ΚΕΝΤΡΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ - ΛΑΔΑΔΙΚΑ
Η υπόθεση «κέντρο της Μυτιλήνης» σηκώνει πολύ συζήτηση. Ξεκινάμε από τα Λαδάδικα, με τους μικρούς στενούς δρόμους, που ειδικά το βράδυ μετατρέπεται σε μια διαφορετική περιοχή, με το δικό της χρώμα. Με αρκετά μαγαζάκια, για φαγητό, για ποτό, μαζεύει κόσμο, που ξεχύνεται στα μαγαζιά, αρκετά από τα οποία έχουν γίνει στέκια. Το θέμα είναι τι κάνουμε σ’ αυτήν την περιοχή…

Την αφήνουμε στην τύχη της ή θα πρέπει κάποια στιγμή να υλοποιηθούν σκέψεις αλλά και υποσχέσεις για κάποια παρέμβαση και από τη Δημοτική Αρχή; Πολλά δεν μπορούν να γίνουν. Ένα όμως μπορεί να γίνει, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αναβάθμιση της περιοχής. Η απαγόρευση των οχημάτων και η πεζοδρόμηση. Ναι, θα υπάρξουν αντιρρήσεις, λογικό είναι άλλωστε. Αν όμως ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα και προχωρήσουμε σε πεζοδρόμηση, έχω την αίσθηση ότι η περιοχή θα αποκτήσει ένα δικό της ιδιαίτερο χρώμα για το οποίο όλοι θα νιώθουμε ικανοποίηση.

ΟΔΟΣ ΚΟΜΝΗΝΑΚΗ
Θα μου πείτε κι έχετε δίκιο. Εδώ δεν μπορεί να προχωρήσει η πεζοδρόμηση της Κομνηνάκη, εσύ μας μιλάς για πεζοδρόμηση μιας ολόκληρης περιοχής; Αυτό είναι ένα θέμα, δεδομένου ότι μετά το ανέκδοτο «πεζοδρόμηση οδού Ερμού», ανέκδοτο έχει γίνει και η πεζοδρόμηση της οδού Κομνηνάκη. Κι όμως. Όλες οι δημοτικές αρχές ξεκινούν με υποσχέσεις και με πραγματική διάθεση να συμβάλουν στη βελτίωση του κέντρου της πόλης. Όλες όμως αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.

Τα πολλά και μικρά συμφέροντα, αλλά και η διάθεση να μην ξεβολευτούμε από τις παλιές κακές συνήθειες. Και η όποια διάθεση σταματάει. Γιατί η κοινωνία της πόλης μας είναι, όπως και να το κάνουμε, ένας άλλος μικρόκοσμος της χώρας μας. Διότι δεχόμαστε να γίνουν αλλαγές, αλλά για τους …άλλους! Ή αλλαγές από τις οποίες δεν θα ξεβολευτούμε. Και εάν πάλι κάτι ξεφύγει και αλλάξει, κάνουμε το παν να επιστρέψει στην πρώην βολική μας κατάσταση.
             
ΚΑΒΕΤΣΟΥ - ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Πάρτε για παράδειγμα τους κεντρικούς δρόμους της Καβέτσου και της Ελ. Βενιζέλου. Μετά από μεγάλη προσπάθεια γύρω στο 2000, απαγορεύτηκε το παρκάρισμα, άνοιξαν δυο λωρίδες για τα αυτοκίνητα και όχι μόνο βελτιώθηκε η κυκλοφορία των αυτοκινήτων, αλλά και η γενικότερη εμφάνιση των κεντρικών αυτών δρόμων. Αργά αλλά σταθερά επανερχόμεθα στην πρότερη άθλια κατάσταση. Χωρίς αστυνόμευση έχει αρχίσει το κλείσιμο της μιας λωρίδας προκειμένου να παρκάρουν αυτοκίνητα. Εννοείται για ….ένα λεπτό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Όπως χωρίς σπάσιμο αυγών, ομελέτα δεν γίνεται, έτσι άμα δεν συγκρουστείς με συμφέροντα, η πόλη δεν αλλάζει. Και όπως φαίνεται δεν θέλουμε ν’ αλλάξει…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…..

ΜΑΪΟΣ 1963
Εγκαίνια για το Πάρκο Καραπαναγιώτη

Εγκαινιάζεται το Πάρκο Καραπαναγιώτη δίπλα στο Εθνικό Στάδιο Μυτιλήνης. Το πάρκο γίνεται με χρηματοδότηση του Ξεν. Καραπαγιώτη, ο οποίος παρότι κατοικούσε στο Λονδίνο, χρηματοδοτούσε το έργο σε όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης του. Στα εγκαίνια του νέου πάρκου της πόλης, παρέστησαν ο μητροπολίτης Μυτιλήνης, Ιάκωβος, ο διευθυντής της Νομαρχίας, Γ. Κονίδας, ο δήμαρχος Απόστολος Αποστόλου, και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Αθαν. Παρασκευαΐδης.

Ο Ξεν. Καραπαναγιώτης δεν μπόρεσε να βρεθεί στην τελετή των εγκαινίω,ν αλλά εκ μέρους του, μίλησε ο αδελφός του, Γεώργιος, ο οποίος και μετέφερε τις ευχές του Ξενοφώντα ώστε το Πάρκο να καταστεί ένα στολίδι και να επιτελέσει το έργο του, δίνοντας ένα χώρο αναψυχής των κατοίκων.

ΕΙΠΕ

«Τα νησιά του βορείου Αιγαίου έχουν σηκώσει βάρος δυσανάλογο των δυνατοτήτων τους και θα πρέπει να βρεθεί άμεσα τρόπος να στηριχθεί η οικονομία τους».
Χριστιάνα Καλογήρου, από την ομιλία της στο 1ο Φόρουμ για την Αδριατική

ΑΤΖΕΝΤΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 18/5
- Πανελλαδική απεργία δικηγόρων.
- Φοιτητικές εκλογές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
- Γενική Συνέλευση ΕΛΜΕ Λέσβου στο 1ο Γυμνάσιο στις 7 μ.μ..
- Ενημέρωση - Συζήτηση με Πρωτοβουλία Αναπληρωτών - Ωρομίσθιων - Άνεργων εκπαιδευτικών: ενημέρωση γονέων για το Ολοήμερο Σχολείο στο Δημοτικό Σχολείο Καλλονής στις 6 μ.μ..
- Διεθνής Ημέρα Μουσείων.
- Θεατρική παράσταση «Ο Αυτόχειρας» του Νικολάι Έρντμαν στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 8 μ.μ..
- Η ταινία «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος - 3D» στο «Cine Αρίων» στις 8:45 μ.μ. και στις 9:30 μ.μ..
ΠΕΜΠΤΗ 19/5
- Ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μουσείων στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας της Αγίας Παρασκευής.
- Πανελλαδική απεργία δικηγόρων.
- Ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/5
- Πανελλαδική απεργία δικηγόρων.
- Ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μουσείων στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας της Αγίας Παρασκευής.
- Ομιλία με θέμα «Ανάπτυξη και Επιχειρηματικότητα» από την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση «Μοδούσα» στη Λέσχη Πλωμαρίου στις 7 μ.μ..
- Εαρινή συναυλία Χορωδίας «Animato» στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης στις 8 μ.μ..
- Σχολικοί Αγώνες Τένις στα γήπεδα της Νεάπολης στις 8:30 π.μ..
 ΣΑΒΒΑΤΟ 21/5
- Ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μουσείων στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας της Αγίας Παρασκευής.
- Εθελοντική αιμοδοσία στο Ιατρείο Πελόπης το πρωί.
ΚΥΡΙΑΚΗ 22/5
- Εθελοντική αιμοδοσία στο Γυμνάσιο Αγιάσου το πρωί.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Για έναν ευρωπαϊκό τρόπο ζωής

Του Αντώνη Καρακούση («Βήμα»)

Όσοι έχουν την τύχη να επισκέπτονται ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, αντιλαμβάνονται με την πρώτη ματιά τη διαφορά.
Αποτυπώνεται αυτός ο ξεχωριστός τρόπος ζωής, το λεγόμενο ευρωπαϊκό κεκτημένο, στα ευδιάθετα πρόσωπα, στην απλή και ανεπιτήδευτη εμφάνιση και εν γένει στη συμπεριφορά των πολιτών, που αν μη τι άλλο αποπνέει ευγένεια. Στη ζωντάνια επίσης των νέων, που αθλούνται με κάθε ευκαιρία, στο πλήθος των μικρών παιδιών, που με άνεση κινούνται στους δρόμους, αλλά και αποδίδεται με την αξιοπρεπή παρουσία των ηλικιωμένων, είτε απολαμβάνουν τον καφέ με την εφημερίδα τους, είτε πάνε στο φούρνο για το φρέσκο ψωμί της ημέρας.

Ουδείς μιλά για επίγειους παραδείσους, αλλά η απόσταση που χωρίζει τις δικές μας πόλεις είναι δυσθεώρητη. Και φανερώνει το ελληνικό έλλειμμα ή καλύτερα την εθνική μας καθυστέρηση. Η ελληνική πολιτεία είχε πάμπολλες ευκαιρίες, τουλάχιστον τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, να προσεγγίσει το διεκδικούμενο απ’ όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Δυστυχώς, απέτυχε παταγωδώς. Αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη ευθύνη του ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Ότι ενώ είχε τις παραστάσεις και τη γνώση, δεν κατέβαλε τις απαιτούμενες συντονισμένες και οργανωμένες προσπάθειες για να διασφαλίσει την προσέγγιση του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Κάθε φορά ξεκινούσαν την προσπάθεια κόμματα και ηγεσίες, αλλά ποτέ δεν διέθεταν όλες τις δυνάμεις προκειμένου να επιμείνουν και να ολοκληρώσουν. Χάνονταν οι ηγεσίες μας στο δρόμο, μπερδεύονταν σε αγώνες άγονους για την εξουσία και εγκατέλειπαν χωρίς συνέπειες στη μέση της διαδρομής. Φταίμε και εμείς, οι δημοσιογράφοι, ο Τύπος, τα μέσα ενημέρωσης, γιατί δεν επιμείναμε με την ένταση και το πάθος που οι συνθήκες επέβαλλαν σε κρίσιμες και μεταβατικές περιόδους.

Φταίμε επειδή εν τέλει δεν υπερασπιστήκαμε με την απαιτούμενη ένταση, τον ευρωπαϊκό δρόμο, επειδή παρασυρθήκαμε από πολιτικούς ανταγωνισμούς, γιατί εγκλωβιστήκαμε και εμείς σε αγώνες άγονους, επειδή γίναμε παρακολούθημα ανοήτων, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, συγκρούσεων.
Και πολλοί από εμάς είμαστε ασυγχώρητοι επειδή γνωρίζαμε ή απλά διαισθανόμαστε από πολύ νωρίς ότι η χώρα δεν είχε άλλο δρόμο να βαδίσει πέρα από αυτόν της προσέγγισης του ευρωπαϊκού κεκτημένου και δεν αντιδράσαμε δυναμικά στα πολλά παραστρατήματα της πολιτικής. Υπάρχει ωστόσο ακόμη ευκαιρία και δυνατότητα.

Ειδικά τώρα, που κατέρρευσαν ή καλύτερα αυτοαποκαλύφθηκαν και οι τελευταίες αυταπάτες, να εκδηλωθεί πανστρατιά αναγέννησης και ανασυγκρότησης όχι μόνο της οικονομίας, αλλά συνολικά της εθνικής μας ζωής.
Δεν μας ταιριάζει άλλη μιζέρια, δεν αντέχεται πια η αυτοκαθήλωση στης Ανατολής τα ήθη.