Πού βρίσκεται το σημείο επαφής ανάμεσα στη μοναχική περιπέτεια της γραφής και την κρίση της μέσης ηλικίας; Στο ατέλειωτο ερωτικό παιχνίδι των φύλων και στο υπαρξιακό άγος της φθοράς; Στη μνημονιακή διάλυση του κοινωνικού ιστού και στην αποκαθήλωση του ευρωπαϊκού οράματος; Στην υπονόμευση των δημοκρατικών κατακτήσεων και στον φασισμό του νεοναζισμού;
Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν τον καλό πεζογράφο Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη στο νέο του βιβλίο με 18 διηγήματα. Ο κριτικός Δημήτρης Νίκου, ανάμεσα στα άλλα, σημειώνει: «Το πραγματικό γραφείο, το εργαστήρι του συγγραφέα είναι η ψυχή του, αυτό το ολόλαμπρα επιβλητικό και την ίδια στιγμή σκοτεινό κι απόμερο προσωπικό ιερό που τόσες και τόσες θυσίες ζητά μα και προσφέρει. Όλα από εκεί περνούν, όλα εκεί φιλτράρονται και όλα υπό αυτόν τον παρονομαστή νοηματοδοτούνται. Και μέσα από τη “Ζώνη Πυρός” του, ο Χατζημωυσιάδης μάς δίνει, εκτός από άλλο ένα εύστοχα φτιαγμένο πορτρέτο μιας πραγματικότητας, και μια όμορφα χρωματισμένη τοπιογραφία της ψυχής».