του Πάνου Τριγάζη

Ασυγκράτητη εμφανίζεται η ΝΔ, μπροστά στο ενδεχόμενο επανόδου της στην διακυβέρνηση της Ελλάδας.

Βαθύ ρήγμα στην κοινωνία προοιωνίζεται το πρόγραμμα Μητσοτάκη, με τις κοινωνικές πληγές των μνημονίων ακόμα ανοιχτές.

Γυρίζει το παιχνίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία; Θετική η απάντηση αν ενεργοποιηθούν τα αντιδεξιά και αντινεοφιλελεύθερα ανακλαστικά και περιοριστεί σε μέγιστο βαθμό η αποχή, κυρίως των νέων ψηφοφόρων.

Διχαστικός ήταν πάντοτε ο ρόλος της Δεξιάς στην Ελλάδα, όποια κομματική έκφραση και αν είχε και ας ισχυρίζεται ο Κυριάκος ότι δεν είναι με την Ελλάδα των πολλών, αλλά «με την Ελλάδα όλων».

Ελπιδοφόρο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για τη νέα τετραετία, με έμφαση στα κοινωνικά δικαιώματα και την παραγωγική ανασυγκρότηση για δίκαιη και πράσινη ανάπτυξη.

Ζωνάρι λιτότητας, αντιθέτως, περιμένει τον εργαζόμενο λαό και τους μικρομεσαίους, σε περίπτωση επικράτησης της ΝΔ.

Ηττημένη ιδεολογικά και προγραμματικά ουδέποτε υπήρξε η Αριστερά, που εκπροσωπεί το αύριο, την ανθρωπιά και αλληλεγγύη.

Θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της κυβερνητικής εξουσίας, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, που μάταια προσβλέπει στον επαναπατρισμό των μη προνομιούχων, όπως χαρακτήριζε ο Ανδρέας Παπανδρέου την κοινωνική πλειοψηφία. Ακόμα και ο «σοφός» Σημίτης, που χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο να τοποθετηθεί για την Συμφωνία των Πρεσπών, χαρακτήρισε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «προσωρινούς ενοικιαστές της εξουσίας».

Ιδιοκτήτες, όμως, δήλωναν και των μνημονίων, τα πίστευαν και τα εφάρμοζαν, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ επιβλήθηκε το τρίτο μνημόνιο, που περιλάμβανε και δέσμευση των θεσμών για την ρύθμιση του δημόσιου χρέους της χώρας μας.

Κοινωνικό κράτος και νεοφιλελευθερισμός δεν συμβιβάζονται, αφού οι μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, τον προηγούμενο αιώνα, θεωρούνται εμπόδιο στην ασύδοτη ελεύθερη αγορά και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Λαϊκό κόμμα είναι η ΝΔ, κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έτσι αυτοπροσδιοριζόταν και το κόμμα της Δεξιάς που πολέμησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, βυθίζοντας την πατρίδα μας στον εθνικό διχασμό.

Μικρασιατική καταστροφή και ξεριζωμός σχεδόν δύο εκατομμυρίων ελλήνων ήταν το κορύφωμα εκείνου του διχασμού.

Νικητής πραγματικός θα βγει ο ίδιος ο λαός αν εμπιστευτεί πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα στις 7 Ιουλίου.

Ξανά στο τιμόνι της χώρας μας θα είναι η πρόοδος και όχι η ακραία συντήρηση, με μπόλικο εθνικισμό.

Οδοστρωτήρας φιλοδοξεί να γίνει ο Μητσοτάκης, όχι εναντίον της διαφθοράς και των συμφερόντων της ολιγαρχίας, αλλά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τους οποίους προορίζει για επταήμερη εργασία.

Περήφανη είναι η μεταμνημονιακή Ελλάδα, με την εξωτερική της πολιτική και διότι πλέον δεν περιφέρει στην ΕΕ τον «δίσκο της επαιτείας».

Ρασούλης Μανώλης, τραγουδοποιός και αιρετικός της Αριστεράς, πίστευε ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, αλλά θέλει «σωστοί χιλιάδες νά ’ναι στους τροχούς, νά ’ναι νύφη η καρδιά και γαμπρός ο νους».

Στην νέα μάχη, λοιπόν, όλοι οι αριστεροί, «με νου και καρδιά και χέρι».

Τυχοδιωκτίζει το ΚΙΝΑΛ, επιμένοντας σε «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς προς όφελος της ΝΔ.

Υπερόπτες υπήρξαν άλλοτε, κατατάσσοντας τα αριστερά κόμματα στις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», αλλά περασμένα μεγαλεία….

Φυσά, όμως, άλλος άνεμος σήμερα και στην Ευρώπη, όπου οι σοσιαλδημοκράτες χάνουν έδαφος και ανακάμπτουν μόνο σε συνεργασία με την Αριστερά, π.χ., στην Ισπανία και Πορτογαλία.

Χρέος του ΣΥΡΙΖΑ να επιμείνει στην στρατηγική επιλογή της προοδευτικής συνεργασίας, στην Ελλάδα και Ευρώπη.

«Ψηλά οι καρδιές» ή όπως λέει το Ευαγγέλιο, «Άνω σχώμεν τας καρδίας». Παίρνουμε τα σωστά από παντού.

Ώρα εγρήγορσης και κινητοποίησης για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και όσους εναντιώνονται στην δεξιά παλινόρθωση.

Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ