Ένα ακόμα γύρισμα της ιστορίας βιώνει ο αδελφός αιγυπτιακός λαός αυτές τις κρίσιμες μέρες, μαζί του και όλοι εμείς που βρισκόμαστε δίπλα του ελπίζοντας να ανατείλει μια νέα Αίγυπτος, δημοκρατική, προοδευτική, έτοιμη να διαδραματίσει με ειρηνικό τρόπο ακόμα σημαντικότερο και πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Το τελευταίο διάστημα ζήσαμε στιγμές δύσκολες, στιγμές συγκινητικές. Βρεθήκαμε στην ανάγκη να διαφυλάξουμε τις οικογένειές μας, τους συμπολίτες μας και τα σπίτια μας από κακοποιά στοιχεία που είχαν δραπετεύσει από τις φυλακές. Σ’ αυτήν τη «μάχη», είχαμε πάντοτε τη συμπαράσταση και την αγάπη του αιγυπτιακού λαού, ο οποίος μέσα σ’ αυτό το χάος που είχε δημιουργηθεί, φρόντισε στο μέτρο του δυνατού να απομακρύνει τους ταραχοποιούς, δημιουργώντας πολιτοφυλακή, προκειμένου να προστατέψει την πολύτιμη πολιτιστική κληρονομιά, όπως η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, τζαμιά και εκκλησίες, κοινωφελή ιδρύματα, και όχι μόνο.
Οι στιγμές, οι μέρες που βιώνουμε είναι ανεπανάληπτες, ζούμε και αισθανόμαστε έντονα μαζί με τους αδελφούς μας τους Αιγυπτίους το «ξεδίπλωμα» της σύγχρονης ιστορίας της Αιγύπτου, την αλλαγή του χάρτη στη Μέση Ανατολή.
Έντονα αισθανόμαστε τη θέρμη από αυτό το καζάνι που βράζει, περιμένουμε με αγωνία τις κοινωνικές αλλαγές, προσπαθώντας να αναλογιστούμε, να μαντέψουμε τα αποτελέσματα αυτής της ταξικής, μεγάλης και ιστορικής επανάστασης ή μάλλον του κινήματος της Νεολαίας της Αιγύπτου.
Για άλλη μια φορά, στον κόσμο που ζούμε η νεολαία παίζει καθοριστικό ρόλο. Έτσι και εδώ, η μαχητική νεολαία της Αιγύπτου πήρε τα ηνία στα χέρια της και ξεκίνησε αυτό που κανένας δεν τόλμησε, ούτε καν να το σκεφθεί.

Διεκδίκησε την ελευθερία του λόγου, του Τύπου, κοινωνικές ελευθερίες, ίση μεταχείριση για όλο το λαό της Αιγύπτου, διεκδίκησε θαρραλέα, αποφασιστικά και τολμηρά, γνωρίζοντας τα προβλήματα, αγνοώντας τους κινδύνους.
Έβαλαν μπροστά το στήθος τους, με ασπίδα την αγάπη για την πατρίδα τους, έκαναν το όνειρό τους πέπλο προστασίας από τα δακρυγόνα και τις λαστιχένιες σφαίρες, από τα χτυπήματα που λυσσαλέα δέχτηκαν, αλλά που δεν κατάφεραν να τους λυγίσουν.
Το μεγάλο διακύβευμα είναι, εάν κάποιοι προσπαθήσουν να τους πάρουν τα ηνία από τα χέρια... τότε τι θα γίνει; Δεν έχουν καταλάβει ακόμα αυτοί που «κυριαρχούν» τη Γη, ότι ο αιγυπτιακός λαός είναι και αυτός ένας μεγάλος λαός; Με αισθήματα, με τόλμη, αλλά και με μεγάλο σεβασμό;
Ο σεβασμός είναι μια ολόκληρη «θρησκεία» για τους Αιγυπτίους, έχουν μάθει (και εμείς μαζί τους) να σέβονται το φίλο αλλά και τον εχθρό.
Δίνουν παραδείγματα συμπεριφοράς αυτήν τη στιγμή, ζητούν προσευχόμενοι στο Θεό πίστωση χρόνου, να γράψουν την ιστορία τους, ζητούν μόνοι τους να «θάψουν» τους «νεκρούς» τους, αποκαθιστώντας ξανά τον παγκόσμιο σεβασμό στη χώρα τους.
Δεν ανέχονται από ένα ξενόφερτο «Εδώ και Τώρα» να τους αλλάξει την ιστορία τους, θέλουν αυτοί μόνοι τους να χαράξουν το «αύριό» τους, κάτι που τριάντα ολόκληρα χρόνια, άλλωστε, περίμεναν.
Τόσο εκείνοι που είναι υπέρ της λύσης Μουμπάρακ, όσο κι εκείνοι που είναι κατά, συμφωνούν στο ότι δε θέλουν ξένη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.
Τις διαδηλώσεις, που ξεκίνησαν από τη νεολαία η οποία αυτοοργανώθηκε μέσα από τα social media, διαδέχθηκαν γεγονότα που έθεσαν την κίνηση αυτή εκτός ελέγχου. Οι διαμαρτυρίες είχαν καθαρά ταξικό χαρακτήρα και είδαμε το φαινόμενο να διαδηλώνουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι μαζί, κρατώντας πλακάτ με την ημισέληνο και το σταυρό.

Ουδέτερος φαίνεται να είναι ο ρόλος των Κοπτών, οι οποίοι αριθμούν γύρω στα 12 με 13 εκατομμύρια, δε συμμετέχουν, όμως εκφράζονται και παρακολουθούν με αγωνία και οδύνη τις εξελίξεις.
Η προχθεσινή μέρα με την προσευχή της Παρασκευής, ήταν καθοριστική στο να καταδείξει πόσοι είναι υπέρ της λύσης Μουμπάρακ και πόσοι κατά, ποια λύση τελικά θα επικρατήσει.
Ο ίδιος δηλώνει ότι θέλει να φύγει αξιοπρεπώς από την εξουσία, ότι δεν προτίθεται να εγκαταλείψει την Αίγυπτο, ότι θέλει να πεθάνει στην πατρίδα του. Ζητάει πίστωση χρόνου για την ομαλή μετάβαση στον εκδημοκρατισμό της Αιγύπτου. Οι ψύχραιμες φωνές καλούν τον κόσμο να αποδεχτεί αυτήν τη λύση, εφόσον άλλαξαν δύο επίμαχα άρθρα του Συντάγματος που «φωτογράφιζαν» τον επόμενο πρόεδρο, διασφαλίζοντας ότι θα γίνουν ελεύθερες εκλογές το Σεπτέμβριο.
Ο Μουμπάρακ ξεκαθάρισε, επίσης, πως ούτε εκείνος θα είναι ξανά υποψήφιος, αλλά ούτε και ο γιος του.
Οι οικονομικές ζημιές ως αποτέλεσμα της εξέγερσης είναι τεράστιες, είχαν νεκρώσει τα πάντα, οι επενδυτές ανησυχούν, η Αίγυπτος χάνει καθημερινώς εκατομμύρια λίρες και η κατάσταση αρχίζει να μετράει αντίστροφα για την οικονομία της χώρας.
Ο αιγυπτιακός λαός, όμως, που συνεχίζει να διαδηλώνει υπέρ της εξόδου τού Μουμπάρακ, δε φαίνεται να πείθεται. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι βίαιοι, είναι φιλήσυχοι και ήρεμοι, αλλά αναγκάστηκαν να περάσουν σε αυτή την ακραία και απρόβλεπτη κατάσταση, διεκδικώντας την αξιοπρέπειά τους.
Οι ελληνικές αρχές στην Αίγυπτο είναι σε επιφυλακή, σε περίπτωση που χρειαστεί μια δεύτερη εκκένωση της χώρας μετά τον επαναπατρισμό των περίπου 150 Ελλήνων, οι οποίοι ήταν στην πλειοψηφία τους ευπαθείς ομάδες. Ο συντονισμός με το ΥΠΕΞ, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, τις διπλωματικές αρχές και τις Κοινότητες Αλεξανδρείας και Καΐρου, τον ΥΦΥΠΕΞ κ. Δημήτρη Δόλλη, αλλά και η συμπαράσταση του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ήταν υποδειγματικές.

Ο αιγυπτιώτης ελληνισμός πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες από πολλές συμπληγάδες, βίωσε τρεις πολέμους (1956, 1967 και 1973), καθώς και αρκετές εξεγέρσεις, όμως παρέμεινε με ψηλά το κεφάλι στις επάλξεις και συνέχισε να διαβιώνει δίπλα στον αδελφό αιγυπτιακό λαό. Έχουμε την αίσθηση στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, και συνεχίζουμε να την έχουμε, της προστασίας που μας παρέχει τόσο το Κράτος όσο και οι απλοί άνθρωποι, γεγονός που το είδαμε ανάγλυφα να ξεδιπλώνεται τις δύσκολες αυτές μέρες που περνάμε. Εμείς που έχουμε παραμείνει, δεν αισθανόμαστε βέβαια άνετα, αλλά δεν μπορούμε και να πράξουμε διαφορετικά. Η συνείδησή μας δε μας αφήνει να φύγουμε και ν’ αφήσουμε τους ηλικιωμένους συμπαροίκους μας στο γηροκομείο, το βιος μας, τα ιδρύματα, την ιστορία μας. Επί σειρά γενεών ζούμε ειρηνικά με αυτούς τους ανθρώπους, δεν μπορούμε να είμαστε μόνο στις χαρές μαζί, αλλά και σε καταστάσεις σαν κι αυτές, που αλλάζει η ιστορία της Αιγύπτου, αλλάζουν οι συσχετισμοί στη Μ. Ανατολή.
Προσωπικά θέλω να συμμετέχω, να ζω καθημερινά αυτά που γίνονται στην Αίγυπτο, η ζωή μου ανήκει στην Αίγυπτο, η ψυχή μου στην Ελλάδα.
Είμαστε υπέρ μιας ειρηνικής λύσεως και προσευχόμαστε κι εμείς μαζί τους για να λήξει αυτή η ιστορία σήμερα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Παρακολουθώντας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αντιλαμβανόμαστε ότι ο αιγυπτιακός λαός κατόρθωσε να κάνει και κάτι ακόμα, κάτι που ίσως άλλοι λαοί δεν μπόρεσαν... επηρέασε αυτός τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με το συναισθήματά του και τη μεγαλοσύνη του και την ακλόνητη πίστη του για ένα καλύτερο «αύριο»...
Σήμερα, σιγά-σιγά, η Αλεξάνδρεια επανέρχεται στους καθημερινούς ρυθμούς της, οι τράπεζες λειτούργησαν, οι επιχειρήσεις δούλεψαν, οι αγορά «ξυπνά». Το μεσημέρι που γευματίζαμε με τον πρόεδρο της ΕΚΑ, στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας, συζητώντας τις εξελίξεις μαζί με κάποιους λιγοστούς παροίκους, έβλεπα τους γλάρους να πετούν πάνω από τα ήσυχα γαλάζια νερά της θάλασσας.
Τους είδα «λυπημένους», τι να είδαν και τι να άκουσαν άραγε από ψηλά και τους λύπησε τόσο πολύ;
Μάλλον την Αίγυπτο να «κλαίει» άκουσαν και είδαν...

Αλεξάνδρεια, απόγευμα 6ης Φεβρουαρίου 2011