Έχουμε πάρα πολλές φορές επισημάνει, από το βήμα αυτό, ότι όλα τα έργα και όλες οι παρεμβάσεις για να υλοποιηθούν στον ενδεδειγμένο χρόνο που προβλέπεται, χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση από τους καθ ύλην εμπλεκόμενους φορείς, ώστε και οι μελέτες να ολοκληρώνονται με τις αναγκαίες διορθώσεις στην ...ώρα τους και οι απαραίτητες αδειοδοτήσεις να παίρνουν σειρά προκειμένου τα έργα να είναι «ώριμα» για ένταξή τους σε χρηματοδοτικά προγράμματα, χωρίς τα οποία η κατασκευή και η ολοκλήρωσή τους θα παραμένει σε εκκρεμότητα και στο ...περίμενε! Οι παραπάνω επισημάνσεις αν και είναι αυτονόητες παραδοχές που υπαγορεύονται από την κοινή λογική και τον στοιχειώδη ορθολογισμό, κάθε άλλο παρά αποτελούν κανόνα στη διαχείριση αυτών των υποθέσεων από μέρους εμπλεκομένων πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων του τόπου μας και ας έχουν να κάνουν εκτός των άλλων με σοβαρότατες παρεμβάσεις που εκκρεμούν και απασχολούν χρόνια την τοπική κοινωνία του νησιού μας. Τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτόν τον «κανόνα» πρακτικής από μέρους τοπικών παραγόντων πάμπολλα, που αποδεικνύουν ότι χωρίς μεθοδικότητα και συνεχή ενασχόληση επί της ουσίας και σε βάθος με τα σύνθετα προβλήματα που υπάρχουν ή και προκύπτουν στη διαδρομή ενός έργου, το βέβαιο είναι ότι οι «περιπέτειες», οι καθυστερήσεις και η εν γένει εμπλοκή του είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, που παρόλο που επαναλαμβάνεται δεν λέει να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή. Και το φαινόμενο αυτό παίρνει άλλες διαστάσεις όταν πρόκειται για μεγάλα έργα και παρεμβάσεις που από τον αρχικό σχεδιασμό μέχρι την υλοποίησή τους μεσολαβούν αρκετά χρόνια και εκ των πραγμάτων διαφορετικές διοικήσεις, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, που ενδεχομένως δεν έχουν τις ίδιες προτεραιότητες και ασφαλώς και την ίδια αποτελεσματικότητα στη διαχείριση των όποιων προβλημάτων προκύπτουν. Η διοίκηση, στο οποιοδήποτε επίπεδό της, έχει συνέχεια και οι όποιες αλλαγές προσώπων δεν πρέπει να αποτελούν «τροχοπέδη», ούτε και άλλοθι για την υλοποίηση κρίσιμων ιδίως παρεμβάσεων, που κατά γενική παραδοχή είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίες για την αναβάθμιση του τόπου μας. Και εδώ δεν μιλάμε για έργα και παρεμβάσεις που για «αντικειμενικούς» λόγους δεν προχωράνε, έχουν βαλτώσει και η «ωριμότητά» τους για να πάρουν το δρόμο της υλοποίησης υπολείπεται αρκετά, γιατί εκκρεμούν μια σειρά απαραίτητες προϋποθέσεις που δικαιολογούν να μην είναι άμεσα προς εκτέλεση, αλλά σε δεύτερη φάση. Μιλάμε για εκείνα τα έργα που είναι «ώριμα» για να δρομολογηθούν, βρίσκονται στο ...τραπέζι των συζητήσεων στο νησί εδώ και δεκαετίες, έχουν απασχολήσει επισταμένα όλες τις κατά καιρούς τοπικές αρχές και τους φορείς της τοπικής κοινωνίας και μερικά από αυτά τα έργα ήταν και αντικείμενο διαφορετικών πολιτικών προσεγγίσεων, ακόμη και αντιπαραθέσεων , κυρίως σε προεκλογικές περιόδους. Γι αυτά λοιπόν τα έργα που κουβαλούν και μια προϊστορία και για τα οποία έχουν προηγηθεί τόσες διαβουλεύσεις και διεργασίες και έχουν γραφτεί τόσα και τόσα, είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο, να εμφανίζονται «αιφνιδιασμένοι» και να ...ψάχνονται εκ των υστέρων υπηρεσιακοί και πολιτικοί παράγοντες, από «απρόβλεπτες» εξελίξεις στο ...παρά πέντε, που θα έπρεπε να έχουν αποτραπεί και διευθετηθεί έγκαιρα πριν δημιουργηθούν προβληματικές καταστάσεις και οδηγηθούν τα πράγματα σε «περιπέτειες»! 

Κραυγαλέο τέτοιο παράδειγμα, απόλυτου αιφνιδιασμού και ανευθυνότητας, που αναδεικνύει τη γνωστή ρήση «δεν γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά», είναι η υπόθεση του φράγματος Τσικνιά και του οδικού άξονα Αγ. Παρασκευής-Πέτρας, όπου μέρος του νέου αυτού υπό κατασκευή δρόμου ...έπεφτε μέσα στον ταμιευτήρα, προς έκπληξη όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών και αρχών. Και προφανώς για την ανεπίτρεπτη αυτή αστοχία την πρώτη ευθύνη φέρνουν οι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπ. Υποδομών, που είχαν υπό την επίβλεψή τους τις σχετικές μελέτες των δυο αυτών μεγάλων έργων, αλλά δεν είναι άμοιρη ευθυνών και η Περιφέρεια η οποία μπορεί να μην είχε άμεση εμπλοκή στην εκπόνηση των μελετών των εν λόγω παρεμβάσεων, ωστόσο είναι άμεσου ενδιαφέροντος για τον τόπο μας, δεδομένου ότι πρόκειται για σημαντικότατα έργα υποδομής του νησιού μας, που έρχονται να αντιμετωπίσουν με την ολοκλήρωσή τους υπαρκτά προβλήματα, το μεν φράγμα με την υδροδότηση του νησιού, ο δε δρόμος την αναβάθμιση του οδικού δικτύου προς την πιο τουριστική περιοχή της Λέσβου. Είχε λοιπόν κάθε λόγο η Περιφέρεια διά των πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων της να παρακολουθεί συνεχώς και από κοντά την πορεία τους, προκειμένου να μη βρεθεί προ δυσάρεστης εξέλιξης, όπως και συνέβη! Γιατί σε τελική ανάλυση, έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, κανείς «υπηρεσιακός παράγοντας» της κεντρικής διοίκησης δεν «κόπτεται» περισσότερο από τους τοπικούς παράγοντες για την εξέλιξη ενός έργου υποδομής που απασχολεί την τοπική κοινωνία. Αν εδώ που τα λέμε και μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, για μια σειρά περιπτώσεις έχει υποχωρήσει αυτή η παραπάνω αυτονόητη «βεβαιότητα». Δεν γίνεται με τα ...χαιρετίσματα να προλάβεις «αστοχίες» και παραλείψεις, αν δεν έχεις συνεχή παρακολούθηση της υπόθεσης και υποτίθεται καλύτερη(;) γνώση του χώρου. Και πολύ περισσότερο δεν γίνεται, μετά την επιβεβαιωμένη αστοχία, στην περίπτωση του εν λόγω οδικού άξονα, και με ορατό τον κίνδυνο να καθυστερήσει το έργο και να χαθεί η χρηματοδότησή του, να λειτουργείς ως πολιτική ηγεσία σαν να μη συνέβη κάτι «αδιανόητο», που φέρνει τα πάνω κάτω σε ένα έργο υποδομής που δρομολογήθηκε εδώ και δεκαετίες, με μια...χαλαρότητα που δεν δικαιολογείται από το «επείγον» του πράγματος. Δεν αρκούν οι όποιες προθέσεις των εμπλεκομένων υπηρεσιακών και πολιτικών παραγόντων αλλά οι πράξεις και οι συγκεκριμένες ενέργειες. Οταν κοντεύουν να περάσουν σχεδόν τρία χρόνια, από τότε που διαπιστώθηκε η αστοχία με τον οδικό άξονα Αγ. Παρασκευής-Πέτρας και ...μπλοκαρίστηκε η συμβασιοποίηση του έργου, και το έργο εξακολουθεί να παραμένει στον «αέρα», με απρόβλεπτες συνέπειες για την εξέλιξή του, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση που να «ερμηνεύει» την παρούσα κατάσταση , πέρα από τους κακούς χειρισμούς και την αδιαφορία των εμπλεκομένων με την υπόθεση αυτή, να «κλείσουν» όσο το δυνατόν συντομότερα τις όποιες εκκρεμότητες. Και η ευθύνη για αυτό «βαρύνει» πρωτίστως την περιφερειακή αρχή- γιατί αυτή πρέπει να ...καίγεται για να γίνει το έργο- που άφησε την υπόθεση στην τύχη της να ...σέρνεται, με «συνδικαλιστικού» τύπου αντιδράσεις και διαμαρτυρίες, που μόνο στην επίσπευση των διαδικασιών δεν συνέβαλαν. Αλήθεια αντιλαμβάνεται η περιφερειακή αρχή ποιος θα χρεωθεί αν τελικά «στραβώσει» περαιτέρω η υπόθεση και συνεχιστεί η εκκρεμότητα; Νομίζει ότι ενδιαφέρει κανέναν αν το υπουργείο καθυστέρησε τις όποιες διορθώσεις, όταν η Περιφέρεια ...αγνάτευε από μακριά;  

Και πάμε τώρα σε ένα άλλο επίμαχο έργο, που βρίσκεται στην επικαιρότητα εδώ και δυο περίπου δεκαετίες, όπου έχουμε τον έναν «αιφνιδιασμό» μετά τον άλλο, όχι από αστοχίες κεντρικών υπηρεσιών, αλλά από τις δημόσιες δηλώσεις του περιφερειάρχη Κ. Μουτζούρη για το οδικό έργο της Νότιας Παράκαμψης, που έθεσε στα ...ξαφνικά θέμα επαναχάραξης του δρόμου γιατί θίγονται ιδιοκτησίες όπως λέει, παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς την δρομολόγηση κατασκευής του έργου σε μεταγενέστερο χρόνο. Η άποψη αυτή του περιφερειάρχη, που ήταν «κεραυνός εν αιθρία», προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις τόσο από θεσμικούς παράγοντες και φορείς της Λέσβου, όσο και από την κοινή γνώμη που θεωρούν το συγκεκριμένο έργο απαραίτητο και πρώτης προτεραιότητας για το νησί, γιατί με την ολοκλήρωσή του θα μειωθεί σε μεγάλο βαθμό το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Μυτιλήνης, που ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις , όπως αυτήν την περίοδο με την αύξηση της τουριστικής κίνησης στην πόλη. Και η πρωτόγνωρη διαδικασία της «αυτοψίας» της διαδρομής , παρουσία καμερών και μικροφώνων, μπορεί να έγινε για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις που προκάλεσε η άποψη Μουτζούρη περί επαναχάραξης, αλλά το θέμα αυτό παραμένει στο ...τραπέζι από τη στιγμή που η Περιφέρεια, έχοντας άμεση εμπλοκή και αρμοδιότητα με το έργο, το αίτημα της αυτό το έθεσε υπόψη της πολιτικής ηγεσίας του Υπ. Υποδομών που βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στο νησί με αφορμή την υπογραφή της σύμβασης για το έργο του φράγματος Τσικνιά. Η ανακίνηση θέματος επαναχάραξης, έστω και μερικώς, πέρα από το γεγονός ότι ανοίγει τον «ασκό του Αιόλου» για νέες προσφυγές για «θιγόμενους» που έχουν τελεσιδικήσει, δίνει άλλοθι στο αρμόδιο Υπ. Υποδομών να μην εντάξει το έργο στις προτεραιότητες του σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα το επόμενο διάστημα , με ορατό τον κίνδυνο να παραπεμφθεί στις καλένδες και να χαθεί. Οταν μάλιστα υπάρχει η πρόσφατη εμπειρία με το έργο οδικού άξονα Αγ. Παρασκευής-Πέτρας, με την εκεί επαναχάραξη λόγω φράγματος, είναι τουλάχιστον ακατανόητο, αν δεν κρύβει άλλες σκοπιμότητες, να ανοίγεις και για τη νότια παράκαμψη θέμα επαναχάραξης, όταν είναι δεδομένη η καθυστέρηση που θα προκύψει, τη στιγμή που επισήμως η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου δηλώνει ότι είναι ολοκληρωμένες όλες οι μελέτες και οι αδειοδοτήσεις και η μόνη εκκρεμότητα που μένει είναι η εξεύρεση των αναγκαίων πιστώσεων για να δρομολογηθεί η υλοποίησή του. Είναι κρίμα και άδικο δηλαδή τώρα που έχουν ολοκληρωθεί όλες οι απαραίτητες αδειοδοτήσεις και είναι πλέον εν αναμονή ένταξης σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, να έρχεται ο κορυφαίος τοπικός φορέας, χωρίς να διαβουλευτεί με τους άλλους εμπλεκόμενους τοπικούς φορείς, και με τις ενέργειες του να ...βάλει επί της ουσίας κατά αυτής της προοπτικής. Δεν γνωρίζουμε τι σκοπιμότητες υποκρύπτονται πίσω από αυτές τις ακατανόητες, κυριολεκτικά «στο παρά πέντε», ενέργειες της περιφερειακής αρχής, αλλά όλα έχουν τα ...όρια τους, όταν σημείο αναφοράς είναι το «δημόσιο καλό» και όχι οι όποιες «πελατειακές» εξυπηρετήσεις. Ελεος πια με αυτές! Οπως και να έχει επειδή η αναβάθμιση των υποδομών του τόπου μας είναι το πρωτεύον, ας σταματήσουν εδώ αυτοί οι «αυτοσχεδιασμοί» και ας φροντίσουν από κοινού οι τοπικοί παράγοντες και οι εμπλεκόμενες τοπικές αρχές να καταστήσουν σαφές προς τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες πως το έργο της Νότιας Παράκαμψης δεν μπορεί να περιμένει άλλο, γιατί το κυκλοφοριακό «έμφραγμα» της πόλης είναι πλέον γεγονός! Ας μη βγάλουμε για άλλη μια φορά με τα χέρια μας τα ...μάτια μας. Αρκετά με τα «αυτογκόλ»!