Χθες 17 Νοέμβρη τιμήσαμε την ιερή μνήμη των νέων που έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία. Στις 7 και στις 14 Νοέμβρη περισσότεροι από τους μισούς συμπολίτες μας δεν έδωσαν δύο ώρες από τη ζωής τους για να συμμετάσχουν στις δημοκρατικές διαδικασίες. Η μαζική και συνειδητοποιημένη αποχή από τις εκλογές δείχνει το μέγεθος της κρίσης της πολιτικής. Είναι απάθεια που προκύπτει όχι από αδιαφορία, αλλά από απόρριψη. Ισοδυναμεί με την κίνηση αποστροφής που ο καθένας μας κάνει όταν αντικρίσει ένα θέαμα μιαρό.
Στην Ελλάδα της χούντας μπορεί να μην υπήρχε η δημοκρατία ως πολίτευμα, αλλά υπήρχε η δημοκρατία ως ιδανικό, ως προοπτική στις καρδιές μας και στα μυαλά μας. Και αυτή η δημοκρατία ήταν πανίσχυρη. Σήμερα, με το συνεχές σκουλήκιασμα που υφίσταται ο θεσμός, κινδυνεύουμε να πάθουμε το ακριβώς αντίθετο. Να υπάρχει ως πολίτευμα, αλλά να μην υπάρχει η ψυχική σχέση με τον πολίτη που να το καθιστά λειτουργικό. Ας μην αφήσουμε στο «σκουλήκι» να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει κανένα τανκ.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι μηχανισμοί που κρύβονται στο σκοτάδι και πελεκάνε τη δημοκρατία μας. Χρησιμοποιούν το χυδαίο αντιπολιτικό λαϊκισμό, τη σπέκουλα, τη φημολογία, την προπαγάνδα, το καθημερινό ροκάνισμα της θεσμικής νομιμοποίησης, όλα αυτά καλά μονταρισμένα σε μελετημένα σχέδια χειραγώγησης. Ποιος είναι ο σκοπός τους δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι όσο πιο αδύνατος γίνεται ο πολιτικός κόσμος, τόσο πιο ισχυρά γίνονται τα «ειδικά» συμφέροντα που επιζητούν να καρπωθούν τους οικονομικούς πόρους του κράτους. Ξέρω ότι η δράση τους ακούσια ή εκούσια «σκουληκιάζει» τη δημοκρατία μας, της τρώει τα σωθικά. Ξέρω επίσης ότι ούτε μπορούμε ούτε πρέπει να εμπιστευόμαστε τις σκιές, τους ανθρώπους που κρύβονται στο σκοτάδι, ούτε βέβαια τα άοκνα φερέφωνά τους. Η δημοκρατία στηρίζεται στη λογοδοσία, στην υπευθυνότητα και στον έλεγχο από τον κυρίαρχο λαό. Οφείλουμε όλοι μαζί, πολίτες και πολιτικοί, να προστατέψουμε το ήθος της δημοκρατίας μας.
Αναγνωρίζω προφανώς και αυτό που όλη η κοινωνία βροντοφωνάζει. Ότι φταίμε οι πολιτικοί, φταίμε γι’ αυτά που κάναμε και φταίμε γι’ αυτά που δεν κάναμε. Οφείλει ο πολιτικός κόσμος, χωρίς κομματικές παρωπίδες, χωρίς εμπάθειες, χωρίς ατομικές στρατηγικές, να δει τι έχει κάνει λάθος και να το αλλάξουμε. Ας αναλογιστούμε επιτέλους τι ευθύνες φέρουμε. Ας αναλογιστούμε τι δημοκρατία θα παραδώσουμε αύριο στα παιδιά μας.

Σπύρος Γαληνός
Βουλευτής Νομού Λέσβου της Νέας Δημοκρατίας