Ήταν, είναι και θα είναι(;) οι «δυο τους»

Όσο κι αν μεσολάβησε η πολιτική «κοσμογονία» με την ιστορική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2015, την τελευταία τετραετία, το πολιτικό σκηνικό της Λέσβου διαμορφώνεται αποκλειστικά από (και γύρω) δύο βασικούς «παίκτες». Τον Σπύρο Γαληνό και τον Χαράλαμπο Αθανασίου. Όσο τώρα επιμένουν ακόμη κάποιοι να εμφανίζονται (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας), δύσπιστοι ως προς αυτό, ας σπεύσουν να αποκωδικοποιήσουν την τελευταία δήλωση του βουλευτή της ΝΔ στη Λέσβο, σχετικά με τις παλινωδίες της κυβέρνησης ως προς το μείζον ζήτημα της διάσπασης του δήμου Λέσβου. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου, μετά τη νέα αναπάντητη ερώτησή του στη βουλή σχετικά με το θέμα, απεφάνθη ευθέως ότι κατά τη γνώμη του ο ΣΥΡΙΖΑ «σταθμίζει» τη διάσπαση, αναλόγως της «εκλογιμότητας» του εκλεκτού του υποψηφίου. Και έφερε την υπόθεση δηλαδή (και) στην… «έδρα» του, δίνοντάς της τοπικό συμβολισμό, φωτογραφίζοντας το σημερινό δήμαρχο Λέσβου, που είναι ο πλέον συμπαθής σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, για να διεκδικήσει (και για λογαριασμό τους) τον υπάρχοντα ή το νέο δήμο Μυτιλήνης που μπορεί να δημιουργηθεί. Η δήλωση του βουλευτή μάλιστα, έρχεται να αποτελέσει το τελευταίο εκ των πολλών (ορατών και… αοράτων) επεισοδίων, στον «ψυχρό πόλεμο» που διεξάγεται μεταξύ του ιδίου και του Σπύρου Γαληνού.

Χαράλαμπος Αθανασίου και Σπύρος Γαληνός, είναι… «απέναντι» από το 2014. Ο υποψήφιος της ΝΔ Φώτης Ξύδας, ηττήθηκε στις εκλογές από τον ΑΝΕΛίτη τότε Σπύρο Γαληνό και έκτοτε ξεκίνησε ο «ψυχρός πόλεμος» με τον βουλευτή της ΝΔ. Οι δυο τους, δημοσίως, ουδέποτε «κατηγόρησαν» ευθέως ο ένας τον άλλον, αλλά το περιβάλλον και των δύο, επιβεβαίωναν σε κάθε περίπτωση πως πίσω από τα περισσότερα «δεινά» του ενός ή του άλλου, οι ίδιοι αναγνώριζαν τον πραγματικό τους αντίπαλο. Εξαναγκάστηκαν όμως να παραδεχτούν αμφότεροι τη δυσφημία τους ο ένας για τον άλλον, υπό την πίεση του Τύπου. Όταν το περασμένο καλοκαίρι και εν μέσω εσωτερικής κρίσης της παράταξης Γαληνού, το «Ε» επέλεξε να τους ξεκόψει τη συνήθεια να μιλούν για «αόρατους εχθρούς», όταν ήταν πασιφανής η σύγκρουσή τους σε κάθε πιθανό και απίθανο πεδίο. Πριν φτάσουμε όμως στο σήμερα της «κόντρας» Αθανασίου-Γαληνού, που τόσο επηρεάζει το πολιτικό σκηνικό, ας θυμίσουμε την αρχή αυτής:

Η οποία έγινε στις εντάξεις (και απεντάξεις) κάποιων έργων σε προγράμματα, που ο δήμαρχος θεωρούσε πως προέκυπταν από «άνωθεν» (υπουργικό ακόμα) «δάκτυλο» και στη συνέχεια «χόντρυνε». Όταν εν μέσω προσφυγικού, ο βασικός «υπαίτιος» για την προβληματική (υπό το πρίσμα της τοπικής κοινωνίας) κατάσταση στο νησί, στοχευμένα και μεθοδικά, επιχειρήθηκε να αναδειχθεί ο δήμαρχος. Προσέξτε: όχι κάποιος τοπικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης, όπως ενδεχομένως ο βουλευτής της Γιώργος Πάλλης, ή η νομαρχιακή του ΣΥΡΙΖΑ, που θα ήταν και πιο λογικό εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά ο Σπύρος Γαληνός. Και απόδειξη πάλι αυτού, είναι οι πάμπολλες κατά καιρούς ανακοινώσεις της ΝΟΔΕ Λέσβου της ΝΔ για το προσφυγικό, με την υπογραφή του (και δημοτικού συμβούλου) Στρατή Καραγεωργίου, που ασκούσαν κριτική κατά κύριο λόγο στον δήμαρχο. Αλλά και ο διαδικτυακός πόλεμος (σ.σ. μόλις την περασμένη εβδομάδα μηνύθηκε από τον δήμαρχο ένας ακόμη δημότης για συκοφαντική δυσφήμιση), με προφανή σκοπό την σπίλωση του Σπύρου Γαληνού, του οποίου ηγήθηκε η γνωστή «Πατριωτική Κίνηση» και ουδέποτε «αποκήρυξε» ως σήμερα ο βουλευτής της ΝΔ.

Φυσικά, την κατάσταση αυτή την τροφοδότησε, αν δεν την επιδίωξε κιόλας από ένα σημείο και μετά και ο ίδιος ο δήμαρχος. Ο οποίος «στοχοποιήθηκε» από τον άρρηκτο σε μακρές περιόδους «προσφυγικής» κρίσης, εναγκαλισμό του με την κυβέρνηση (βλέπε Μουζάλα). Και… εκνεύρισε εν συνεχεία τη ΝΟΔΕ, όταν (πάλι εμφανώς) επεδίωξε σε περιόδους που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα πολύ «κάτω» του, να παλιννοστήσει στη ΝΔ, δοκιμάζοντας την ισχύ των διαχρονικά καλών σχέσεών του με τους Μητσοτάκηδες.

Το πόσο… τιμητικό είναι βέβαια για τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ, η διαπίστωση πως δεν μπορεί να παίξει αυτοπροσώπως τον καθοριστικό ρόλο που επιτάσσει η εκλογική του επιρροή πανελλαδικά, στα καθ’ ημάς κοινά, αφορά την ενδεχόμενη αυτοκριτική που μπορεί να κάνουν τα στελέχη του. Το πόσο εξίσου… τιμητικό είναι δε, η παρουσιαζόμενη ως νέα κυβέρνηση της ΝΔ, σε τοπικό επίπεδο να καταναλώνει τόση ενέργεια στο να φθείρει έναν δήμαρχο, αφορά όμως μάλλον τα κεντρικά της ΝΔ. Γιατί στο όνομα της επιχείρησης «φθοράς» του Σπύρου Γαληνού, η ΝΟΔΕ Λέσβου -δεν μπορεί στα σοβαρά να αρνηθεί κανείς ότι- λειτούργησε και λειτουργεί περισσότερο υπό το «δόγμα Αθανασίου», παρά υπό το (όποιο) «δόγμα Μητσοτάκη». Για το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, ειδικά στην αυτοδιοίκηση, δεν μπορεί να γίνει ούτε λόγος για την ύπαρξη ενός τόσο ισχυρού διπόλου, μεταξύ Αθανασίου-Γαληνού, χωρίς κανένας από τον χώρο του, να μπορεί να μπει σφήνα και να αλλάξει τις ισορροπίες. Αλλά επιλέγει να ενταχθεί στη «σφαίρα επιρροής» του ενός ή του άλλου.

Φτάνουμε όμως στο κατώφλι μίας νέας τετραετίας και παρά το ότι έχουν έρθει εν τω μεταξύ, τα πάνω κάτω σε επίπεδο πολιτικής επιρροής των κομμάτων, εμείς εξακολουθούμε να συζητάμε, να αναλύουμε, να στοχαζόμαστε (ηθελημένα ή μη) και να εκτιμούμε τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις, υπό τα δεδομένα που διαμορφώνουν ακόμα οι κ.κ. Γαληνός και Αθανασίου. Ακόμα και σε επίπεδο Περιφέρειας, (στο δήμο ο Στρατής Κύτελης φέρεται να είναι η επιλογή του κ. Αθανασίου) πάλι έλαμψε η παρέμβαση του βουλευτή Λέσβου της ΝΔ, στην επιλογή των υποψηφίων. Και αναρωτιόμαστε για το αν είναι όντως τόσο πανίσχυροι και λαμπεροί οι δύο περί των οποίων ο λόγος, πολιτικοί άνδρες, για να κεντρίζουν με τέτοια ένταση υποστηρικτές και… αντιπάλους. Ή για το αν είναι τόσο ανίκανα τα κόμματα των ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, να προωθήσουν νέα στελέχη ή πρόσωπα. Διαπιστώνοντας σε κάθε περίπτωση με προβληματισμό ότι έχουν ξεμείνει εντελώς από ιδέες για νέες στρατηγικές, που να συμβάλλουν στην αλλαγή των δεδομένων.