«Την Παρασκευή 28/8 δημοσιεύετε άρθρο με τίτλο “Στην υπεράσπιση του Μάρκου”! Θεωρώ ηθική υποχρέωση στη μνήμη του Ρούντυ μου να μην επιτρέψω τις αναφερόμενες ανακρίβειες να διαστρεβλώσουν την πραγματική αλήθεια και εξηγούμαι:
Σάββατο, ώρα 21:30. Η μητέρα μου βγάζει από το σπίτι της το μικρό μαλτεζάκι μου, με σκοπό να το φέρει στο δικό μου για το βραδινό του ύπνο. Το συνοδεύει χωρίς λουρί στην απόσταση των 6,5 περίπου μέτρων που χωρίζει τις πόρτες των δύο σπιτιών. Ξαφνικά εμφανίζεται από το πουθενά ο Μάρκος και εντελώς απρόκλητα επιτίθεται αστραπιαία στο σκύλο μου, χωρίς καν ο δικός μου να τον έχει αντιληφθεί, τον εγκλωβίζει στα σαγόνια του, δύο - τρία τινάγματα και τον αφήνει μισοαναίσθητο στο έδαφος.
Πανικόβλητη η μητέρα μου τον σηκώνει αιμόφυρτο στην αγκαλιά της και τον μεταφέρει στο σπίτι μου. Ξεκινάμε αμέσως έναν τηλεφωνικό μαραθώνιο για τη σωτηρία του. Η ημέρα (Σάββατο) και το προχωρημένο της ώρας είναι σαφώς εναντίον μας. Καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε με τους κτηνιάτρους κ.κ. Παλαιολόγου και Μαλάκη. Όντες εκτός Μυτιλήνης, μας δίνουν οδηγίες για τις πρώτες βοήθειες. Κυριακή πρωί, η κατάσταση του σκύλου μου επιδεινώνεται. Ειδοποιώ τον κ. Τσακίρη, ο οποίος σπεύδει σπίτι μου, διαπιστώνει τη βαρύτητα των τραυμάτων και συστήνει άμεσα χειρουργείο. Δυστυχώς στη διαδρομή προς το ιατρείο ο Ρούντυ μου καταλήγει, ώρα 10:45.
Τέσσερις μέρες αργότερα, η μητέρα μου συναντά την αυτόπτη μάρτυρα και τη ρωτά για το κατά πόσο είναι σίγουρη ότι ο Ρούντυ “μπήκε μόνος του τρέχοντας στο σπίτι…”. Λαμβάνει την απάντηση “... Δεν ξέρω… όλα έγιναν αστραπιαία… όχι να βρω και τον μπελά μου τώρα…”.
Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά, μη επιδεχόμενα αμφισβήτηση. Οι μαρτυρίες των τριών κτηνιάτρων, του κ. Μαθιέλλη που με βοήθησε στην αντιμετώπιση του περιστατικού τις πρώτες ώρες, της κ. Στεφάνου που διεξήγαγε τηλεφωνικό μαραθώνιο, του συζύγου και της μητέρας μου, παρόντες στον αγώνα για τη διάσωση του σκύλου μου, είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε. Και θα επιθυμούσα διακαώς να μάθω από πού άντλησε ο συντάκτης του άρθρου την πληροφορία ότι: “ο θάνατος επήλθε τρεις μέρες μετά από μόλυνση των τραυμάτων ελλείψει φροντίδας”, καθώς και το πώς ήλεγξε την αξιοπιστία της μάρτυρος ότι “… ο Μάρκος το άφησε και το σκυλάκι μπήκε στο σπίτι τρέχοντας”! Θα έπρεπε ακόμη να γνωρίζει ότι “σκυλοκαβγάς” μεταξύ ενός τριών κιλών μη-μου-άπτου μαλτέζικου και ενός σκύλου της πιάτσας 20 κιλών, δεν υφίσταται. Υπάρχει ή πλήρης αδιαφορία ή “τελική λύση”, όπως στη περίπτωσή μου.
Είναι γνωστό σε όλους στη γειτονιά ότι ο Μάρκος είναι ένα προβληματικό σκυλί με συχνότατα εκδηλούμενη επιθετική συμπεριφορά. Από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις είναι η προ έτους επίθεσή του στο κανίς της κ. Πατρινού, καθώς και οι αναρίθμητοι σκυλοκαβγάδες του ή το κυνηγητό του προς κάθε διερχόμενο δίκυκλο. Και θα ήταν ευχής έργον ένας τουλάχιστον από τους κραυγάζοντες ζωόφιλους να το απεδείκνυε εμπράκτως και να άνοιγε το σπίτι του στο Μάρκο. Θα προστάτευε έτσι και τον ίδιον αλλά και όλα τα διερχόμενα ζωντανά.
Εγώ δε ζητάω απολύτως τίποτα. Ούτε από τον πονηρά κρυπτόμενο ιδιοκτήτη του (γιατί υπάρχει), ούτε και από κανέναν άλλον. Το μαλτεζάκι μου δε γυρίζει πίσω. Η αλήθεια θα ήθελα όμως να λεχθεί και ίσως και μια στάλα κατανόησης και συμπόνιας. Πράγματα δύσκολα στην εποχή μας ακόμα και από τους κατ’ όνομα «ζωόφιλους».

Δέσποινα ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ
Ν. Βότση 1
Κουλμπάρα