Η Ελλάδα να φυλάσσει τα σύνορα της. Αυτό ζητάνε από την Ελλάδα οι ξένοι. Δηλαδή τι εννοούν; Να βάλει τους φαντάρους να πυροβολούν τους πρόσφυγες στη θάλασσα; Γιατί άλλο δεν βλέπω. Και βέβαια δεν έχει εμφανιστεί στο τραπέζι των συζητήσεων, κάποια ουσιαστική εναλλακτική πρόταση. Έχει ανοίξει μια πληγή, θα κρατήσει χρόνια και για την οποία πρώτα απ’ όλα πρέπει να συνεννοηθούν τα κόμματα στην Ελλάδα.

Και όπως φαίνεται, το θέμα θα το πάρουν επάνω τους οι Ευρωπαίοι. Οι οποίοι ενώ παρακολουθούν το Αιγαίο να γεμίζει πτώματα, αυτοί διαβουλεύονται στις αίθουσες μιλώντας για φράχτες και άλλα τέτοια @ Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR): 562.355 άνθρωποι έφτασαν στην Ελλάδα, από τους οποίους βέβαια πάνω από 300.000 πέρασαν από το νησί μας, όπως έγραψε και το «Ε», ενώ από την Ιταλία πέρασαν 140.000. Και το κοντέρ συνεχίζει και καταγράφει… Το οποίο πλέον καταγράφει πτώματα.

Με πόσα ακόμα πτώματα θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν οι μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία και μαζί με την Ενωμένη Ευρώπη να παρέμβουν επιτέλους ουσιαστικά για τη λύση, μια και καλή, του προβλήματος;

@ Αποδεικνύεται τελικά πόσο λάθος ήταν ο φράχτης του Έβρου. Όχι μόνο έλυσε το πρόβλημα αλλά το μετέφερε στα νησιά, οδηγώντας χιλιάδες πρόσφυγες να ρισκάρουν τις ζωές τους, πληρώνοντας τους διακινητές για να περάσουν στην Ευρώπη. Αφού περνάν που περνάν, τουλάχιστον από εκεί θα περνούσαν με λιγότερο κίνδυνο και χωρίς να εξαρτώνται από διακινητές @ Δημοσιεύθηκε η ετήσια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για τις επιδόσεις του δικαστικού συστήματος όλων των χωρών. Κόλαφος για την Ελλάδα!

Το 2012, η χώρα μας κατείχε την 68η θέση παγκοσμίως με μέσο όρο εκδίκασης των υποθέσεων στις 819 μέρες. Το 2013, κατρακύλησε στην 89η θέση, στις 1.300 μέρες, για να φθάσουμε το 2014 στην 155η θέση και με μέσο όρο εκδίκασης στα 4,5 έτη!

@ Άλλο ένα πρόβλημα που αντί να λύνεται, αυτό οξύνεται. Παρά τις όποιες κατά καιρούς διαβεβαιώσεις των προηγούμενων πρωθυπουργών και υπουργών Δικαιοσύνης. Έτσι όμως δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.

Δεν αρκεί μια κυβέρνηση ν’ αντιμετωπίζει τα μεγάλα εθνικά προβλήματα. Πρέπει να έχει τη βούληση, τη γνώση να λύνει και τα λεγόμενα μικρά καθημερινά προβλήματα. Γιατί αυτά είναι τα δύσκολα κι αυτά είναι που καθορίζουν την πορεία μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Άλλωστε οι επαναστάσεις στην καθημερινότητα, μας οδηγούν και στη μεγάλη αλλαγή @ Ισοδύναμα εδώ, ισοδύναμα εκεί, πού είναι τα ισοδύναμα;

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1984
Νέος πρόεδρος στο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων Λέσβου
Γενική Συνέλευση πραγματοποιείται στο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων Λέσβου προκειμένου να πραγματοποιηθεί η εκλογή νέου προέδρου μετά το θάνατο του μέχρι τότε προέδρου της, Χρήστου Ράλλη. Δύο ήταν οι υποψήφιοι.

Πρόεδρος αναδείχθηκε ο Απόστολος Κομνηνάκας, σύμβουλος της Κοινότητας Αγ. Παρασκευής με 27 ψήφους έναντι 24 ψήφων του Ερμόλαου Παπάζογλου, προέδρου της Κοινότητας Παλαιοκήπου. Παράλληλα συμπληρώθηκε και μια κενή θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο με την εκλογή του Δημήτρη Μπουρνού, αντιδημάρχου Μυτιλήνης με 27 ψήφους έναντι 21 του Δρακούλη Χατζηκωνσταντίνου, προέδρου της Κοινότητας Φίλιας.

ΕΙΠΕ

«Αυτό, όμως, που δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αντέξουμε, είναι να παρακολουθούμε τον αριθμό των θυμάτων να αυξάνεται και τον πνιγμό μητέρων και παιδιών λίγα μέτρα από τις ακτές μας.».
Σπύρος Γαληνός

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

- Ξεκίνησε το CNN Greece! Η on line ελληνική έκδοση του CNN τρέχει ήδη στο internet (<http://www.cnn.gr/>), σε συνεργασία με τη DPG του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και ομάδα δημοσιογράφων υπό τον Ανδρέα Παναγόπουλο. «Οι ειδήσεις στο CNN Greece βασίζονται στο ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ είναι ο “Θεός” μας», γράφει στο editorial του, ο επικεφαλής του εγχειρήματος, Ανδρέας Παναγόπουλος και υπόσχεται «ειδήσεις με άποψη αλλά χωρίς “γραμμή”».

- Όλα είναι έτοιμα για την τηλεοπτική πρεμιέρα της εκπομπής «Φως στο Τούνελ», σε αντίθεση με τα σενάρια που ήθελαν την Αγγελική Νικολούλη να σκέφτεται το καλοκαίρι να μην ανανεώσει το συμβόλαιό της με τον Alpha, που έληγε. Όλα πήγαν καλά και η αγαπημένη μας «Μις Μαρπλ» είναι έτοιμη από τις 20 Νοεμβρίου να ασχοληθεί με ανθρώπινες ιστορίες που θα μας καθηλώσουν.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Συνταγή θανάτου…

Του Μάκη Κουρή («Παρόν»)

Αν πιστέψουμε αυτά που ακούμε όλες αυτές τις μέρες περί... εξυγίανσης του Ασφαλιστικού, με κύριο πιάτο τη σύνταξη, που από δω και πέρα θα είναι κάτι σαν φιλοδώρημα, το οποίο, μάλιστα, οι περισσότεροι θα το παίρνουμε όταν θα είμαστε... εις τας αιωνίους μονάς, θα πρέπει να ευχηθούμε να μας λυπηθεί ο Άγιος Πέτρος, που θα μας περιμένει μόλις μας δει πετσί και κόκαλο και να μας δώσει κάτι να φάμε μήπως και... αναστηθούμε.

Για κλάματα είμαστε και για το πάρτι που γινόταν επί πάρα πολλά χρόνια, όπου κάποιες... ευγενείς κατηγορίες εργαζομένων (λόγω όχι μόνο δυνατότητας άσκησης πίεσης αλλά και διασυνδέσεων με τα υψηλά διαμερίσματα της εξουσίας) έπαιρναν σύνταξη ακόμα και μεγαλύτερη από το μισθό. Π.χ., ανώτατος αξιωματικός έπαιρνε κοντά στα 100.000 ευρώ τον χρόνο, συν τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ εφάπαξ, ενώ το πόπολο έπαιρνε ό,τι περίσσευε.

Και τώρα πάμε στην άλλη άκρη. Σύνταξη θα παίρνει ο εργαζόμενος όταν θα έχει συμπληρώσει τα 67 χρόνια. Και από κει και πέρα οι... νεκροθάφτες έχουν υπολογίσει ότι σύμφωνα με το... μέσο όρο του προσδόκιμου χρόνου ζωής, δεν θα απομένουν περισσότερα από 15 χρόνια. Δηλαδή, κάπου στα 80 θα έχει αποχαιρετίσει τούτο τον κόσμο.

Και εδώ που τα λέμε, θα έχει γλιτώσει...
Ποιο θα είναι μέχρι τότε το... φιλοδώρημα; Κάπου 300 ευρώ τον μήνα και ό,τι άλλο έχει ευχαρίστηση το γκουβέρνο. Εκεί μας πάνε. «Τόσα έχουμε. Τίποτα παραπάνω». Μόνο που αυτή είναι η λογική των επιχειρήσεων, στόχος των οποίων είναι το κέρδος πάση θυσία, με το θρίαμβο των αριθμών να είναι το ποθούμενο του επιχειρηματία.

Η χώρα, το κράτος, δεν είναι επιχείρηση.
Ο πολιτικός δεν μπορεί να μένει στους αριθμούς. Αν ήταν έτσι, θα βάζαμε ένα λογιστή και δεν θα χρειαζόμασταν πολιτικούς.

Τους αριθμούς τούς φτιάχνει ο άνθρωπος. Και ο στόχος της κάθε κυβέρνησης, του κάθε πολιτικού, πρέπει να είναι να βρει τον τρόπο να αυξήσει την πίτα, για να μπορούν οι πολίτες της χώρας του, να ζουν με αξιοπρέπεια, χωρίς να ψάχνουν στα σκουπίδια ή να ζητούν ελεημοσύνη. Κατάληξη; Ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός της χώρας σήμερα, αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα, οφείλουν στα «περήφανα γηρατειά»: Να ζήσουν με ψηλά το κεφάλι.