Διάβαζα προχθές ένα ειρωνικό σχόλιο του Γιώργου Παπαχρήστου στα «ΝΕΑ» περί της «σοφίας του λαού» στην εκλογική αναμέτρηση. Ε βέβαια, έχασε προφανώς αυτό που θα ήθελε και τo ’ριξε στην ειρωνεία. Συμβαίνει στην Ελλάδα.

Θεωρούμε δίκαιο και σωστό το λαό όταν κερδίζουμε εμείς, όταν όμως χάνουμε, ειρωνευόμαστε τη «σοφία του λαού».

Μήπως σοφά δεν ψήφισε και τώρα; Σκεφτείτε να γύριζε στην αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ; Τρόμος! Θα μεταμορφωνόταν σε αντιμνημονιακός και θα πετροβολούσε την κυβέρνηση. Ή να μην έμπαινε στη Βουλή ο Καμμένος και να έκανε συγκυβέρνηση ο Αλέξης μας με Θεοδωράκη και Φώφη; Τι καλύτερο άλλοθι για την υλοποίηση του μνημονίου.

Ενώ τώρα; Θα βγάλει μόνος του το φίδι του μνημονίου από την τρύπα. Γι’ αυτό επιμένω, σοφός ο λαός… @ Και μια και μιλάμε περί σοφίας, πάμε στο Νίκο Αλέφαντο, ο οποίος κι αυτός έβαλε τη δική του πινελιά στα μετεκλογικά σχόλια: «Πήγε να παραβγεί ο Βαγγέλης με τον Τσίπρα τον χαρισματικό, έχει μελετήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου, καταπληκτικός, με το χέρι στις βιντεοκασέτες σπίτι του, η φωνή καταπληκτική.

Και ξεκινάς εσύ, ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου, ο Βαρουφάκης, ο Στρατούλης; Τι ξεκινάτε, ρε; Το σταυρό σας και να λέτε ο Θεός να τον έχει καλά» είπε σε μια πρόσφατη… ποδοσφαιρική του ανάλυση, καταλήγοντας βέβαια με τη Ζωή: «Την Κωνσταντοπούλου δεν την ήξερε ούτε η μάνα της. Την έμαθε, πάει τώρα.

Δεν θα τη βγάζει κανένα κανάλι, θα παρακαλάει»! Μεγάλε, τα είπες όλα! @ Αλλά ας δούμε και τα σοβαρά. Πώς μπορεί να διαμορφώνεται το εκλογικό σώμα όταν η πανελλαδική κυκλοφορία των εφημερίδων κυμαίνεται στις 50.000 φύλλα ενώ τις Κυριακές με τα δώρα μόλις και αγγίζουν, όχι πάντα, τις 400.000; Με μονοθεματικά δελτία ειδήσεων, όπου το πολιτικό κουτσομπολιό ονομάζεται αντιπαράθεση, ενώ απουσιάζουν σοβαρές αναλύσεις για τα όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο; @ Θα μου πείτε υπάρχει το facebook και το twitter!

Είναι κι αυτό μια εκτόνωση… Αλλά με τόσα tweets των πολιτικών είναι να αναρωτιέσαι πού βρίσκουν χρόνο για τα καθήκοντά τους! @ Και σαν σήμερα το 1926 ο Αμερικανός αυτοκινητοβιομήχανος… ντούρος καπιταλιστής Χένρι Φορντ, καθιέρωσε το οκτάωρο και την πενθήμερη εργασία! Βεβαίως, βεβαίως στην καπιταλιστική Αμερική…

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1975
Έκθεση Τεριάντ στο Λονδίνο
Παγκόσμιο ενδιαφέρον για την Έκθεση Τεριάντ στη Βασιλική Ακαδημία και Τεχνών. Ο Στρατής Ελευθεριάδης-Teriade, που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1897 κι έζησε έως το 1983, έφτασε στο απόγειο της φήμης του με τις συλλογές πινάκων αλλά και τις εκδόσεις βιβλίων τέχνης. Ανακάλυψε το Θεόφιλο και ίδρυσε το ομώνυμο μουσείο στη Μυτιλήνη.

Στην έκθεση του Λονδίνου εκτέθηκαν 310 έργα του Πικάσο, 219 του Ματίς, 300 του Σαγκάλ, Μπωντέν, Ρουώ κ.λπ.

Η έκθεση προβλήθηκε από το BBC ενώ στα εγκαίνιά της παραβρέθηκαν υπουργοί, πρέσβεις και πολλοί άλλοι αξιωματούχοι της Βρετανικής πρωτεύουσας. Παρών στην έκθεση και ο Μυτιληνιός φίλος του Ελευθεριάδη Νίκος Δαμδούμης, ο οποίος κατέγραψε τις εντυπώσεις του στην τοπική εφημερίδα «Δημοκράτης» (φωτογραφία δίπλα).

ΕΙΠΕ

«Προειδοποιώ το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και τους λίγους που την ενίσχυσαν, δυστυχώς, με την ψήφο τους ότι όποιος αγγίξει πρόσφυγα ή μετανάστη θα έχει να κάνει, μεταξύ άλλων, και με την εν συνόλω πανεπιστημιακή κοινότητα».

Κώστας Ζώρας, καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας, πρώην αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

- Έναν αιώνα ζωής συμπλήρωσε η «Ροδιακή», που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις αρχαιότερες περιφερειακές εφημερίδες της χώρας. Για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την κυκλοφορία τής «Ροδιακής», πραγματοποιήθηκε μεγάλη εκδήλωση στο κινηματοθέατρο «Ρόδον», στην οποία συμμετείχαν -πέραν των εκπροσώπων των τοπικών αρχών- και εκατοντάδες αναγνώστες και φίλοι της εφημερίδας.
- Ο Νίκος Χατζηνικολάου απουσίαζε από την εκπομπή του στο «Real FM», με αποτέλεσμα… όργιο φημών για την κατάσταση της υγείας του γνωστού παρουσιαστή.

Πολλοί είπαν πως ο Νίκος Χατζηνικολάου, δεδομένου και του φόρτου δουλειάς που είχε λόγω των εκλογών, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με υπερκόπωση. Ο γνωστός δημοσιογράφος όμως έσπευσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, όπου ξεκαθάρισε πως η υγεία του είναι μια χαρά, ενώ παρακάλεσε τους συναδέλφους του που τον παρουσιάζουν ως ερείπιο να τιθασεύσουν τη φαντασία τους!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1690 Εκδίδεται η πρώτη εφημερίδα των ΗΠΑ, η «Publick Occurrences Both Foreign and Domestick», αλλά θεωρείται προκλητική και ο εκδότης της Μπέντζαμιν Χάρις καλείται να μην εκδώσει ξανά άλλο φύλλο.

1962 Η Αλγερία ανακηρύσσεται επίσημα σε Λαϊκή Δημοκρατία.
1926 Ο Χένρι Φορντ ανακοινώνει στο προσωπικό τής αυτοκινητοβιομηχανίας του την απόφασή του να καθιερώσει το οκτάωρο και την πενθήμερη εβδομαδιαία απασχόληση.

1968 Γίνεται η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού ως τηλεόρασης Ενόπλων Δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ).

ΑΠΟΨΕΙΣ

Λέσβος, η Ευρώπη των αντιθέσεων
της Μαρίας Κατσουνάκη
(«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)

Ο διακεκριμένος αρθρογράφος των New York Times Ρότζερ Κοέν ταξίδεψε στη Λέσβο και έζησε από κοντά «την προσφυγική κρίση». «Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια και καμία δεν έχει ανταποκριθεί με τόσο συνεπή ανθρωπιά στο πρόβλημα» γράφει.

Μέσα από το οδοιπορικό του, από εικόνες, στοιχεία και περιστατικά, συνθέτει μια διαφορετική ανάγνωση του σύγχρονου κόσμου. Μια μικρή κοινωνία στην οποία η ευσπλαχνία και η γενναιοδωρία δεν έχουν συρρικνωθεί από την πίεση για «παραγωγικότητα» και «αποτελεσματικότητα».

Από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, η Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε τρίτο κόμμα με 379.581 ψήφους και ποσοστό 6,99%. Τη μεγαλύτερη άνοδο η Χ.Α. κατέγραψε στη Λέσβο. Ακολουθούν τα Δωδεκάνησα και η Σάμος. Το προσφυγικό, καθώς φαίνεται, συνδέεται ευθέως με την άνοδο του ποσοστού της σε νησιά που αντιμετώπισαν φέτος το καλοκαίρι ανεξέλεγκτες ροές προσφύγων και καταστάσεις. Το νήμα που συνδέει τα τρία διαφορετικά δεδομένα (την απόφαση της Ε.Ε., το άρθρο του Κοέν και την άνοδο της Χ.Α. στη Λέσβο) αποστρέφεται τις βεβαιότητες και τις ομαδοποιήσεις.

Γιατί αποδεικνύει ότι οι αντιφάσεις είναι στοιχείο των κοινωνικών ζυμώσεων και ο καθένας πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι οι βολικές ερμηνείες μπορεί να είναι και παραπλανητικές.

Τίποτα δεν αποκλείει κάποιος κάτοικος του νησιού που έριξε την ψήφο του στη Χ.Α. να πρόσφερε τις πρώτες ημέρες ένα μπουκάλι νερό σε πρόσφυγα. Να διοχέτευσε -ειδικά ο ψηφοφόρος της Λέσβου- την αγανάκτησή του για την αποξένωση που αισθάνθηκε, την απελπιστική έλλειψη κρατικής πολιτικής. Ένιωθε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του την ίδια ώρα που η, πρώην, αρμόδια υπουργός εκτόξευε το αλησμόνητο «λιάζονται». Όσο και να θέλουμε να είμαστε αμείλικτοι με την ερμηνεία της ψήφου στη Χ.Α. (βουλευτής χαρακτήρισε τους ψηφοφόρους «φονιάδες»), θα υπάρχει πάντα κάτι που μας διαφεύγει.

Ασφαλώς και δεν αποτελεί άλλοθι η αγανάκτηση. Στέρεψε ως ερμηνεία και η διαμαρτυρία ή η τιμωρία του συστήματος. Το ερώτημα τώρα οφείλει να είναι νηφάλιο, στρατηγικό. Αφορά αποκλειστικά πολιτικές αποφάσεις: πώς μπορεί να οδηγήσει μια κυβέρνηση την αυξανόμενη δυσφορία σε προοδευτικές, δημοκρατικές επιλογές; Το ερώτημα δεν είναι της Λέσβου, είναι της Ευρώπης.