Κάπως έτσι από σήμερα, αλλάζουμε σελίδα… Η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε. Το ΠΑΣΟΚ νίκησε. Η Αριστερά στα ίδια και το ΛΑΟΣ εξέπληξε για μια ακόμα φορά και ιδιαίτερα εδώ στη Λέσβο.
Ο γνωστός χάρτης με τα εκλογικά αποτελέσματα, ξανάγινε πράσινος στα περισσότερα κομμάτια του. Στα πολλά περισσότερα κομμάτια του…
Το Αιγαίο στο σύνολο του, πράσινο. Ένα Αιγαίο που περήφανα το 2004, ο γνωστός Αριστοτέλης Παυλίδης περηφανευόταν στη Βουλή, πως βάφτηκε μπλε.

Το 2004 όπως και το 2007, σε αντίστοιχα σχόλια σε ετούτη τη στήλη, αναφερόμασταν στο ποιος ηττήθηκε στις τότε εκλογικές διαδικασίες.
Σήμερα, θα μπορούσαμε να γράψουμε περίπου τα ίδια αλλάζοντας απλά τα ονόματα…
Ποιος νίκησε λοιπόν και ποιος ηττήθηκε χθες. Η εύκολη απάντηση δόθηκε στην αρχή της ανάλυσης.
Πάμε στο ποιος πραγματικά νίκησε χθες.
Χθες το λοιπόν, νίκησε ο Γιώργος Παπανδρέου. Μαζί και η λογική της αλλαγής σε ετούτο τον τόπο. Που όχι μόνο βάλτωσε αλλά κι αναδύει μυρωδιά σήψης. Δε μιλάμε μόνο για την Ελλάδα. Μιλάμε για τη Λέσβο, όπου ο χθεσινός νοτιάς με τις ψηλές θερμοκρασίες, αυτό το «αρρωστημένο», που έλεγαν οι θαμώνες στα καφενεία κι όσοι αμήχανοι κουβέντιαζαν έξω από τα εκλογικά τμήματα, αναδείκνυε το πραγματικό κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία μας.
Τίποτα δε γινόταν και δε γίνεται στη Λέσβο. Πολίτες και πολιτικοί της συντηρητικής παράταξης, που αρνούνται ακόμα και να παραδεχτούν πως έξι χρόνια τώρα, δεν έκαναν τίποτα. Πριν μέρες, στέλεχος της παράταξης αυτής, έλεγε πως η συζήτηση με το Φώλια για τον αναπτυξιακό νόμο, ήταν συζήτηση με κουφό. Έλεγε και ξανάλεγε ο Υπουργός, πως οι ρυθμοί ανάπτυξης της Λέσβου σε σχέση με αυτούς της Δωδεκανήσου, είναι υψηλότεροι. Δε καταλάβαινε τίποτα…
Η περίπτωση Φώλια, που επί χρόνια κάποιοι προσπαθούσαν να τον πείσουν για το αυτονόητο, δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Κανόνας ήταν οι κρατούντες και εδώ στη Μυτιλήνη, που νομίζανε πως είναι για πάντα. Αυταρχικοί, νομίζοντες πως διοικούν ελέω Θεού, αρνούμενοι να δουν τα πραγματικά προβλήματα του λαού. Μοναδικό τους πρόβλημα, η μικροεξουσία τους, ακόμα και η εσωκομματική, οι συσχετισμοί μέσα στο μικρόκοσμο της Νέας Δημοκρατίας. Κάπως έτσι κατηφορίσανε σε ποσοστά από τα χαμηλότερα στη μεταπολιτευτική ιστορία της παράταξης, κάπως έτσι υπήρξε και η αλλαγή μέσα στην ίδια την παράταξη. Η επιτυχία του Σπύρου Γαληνού σε βάρος του Γιάννη Γιαννέλλη, είναι μήνυμα ανάγκης ανανέωσης. Είναι μήνυμα προς κάποιους, πως η πολιτική δεν είναι life style. Η πολιτική, ιδιαίτερα σε θέματα εξουσίας, εύκολα μετατρέπει το θρόνο σε ηλεκτρική καρέκλα. Πόσο μάλλον όταν ο θρονιασμένος έχει σχέση με την κοινωνία δια των παντός τύπου, αυλικών του.

Το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Με την ήττα του Γιάννη Γιαννέλλη και τη νίκη του Σπύρου Γαληνού, κλείνει κι έναν ακόμα κύκλο. Το δεύτερο εσωκομματικό κύκλο της παράταξης. Ο πρώτος ήταν αυτός της μεταπολίτευσης. Ο δεύτερος ήταν αυτός που άνοιξε στις συνεχείς εθνικές εκλογές της περιόδου 1989-90. Τότε αναδείχτηκε το άστρο του Γιάννη Γιαννέλλη. Ενός πραγματικά άτυχου πολιτικού, που εξελέγη αρκετές φορές με την ψήφο των Νεοδημοκρατών, αλλά δεν πήγε στη Βουλή λόγω εκλογικού νόμου. Στις εκλογές του 2004 και σε αυτές του 2007, ο Γιάννης Γιαννέλλης πήγε στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Το θέμα είναι τι έκανε σε αυτήν. Χθες, με σύνθημα όχι τα έργα του, αλλά μια πρόσκληση ψήφου για τελευταία φορά, ηττήθηκε από το Σπύρο Γαληνό. Σχεδόν 15 χρόνια νεώτερος ηλικιακά, ο Σπύρος συγκέντρωσε μεγάλο μέρος της εσωκομματικής δυσαρέσκειας μετατρέποντας την σε ψήφο υπέρ του. Αλλά και ψήφους μιας λογικής, που επί χρόνια ο Γιάννης Γιαννέλλης καλλιέργησε. Ο Σπύρος Γαληνός πήρε ψήφους αντίθεσης, σε μια αδικία που ο ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας, διέβλεπε. Αυτή η συγκέντρωση πυρών εναντίον του Σπύρου Γαληνού, και ιδιαίτερα η πανθομολογούμενα ατυχής παρέμβαση του Νομάρχη Παύλου Βογιατζή εναντίον του, προκάλεσε ένα κύμα ψήφων υπέρ του. Γιατί οι απλοί ψηφοφόροι είδαν την παρέμβαση αυτή σαν αδικία.
Οι χθεσινές εκλογές αποτελούν όμως και ήττα ενός ανθρώπου, που παρά τη συντηρητική του ταυτότητα, κατάφερε να πάρει την ψήφο των μισών τουλάχιστον ψηφοφόρων του Νομού Λέσβου στις αυτοδιοικητικές νομαρχιακές εκλογές. Ο λόγος για τον Παύλο Βογιατζή, που χθες έδρεψε καρπούς επιλογών, που αν μη τι άλλο δεν του άξιζαν και δεν του έπρεπαν. Μόλις την Παρασκευή το βράδυ, από το κινητό τηλέφωνο του Παύλου Βογιατζή, στάλθηκε ένα μήνυμα. «ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΙΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ. ΜΑΖΙ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ. ΤΩΡΑ Η ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ», έγραφε το μήνυμα που υπέγραφε ο Νομάρχης Λέσβου. Είχε προηγηθεί η αποστολή χιλιάδων φακέλων με την κάρτα του ως Νομάρχης και τα σταυρωμένα στο όνομα του Γιάννη Γιαννέλλη, ψηφοδέλτια. Πολλοί αναρωτήθηκαν πώς και γιατί ο ψύχραιμος και χαμηλών τόνων Νομάρχης, ο άνθρωπος που Νομάρχης έγινε χάρη σε αυτές και μόνο σε αυτές τις ιδιότητες του, «έβγαλε έξω τα πουκάμισα του» στη μάχη ενάντια του παλιού συναθλητή του, Σπύρου Γαληνού. Τι έκανε τον Παύλο Βογιατζή να γίνει από Νομάρχης του 48%, Νομάρχης της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα της μισής…
Σε λίγο καιρό θα ξέρουμε... Πάντως να σημειώσουμε πως η ήττα του Γιάννη Γιαννέλλη αντανακλά στον Παύλο Βογιατζή.

Στην άλλη πλευρά τώρα. Ο Νίκος Σηφουνάκης επιβεβαίωσε το προβάδισμα του χρόνια τώρα. Μια ολόκληρη 20ετία καταφέρνει χωρίς να ελέγχει το κόμμα στη Λέσβο, να είναι πρώτος. Πρώτος σε ψήφους αλλά και στην πρωτοπορία μιας αντίληψης, που μπορεί να αλλάξει τη Λέσβο αν οι ανατροπές στις οποίες πιστεύει (θέλει, δε θέλει να τις παραδεχτεί) εφαρμοστούν. Ταυτόχρονα οι εκλογές ανέδειξαν το πολιτικό άστρο ενός νέου πολιτικού, του Παναγιώτη Καπάρα. Κι είναι πολλά που ο Παναγιώτης Καπάρας μπορεί να κάνει, εκφράζοντας την ανανέωση στο κυβερνητικό πλέον κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Φτάνει κι αυτός να αντιληφθεί πως σαν ξεπεζεύεις, καταλαβαίνεις την αξία σου σαν καβαλάρης. Και πως το ΠΑΣΟΚ σαν αριστερά, καταπώς θέλει να τη θεωρεί, μπορεί να πάει μπροστά, με ρήξεις που προκαλούν νέες συνθέσεις. Κοινώς ο Παναγιώτης Καπάρας πρέπει να σπάσει αυγά αν θέλει να φάει την ομελέτα του σύγχρονου πολιτικού, σε ένα Νομό Λέσβου του 21ου αιώνα.
Σε μια Ελλάδα που θέλει να πάει μπροστά. Με έναν Πρωθυπουργό, που πρέπει να μπορέσει να τα αλλάξει όλα. Και με μια κυβέρνηση, που καλείται να εφαρμόσει την επιταγή του απερχόμενου πρωθυπουργού για σεμνότητα και ταπεινότητα.
Καλημέρα. Όλα μπορούν να αλλάξουν. Όλα μπορεί και μπορούν να γίνουν καλύτερα.