερόντων, τον άρχοντα που θα εργαστεί για την πρόοδο του τόπου του και την προκοπή των κατοίκων του, ανάμεσα σε δυο κατηγορίες επίδοξων Δημάρχων και Περιφερειαρχών:

Α΄. των προτεινόμενων και υποστηριζόμενων από τα κόμματα.

Β΄. των ανεξάρτητων, οι οποίοι κινούνται από προσωπική φιλοδοξία.

Στην κατηγορία των φιλόδοξων συγκαταλέγονται, συνήθως, πολλοί και διάφοροι υποψήφιοι, των οποίων οι πραγματικές προθέσεις είναι δυσδιάκριτες και οι οποίες καθιστούν, για τους σκεπτόμενους και μη χειραγωγούμενους πολίτες, δύσκολη την επιλογή:

α. μωροφιλόδοξοι και αρχομανείς,

β. τυχοδιώκτες που αποσκοπούν στην εκμετάλλευση του δημόσιου αξιώματος για «ίδιον όφελος»,

γ. πρόσωπα με κίνητρο μεν, την ευγενή φιλοδοξία να προσφέρουν για το κοινό καλό, αλλά που βρίσκονται εκτός πραγματικότητας ή δεν διαθέτουν-παρά τις καλές προθέσεις τους- τις απαιτούμενες ικανότητες

και δ. προσωπικότητες αναγνωρισμένης αξίας και κύρους, που έχουν αποδείξει, στην πράξη, εκτός από την επάρκεια των γνώσεων και τις δημιουργικές ικανότητές τους, και την αφοσίωσή τους, στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας και του ανθρωπισμού.

Στην τελευταία υποκατηγορία των «φιλόδοξων», δεν αποκλείεται να συγκαταλέγονται και υποψήφιοι της Α΄κατηγορίας, των «κομματικών» υποψήφιων, οι οποίοι μπορεί να διαφέρουν από εκείνους τους «εκλεκτούς» του κόμματος, που ήταν-κατά το γνωστό ανέκδοτο-…«60 χρόνια, στο κόμμα»!.

Όταν, λοιπόν, ένας λογικός και υπεύθυνος πολίτης, επιλέγει, με γνώμονα την αξιοσύνη του τον καλύτερο επαγγελματία, («μάστορα»), προκειμένου να καλύψει μια τρέχουσα ανάγκη, για τον ίδιο και την οικογένειά του, πολλή μεγαλύτερη προσοχή και υπευθυνότητα χρειάζεται να επιδείξει, προκειμένου να επιλέξει τον πλέον αξιόπιστο «μάστορα», στον οποίον θα αναθέσει να «χτίσει» ένα καλύτερο παρόν για τον ίδιον και ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του και τον τόπο του!

Αλλιώς, εάν επιλέγει άκριτα ή αδιαφορεί απέχοντας από την εκλογική διαδικασία, θα είναι άξιος- και αποκλειστικά υπεύθυνος ο ίδιος- για την κακή του μοίρα!