Η σειρήνα ανοίγει! Το φορείο παίρνει τη θέση του και ο οδηγός κρατά σφιχτά τα κλειδιά του αυτοκινήτου, περιμένοντας το ΟΚ!
- Έτοιμοι. Φύγαμε! Χτυπά το τζάμι ο τραυματιοφορέας και ετοιμάζει το οξυγόνο και τον ορό!
- Τίγρη, σιγά! Σιγά, ρε Τίγρη! Πρόσεχε τις λακκούβες! Πονάει η γυναίκα! Τρέχα μαλακά!
Το χέρι απλώνεται ζεστό και χαϊδεύει το συσπασμένο πρόσωπο από τον πόνο, την αγωνία, το φόβο! Ένα παραθυρόφυλλο ψυχής, διάπλατα ανοιγμένο, δίνει κουράγιο, αγάπη, στοργή! Δεν έχει καμμία σημασία γι’ αυτόν ποιος τον κοιτά με διάπλατα ανοιγμένα, τρομαγμένα μάτια! Γέρος - Νέος - Άντρας - Γυναίκα - πλούσιος - φτωχός. Δεν υπάρχει διαχωρισμός!
Λόγια ίδια! Ζεστά! που λειτουργούν ως βάλσαμο αυτήν τη δύσκολη στιγμή γι’ αυτόν που υποφέρει! Όποιος και να ‘ναι, είναι το ίδιο! Είναι ο ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ που τον κοιτά απελπισμένα, κάτω από τη μάσκα του οξυγόνου! Το βλέμμα ρωτά ανήμπορο!
- Πεθαίνω;
Ποτάμι τα παρήγορα λόγια! Τρυφερό το χάδι, μοναδικό!! Θαλασσινό αεράκι, τούτη την ώρα την αναπάντεχη!
- Πάρε βαθιές ανάσες και μη φοβάσαι! Μπόρα είναι, θα περάσει, θα ξαναβγεί ο ήλιος! Όλα θα πάνε καλά! Ησύχασε! Δεν πονάς τώρα, ε; Πονάς;
- Όχι!
- Έτσι μπράβο! Φτάσαμε! Σιγά, Τίγρη! Κι αυτός ο δήμαρχος, δε λέει να κλείσει τις λακκούβες! ...
Παιδιά! Εσείς που μόλις πάρετε εντολή για όποιον κινδυνεύει και τρέχετε αγνοώντας τον οποιονδήποτε κίνδυνο! Εσείς που η παλληκαρίσια σας ψυχή στάζει αγάπη και συμπόνια κι απλώνεται το ζεστό χέρι και χαϊδεύετε τις πληγές! Εσείς που με περίσσεια φροντίδα μεταφέρετε τον κόσμο που υποφέρει!
Εσείς είστε τόσο σεμνοί, τόσο απλοί, τόσο μεγάλοι! Είστε Άγγελοι! Είστε η Ελπίδα πριν απ’ το Γιατρό! Να ‘στε πάντα καλά! Και ο Θεός να σας δίνει δύναμη γιατί είναι πολύ οδυνηρό όταν αντικρίζετε διαμελισμένα σώματα! Ανθρώπους ετοιμοθάνατους. Γυναίκες που φέρνουν στη ζωή ένα καινούργιο μπουμπούκι!
Είστε αφανείς ήρωες της ζωής. Σας ευχαριστούμε!!