ΑΝΗΣΥΧΙΑ…

Από τη μια οι έξαλλοι βουλευτές του Τουρκικού Κοινοβουλίου διαγωνίζονται για τις πιο ακραίες εθνικιστικές κορώνες με τον Ερντογάν να κρατάει τη μπαγκέτα της εθνικιστικής ορχήστρας. Από την άλλη βλέπεις τον Καμμένο να αλλάζει στρατιωτικές στολές και να σουλατσάρει στα ακριτικά νησιά και στις παραμεθόριες περιοχές με εξίσου εμπρηστικές δηλώσεις. Είναι μετά να μην πηγαίνει η καρδιά σου στην… «κούλουρη»;

Κι άμα γίνει καμιά στραβή κι αρχίσουν τα μπουμπουνητά, αναρωτιέσαι. Κι όλα αυτά βέβαια είναι ωραία και καλά (σχετικά βέβαια) να τα βλέπεις από μακριά. Όταν όμως είσαι στο μάτι του κυκλώνα, όπως είμαστε εμείς οι κάτοικοι της Λέσβου, τότε το πράμα αλλάζει. Πιτσιρικάς ήμουν που ακόμα θυμάμαι τον Ιούλιο του ’74 με το χαμό που γινόταν εδώ με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Χαμός στους δρόμους, πανικός στα παντοπωλεία (τότε δεν υπήρχαν σούπερ μάρκετ) και το βράδυ γενική συσκότιση με τις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις να… ξερνούν τα δραματικά γεγονότα με την έλευση της μεταπολίτευσης!

Από τότε πέρασαν σαράντα τόσα χρόνια, ωραία χρόνια δημοκρατίας, πλούτου και βέβαια ειρήνης. Τα θεωρούμε όλα αυτά δεδομένα. Έλα όμως που δεν είναι τίποτα δεδομένο! Γιατί αυτή η κατάσταση έγινε δεδομένη, επειδή συνέβαλε η ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας αλλά κι ένα πολιτικό προσωπικό (δεξιοί, πασόκοι, αριστεροί) που, παρά τις όποιες θεμιτές πολιτικές αντιπαλότητες, ήταν προσηλωμένο σ’ αυτά τα βασικά αγαθά. Και μετά βέβαια ήρθε η οικονομική κρίση όπου αραχτοί στις καρέκλες με τις φραπεδιές δίπλα μας αναλύαμε τις ευθύνες (εννοείται των άλλων), μιλώντας για οικονομικό πόλεμο και για τα θύματά του. Κατανοητά κι αυτά.

πΑλλά τούτη η κατάσταση με τούτους δω τους κυβερνώντες που δεν ξέρουμε τι έχουν στο μυαλό τους και πού το πάνε. Με τις γειτονικές χώρες να αξιοποιούν αφενός μεν την οικονομική μας κρίση αλλά και το κοκτέιλ ερασιτεχνισμού και ιδεοληψιών των υπουργών, να με συγχωρείτε αλλά η όλη κατάσταση στην περιοχή μας εγκυμονεί πραγματικούς κινδύνους.

Και κάνει το φυλλοκάρδι μου να τρέμει κάθε μέρα, να κάνω το σταυρό μην τύχει καμιά στραβή και γίνει το σώσε. Διότι τότε όχι μόνο θα δικαιωθεί αυτός ο σοφός ηλικιωμένος που μου είπε κάποτε ότι κάθε γενιά στην Ελλάδα βιώνει και μια ένοπλη σύγκρουση. Αλλά γιατί τότε θ’ αναπολούμε τις παλιές… καλές μέρες της οικονομικής κρίσης με τις φραπεδιές που πίναμε αραχτοί στην Προκυμαία Μυτιλήνης….

Οι εφημερίδες για τις εξαγγελίες Τσίπρα

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1989

Συνέντευξη νομάρχη Λέσβου

 

Εποχές συγκυβέρνησης Ν.Δ./ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και ο νομάρχης Λέσβου Αναστάσιος Γιατράκος δίνει συνέντευξη Τύπου με θέμα την ανάγκη κινητοποίησης όλων των τοπικών φορέων και εργατικών ομάδων για να συγκινηθούν οι κρατικοί φορείς. Επισημαίνει: «Είμαι φιλοξενούμενός σας. Θα παραμείνω για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια θα φύγω. Εσείς είσθε οι ντόπιοι και θα πρέπει να ενδιαφέρεσθε περισσότερο από τον καθένα. Μέχρι σήμερα ο Ν. Λέσβου δεν έχει “κομμάτι” σ’ αυτήν την πίτα που λέγεται Εθνικό Πρόγραμμα». Πραγματοποιείται ανοικτή συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου όπου συζητούνται τα προβλήματα του τόπου. Μετά από λίγες μέρες (8 Ιανουαρίου 1990), ο νομάρχης Γιατράκος, ο οποίος είχε διοριστεί το Σεπτέμβριο του 1989, αντικαθίσταται από τον Χιώτη Μάρκο Μεννή.

ΕΙΠΕ

«Δεν είναι φρόνιμο να φτάνουμε ένα νησί (σημ. τη Λέσβο) στην ψυχική εξαθλίωση μόνο και μόνο επειδή η πάστα των ανθρώπων είναι αξιοπρεπής και αγνή».

Πηνελόπη Κουρτζή, συγγραφέας, σχολιάζοντας την κατάσταση στη Λέσβο