Η Δημοτική Αρχή είχε απορροφηθεί το τελευταίο δωδεκάμηνο -και ως ένα βαθμό λογικά- με το θέμα του προσφυγικού, αλλά ο Δήμος έχει και άλλα προβλήματα. Διότι ναι μεν κλήθηκε να διαχειρισθεί το πρόβλημα του προσφυγικού που …ξέσπασε στα χέρια της, αλλά προφανώς δεν εκλέχτηκε για αυτό. Εκλέχτηκε για την αντιμετώπιση των απλών καθημερινών προβλημάτων των δημοτών, αλλά και να δρομολογήσει παρεμβάσεις τέτοιες που θα συμβάλουν στην αναπτυξιακή πορεία του Δήμου. Και σε τελική ανάλυση από εκεί θα κριθεί. Θα μου πείτε, έχουμε μπροστά μας ακόμα τρία χρόνια.

Σύμφωνοι. Αλλά ξέρετε πόσο γρήγορα περνάει τούτος ο άτιμος χρόνος; Θα πρέπει λοιπόν να διαχειρισθεί την καθημερινότητα των δημοτών, αλλά και να προωθήσει κάποια μεγάλα έργα @ Και για να γίνουν τα μεγάλα αυτά έργα, χρειάζονται δύο πράγματα. Πρώτον, πολιτική βούληση. Γιατί μεγάλα έργα σημαίνει πρωτίστως ικανότητα ν’ ανταπεξέλθεις στα συμφέροντα. Και εάν συζητήσει κανείς με τους δημάρχους που έχουν περάσει, έχεις ν’ ακούσεις ιστορίες κι ιστορίες…

Διότι κάθε μεγάλη αλλαγή, κυρίως στον ιστό της Μυτιλήνης, προσκρούει σε μια σειρά από συμφέροντα. Τα οποία βέβαια κουβαλούν από πίσω τους ψήφους, που ο δήμαρχος και τα πρώτα ονόματα της δημοτικής αρχής θα τα αντιμετωπίσουν στις εκλογές @ Δεύτερον, χρειάζονται χρήματα. Είναι κάτι που δεν αφορά αποκλειστικά τη δημοτική αρχή, ειδικά τούτες τις δύσκολες εποχές. Όμως από την άλλη να μην ξεχνάμε ότι πολιτικά η δημοτική αρχή είναι φιλική προς την κυβέρνηση και ως εκ τούτου έχει τη δυνατότητα, ο δήμαρχος ν’ απαιτήσει την ανάλογη χρηματοδότηση

@ Υπάρχει ο Βιολογικός της Νότιας πόλης στον οποίο η προηγούμενη δημοτική αρχή Βουνάτσου προχώρησε ό,τι προχώρησε. Έκτοτε το θέμα, που κυριαρχούσε τότε, σήμερα έχει εξαφανιστεί. Φοβάμαι ότι έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα. Πάμε στο Βιολογικό της Καλλονής. Είναι πανέτοιμος, αλλά δεν λειτουργεί! Και το θέμα παραμένει ως έχει. Γιατί; @ Συνεχίζουμε. Τι γίνεται με την πολεοδόμηση του Χάλικα;

Η πολεοδόμηση Βαρειάς και Ακρωτηρίου που κάτι είχε ξεκινήσει, έχει παγώσει. Μεγάλη έμφαση είχε δοθεί προεκλογικά από τη δημοτική αρχή, στην αναβάθμιση της Επάνω Σκάλας. Έγινε κάτι; Θα μπορούσε εάν αντιμετωπίσει τα όποια (λογικά από την πλευρά των επιχειρηματιών) συμφέροντα, να μετακινηθούν τα υπεραστικά λεωφορεία στο χώρο π.χ. των πρώην σφαγείων. Δεν θα αναβαθμιζόταν ουσιαστικά η πολύπαθη αυτή περιοχή;

Το Κλειστό Κολυμβητήριο παραμένει κλειστό! Τι κάνουμε; Το φτιάχνουμε ή το αφήνουμε να καταρρεύσει; @ Διότι ναι μεν το προσφυγικό παραμένει πρόβλημα, όμως από την άλλη πάλι, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται και ως άλλοθι…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…..
 
ΜΑΪΟΣ 1963
Δικαστική διαμάχη νομάρχη και τοπικής εφημερίδας

Διαμάχη ξεσπά μεταξύ της εφημερίδας «Λεσβιακός Κήρυξ» και του νομάρχη Γιώργου Λυγεράκη. Η διαμάχη ξεκινά με ανοικτή επιστολή της εφημερίδας προς τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατηγορώντας το νομάρχη ότι δεν έδινε στην εφημερίδα διακηρύξεις δημοσίων έργων. Παράλληλα τον κατηγορεί ότι παράνομα χορήγησε άδεια φαρμακείου στη Βρίσα. Ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Ο Νομάρχης Γ. Λυγεράκης δεν διέψευσε απλώς τας προσδοκίας των Λεσβίων, αλλά δια των παρονόμων συνεργειών κι εκδηλώσεων του, εκλόνισε την έννοια του κράτους».

Η δημοσίευση αυτή έκανε αίσθηση στους κατοίκους, ο δε νομάρχης υπέβαλε μήνυση εναντίον του Θανάση Καρβέλα, εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας. Η συνέχεια δόθηκε στα δικαστήρια, όπου η εφημερίδα καταδικάστηκε και αναγκάστηκε σε έγγραφη συγνώμη προς το νομάρχη.

ΕΙΠΕ

«Η αποπομπή Νταβούτογλου από τον Ερντογάν, είναι κακή εξέλιξη για όλο το Δυτικό κόσμο (άρα και για μας). Δείχνει ότι η Τουρκία στρέφεται προς την Αραβική Άνοιξη όλο και πιο πολύ».
Παύλος Βογιατζής (Facebook)

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο συμβιβασμός ως άτακτη υποχώρηση

Του Περικλή Κοροβέση («Εφημερίδα των Συντακτών»)

Η ΕΣΣΔ χρηματοδοτούσε πολλούς συγγραφείς στη Δύση, για να γράψουν για τη δόξα και τις επιτεύξεις της Σοβιετικής Ένωσης, εφοδιάζοντάς τους κατά κανόνα με πλαστά στοιχεία. Οποιαδήποτε κριτική προσέγγιση ήταν εκ προοιμίου αντικομμουνισμός, ακόμα και στην περίπτωση που οι συγγραφείς τους ήταν επαναστάτες και κομμουνιστές. Να μη μιλήσουμε για την περίπτωση του Τρότσκι, που ήταν ισόβαθμος με το Λένιν και οι φωτογραφίες τους ήταν η μία δίπλα στην άλλη παντού.

Τα λεγόμενα αριστερά και προοδευτικά βιβλιοπωλεία και εκδόσεις σε όλο το Δυτικό Κόσμο, είχαν μια σχέση με την ΕΣΣΔ, έμμεση ή άμεση, και απέφευγαν να εκδίδουν βιβλία που μπορούσαν να θεωρηθούν αντισοβιετικά και αντικομμουνιστικά. Αυτό ήταν δουλειά των άλλων εκδοτικών οίκων. Και εδώ μπαίνουν μια σειρά ερωτήματα. Πώς έγινε δυνατόν «το πραξικόπημα των μπολσεβίκων» (έτσι λεγόταν τότε επισήμως) να καταλήξει στον Πούτιν;

Μήπως η Νέα Οικονομική Πολιτική ήταν η απαρχή του Νέου Καπιταλισμού; Δηλαδή το κράτος να γίνει ο μοναδικός καπιταλιστής. Και σε αυτήν την περίπτωση, εξουσία των Σοβιέτ να γίνει το ολοκληρωτικό κράτος με τα γκουλάγκ, τις δίκες της Μόσχας, όπου εκτελέστηκαν όλοι οι σύντροφοι του Λένιν και ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης… Με μια άλλη ανάγνωση αυτού του άρθρου, ο έμπειρος αναγνώστης μπορεί να υποθέσει πως η μόνη πολιτική που απέμεινε στην κυβέρνηση των Τσίπρα - Καμμένου, είναι η «Αριστερή Καταστολή».

Όλοι ξέρουμε πως τα προεδρικά διατάγματα είναι μικρά πραξικοπήματα. Και η κυβέρνηση μάς χόρτασε από τέτοιες πράξεις αυθαιρεσίας. Και πιθανότατα η ψήφιση του ασφαλιστικού και του φορολογικού, να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Τελικά αποδείχτηκε πως η χειρότερη μνημονιακή κυβέρνηση είχε αρχηγό τον Τσίπρα. Και όλα αυτά γιατί; Για τη μανία της εξουσίας. Και είναι τουλάχιστον θλιβερό να βλέπεις έντιμους αγωνιστές της Αριστεράς, που για τον έρωτα της καρέκλας και της εξουσίας τα ξεπούλησαν όλα, να μην μπορούν πια να κυκλοφορήσουν στο δρόμο.

Δεν ξέρω κατά πόσο έχουν συνείδηση αυτοί οι άνθρωποι πως με τη στάση τους καταστρέφουν το έργο της ζωής τους και μαζί με αυτό την Αριστερά ως πολιτικό πρόταγμα και κοινωνική παρουσία, που δύσκολα πια θα μπορέσει να πάρει επάνω της και να συγκροτηθεί ως σοβαρή και στιβαρή πολιτική δύναμη.

Οι εναπομείναντες αριστεροί και αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν, μόνο κλεφτοπόλεμο μπορούν να κάνουν. Και πολλοί σμπάροι θα πηγαίνουν στον αέρα.