Τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση, άνοιξαν τα στόματα! Ένα ένα αποκαλύπτονται τα τραγικά νούμερα της ελληνικής οικονομίας και οι προτάσεις σοκ που κυκλοφορούν…

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω! Ήταν τα νούμερα αυτά που δεν περνούσαν με τίποτα… Ειδικά στο συνταξιοδοτικό θα γίνει τέτοια σφαγή που ούτε …δεξιές κυβερνήσεις δεν μπορούσαν να φανταστούν!

@ Στην ουρά περιμένουν πάνω από είκοσι μήνες 272.529 συνταξιούχοι ενώ κραχ στο ασφαλιστικό σύστημα προβλέπει ο Μητρόπουλος διότι για την εξυπηρέτηση τους απαιτούνται 4 δις. ευρώ! Το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο νέο πρόγραμμα στην ουσία ζητάει πάγωμα συντάξεων. Προς το παρόν πάντως το μνημόνιο (του Τσίπρα) προβλέπει εξοικονομήσεις από συντάξεις 1% του ΑΕΠ.

Ποσό περίπου 1,8 δις. ευρώ! Παράλληλα προβλέπει αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά περίπου 2% του ΑΕΠ. Ποσό σχεδόν 3,5 δις ευρώ! Με λίγα λόγια, ποσό 5,3 δις ευρώ θ’ αφαιρέσει το κράτος από τους πολίτες, κυρίως από μισθωτούς και συνταξιούχους…

Ειδικά οι τελευταίοι που περίμεναν την 13η, θα χάσουν στην ουσία και την 12η! Έχει να πέσει πείνα που όσες παρεμβάσεις και να γίνουν είναι αδύνατον να μειωθούν οι επιπτώσεις της @ Όλα αυτά θα συνεχίσουν την ύφεση ενώ θα διατηρήσουν την ανεργία στα τραγικά επίπεδα του 25%.Το ΔΝΤ μάλιστα προβλέπει ανεργία 27,1%!

Άνεργοι που πλησίαζαν τα συντάξιμα χρόνια τους, περιμένοντας μια μικρή σύνταξη, με τις νέες αυξήσεις ορίων θα πάθουν σοκ! Θα είναι άξιο απορίας το πώς θα μπορέσουν να επιβιώσουν χιλιάδες συμπατριώτες μας οι οποίοι καλούνται τους επόμενους μήνες να πληρώσουν επίσης ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιστρα κλπ.

@ Τώρα που διαλύονται οι ψευδαισθήσεις και οι αριθμοί δίνουν το δικό τους ρυθμό, καλείται η κυβέρνηση ν’ αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Και δυστυχώς, οι αριθμοί δεν έχουν ιδεολογία…

Παράλληλα βέβαια έχει ν’ αντιμετωπίσει τους βουλευτές της οι οποίοι βίωσαν την αριστερή ελπίδα, αγνοώντας (συνήθως) την σκληρή πραγματικότητα της διαμορφωμένης παγκόσμιας οικονομίας. Θα τα καταφέρει ή θα το ρίξει στο …τραγούδι

@ «Ποιος σκότωσε τα όνειρα χτες / ποιος έκοψε τόσες στιγμές /τις μικρές ανθισμένες χαρές /δείξε μου ποιος / ποιος χρόνος περνώντας κι αυτός /μ’ ένα δρεπάνι σκυφτός /που στέρησε όλο το φως»…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1965
Υπουργός Πρόνοιας ο Μίμης Γαληνός
Μια ιδιαίτερα εκρηκτική περίοδος για την πολιτική ιστορία του τόπου. Μετά από διαφωνία βασιλέως και πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου τον Ιούλιο του 1965, ο τελευταίος παραιτείται. Εντολή πρωθυπουργού παίρνουν διαδοχικά ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας και ο Ηλίας Τσιριμώκος, οι οποίοι όμως δεν λαμβάνουν ψήφο εμπιστοσύνης.

Στην συνέχεια πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο οποίος λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από την ΕΡΕ, το Κόμμα Προοδευτικών και μέρους βουλευτών της Ένωσης Κέντρου. Στην κυβέρνηση αυτή ο βουλευτής Λέσβου της Ένωσης Κεντρώων, Μίμης Γαληνός αναλαμβάνει το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας το οποίο και διατηρεί μέχρι το Δεκέμβριο του 1966. Παράλληλα ο πολιτευτής Στρατής Παπαευστρατίου τοποθετείται ειδικός σύμβουλος του υπουργού.

ΕΙΠΕ

«Ο χειμώνας τους δεν θα μας καταβάλλει, τα μέτρα τους μπορεί να μας γονατίσουν, αλλά δεν θα καταφέρουν να κάμψουν την ελληνική ψυχή μας, που έχει μάθει τις δυσκολίες της να τις ξεπερνά και μέσα και από το χορό και το τραγούδι».
Αναστασία Αντωνέλλη, σχολιάζοντας στη γιορτή του ΚΑΠΗ τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης («Εμπρός»)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1862: Καταλύεται η μοναρχία του Όθωνα. Την εξουσία αναλαμβάνει η επαναστατική Τριανδρία, αποτελούμενη από τους Δημήτριο Βούλγαρη, Κωνσταντίνο Κανάρη και Μπενιζέλο Ρούφο. (Μεσοβασιλεία)
1930: Γεννιέται ο Χάρολντ Πίντερ, άγγλος θεατρικός συγγραφέας. («Πάρτι

Γενεθλίων», «Ο Επιστάτης», «Η Προδοσία»). (Θαν. 24/12/2008)
1935: Καταλύεται με στρατιωτικό πραξικόπημα το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα. Επικεφαλής, οι στρατηγοί Παπάγος, Ρέππας και Οικονόμου, «εγκέφαλος» ο Γεώργιος Κονδύλης, θύμα ο πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Ο ΑΝΤ1 προσανατολίζεται σε δελτίο ειδήσεων ημίωρης διάρκειας. Σύμφωνα µε πληροφορίες, ορίστηκε και ημερομηνία για τη μεγάλη αυτή αλλαγή, που θα γίνει τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου. Το κανάλι του Αμαρουσίου αποφάσισε να προχωρήσει στην ειλημμένη προ πολλού απόφαση να μειώσει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων από ωριαίο σε ημίωρο. Στο τιμόνι της παρουσίασης θα παραμείνει η Μαρία Χούκλη, ενώ θα υπάρχουν μικρά και περιεκτικά βίντεο και on, ώστε, παρά τη μικρότερη διάρκεια, να «χωρούν» όλα τα νέα της ημέρας σε µία πιο compact μορφή.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Κοέλιο, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας...
Του Παύλου Τσίμα
(«The Huffington Post»)

- Απέδωσε, στ’ αλήθεια, στην Πορτογαλία, η στρατηγική της λιτότητας; Ναι- αν ξεχάσεις ότι το χρέος της Πορτογαλίας αυξήθηκε από περίπου 90% στο 130%. Ναι- αν ξεχάσεις ότι περίπου 500.000 νέοι μετανάστευσαν αυτά τα τρία χρόνια. Ναι- αν ξεχάσεις ότι το 20% των εργαζομένων αμείβεται με το βασικό μισθό, που αυξήθηκε φέτος στα 505 ευρώ, από 485. Ναι- αν ξεχάσεις ότι η πορτογαλική οικονομία έχει μιαν αναιμική ανάπτυξη 1-1,5% και παραμένει εύθραυστη, σχεδόν όσο και προ κρίσης. Δηλαδή: Όχι. Η εμπειρία της Πορτογαλίας δεν αναιρεί την ανάγκη μιας νέας αναπτυξιακής στρατηγικής για την Ευρώπη.
- Αν οι εμπειρίες είναι τόσο κοινές, γιατί η Ελλάδα βίωσε το δικό της μνημόνιο τόσο πιο επώδυνα και τόσο πιο αδιέξοδα; Φταίει, προφανώς, το πρόγραμμα. Φταίνε οι πραγματικές διαφορές στην οικονομική πραγματικότητα. Μα φταίει και η συγκρουσιακή πολιτική κουλτούρα που έχουμε εμείς (και θεωρεί την συναίνεση πολιτικό έγκλημα) και δεν έχουν εκείνοι. Θα ήταν ένα εκ των υστέρων πολιτικό μάθημα για τον Αντώνη Σαμαρά: Πού θα ήταν σήμερα, αν αντί να παριστάνει τον αντι-μνημονιακό στα Ζάππεια είχε διαπραγματευτεί με τον Παπανδρέου την συναίνεσή του το 2010; Κι αν αντί να πανικοβληθεί, μετά τις ευρωεκλογές (τις οποίες και ο Κοέλιο έχασε) και ν’ αρχίσει να σχίζει τα μνημόνια και να κάνει κρυφά ραντεβού με την τρόικα στο Παρίσι και να γεμίζει την κυβέρνησή με καραγκιόζηδες αντί μεταρρυθμιστών, είχε συνεχίσει την προσπάθεια;
- Κι αν, εν πάση περιπτώσει, η πορτογαλική εμπειρία αποδεικνύει ότι μια κυβέρνηση που εφαρμόζει πολιτική λιτότητας δεν είναι οπωσδήποτε καταδικασμένη να καεί στην λαϊκή πυρά, τι μάθημα προσφέρει αυτό στον Αλέξη Τσίπρα; Το μάθημα, νομίζω, είναι πως μια δυσάρεστη πολιτική μπορεί να επιβιώσει αν πείσει ότι είναι αναγκαία, συνεπής σε ένα σχέδιο, προσηλωμένη σε έναν στόχο που την υπερβαίνει. Άλλωστε, και αυτό είναι ένα ακόμη μάθημα που μας προσφέρει η Πορτογαλία, δεν ήταν η κρίση και το μνημόνιο που γκρέμισε το παλιό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Η κρίση ήταν απλώς η αφορμή για να γκρεμιστεί ένας οργανισμός που ήταν ήδη βαριά άρρωστος, η κρίση νομιμοποίησης του έτρωγε τα σωθικά. Γι' αυτό και αντίστοιχη κατάρρευση, η ίδια κρίση και το ίδιο μνημόνιο δεν προκάλεσαν στην άλλη άκρη της Ευρώπης.