Πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή από το δάσκαλο στη Χίο Σαράντο Πιτσιλαδή.

«Αγαπητοί μου,
Κάθε χρονιά που τυχαίνει να είμαι δάσκαλος της Ε΄ τάξης, φροντίζω να επισκεφθούμε με τους μαθητές μου τη Μυτιλήνη. Ένα χρόνο ζουν με το όνειρο αυτό. Έτσι, λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία και φύγουν για τις διακοπές τους, αφού έχουμε κάνει τη σχετική προεργασία, συγκέντρωση στοιχείων κ.λπ., μπαίνουμε στο πλοίο της γραμμής και ερχόμαστε. Στόχος είναι να γνωρίσουν ένα άλλο μέρος της Ελλάδας με τα μνημεία και τις παραδόσεις του. Όπως κάθε φορά έτσι και εφέτος, είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο στη Μόρια, το Κάστρο, το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, επίσκεψη σε διάφορα σημεία της πόλης, αγορά, Άγιο Θεράποντα, άγαλμα Μυρογιάννη, με επιστέγασμα όλων το Λαογραφικό Μουσείο του Θεόφιλου. Ειδικά για το Μουσείο του Θεόφιλου. Επειδή πολλές φορές δε μας φτάνει ο χρόνος, αφού το απόγευμα επιστρέφουμε, αφαιρούμε από το πρόγραμμα άλλες επισκέψεις, μόνο και μόνο για να γνωρίσουν τα παιδιά από κοντά τον τόπο που έζησε ο μεγάλος λαϊκός ζωγράφος, τα έργα του, πολλά από τα οποία φιλοξενούνται μέσα στα βιβλία τους.
Παραμονή του ταξιδιού πήρα τηλέφωνο στο Μουσείο για να επιβεβαιώσω την ώρα επίσκεψης που είχαμε ορίσει στο πρόγραμμα. Κανένας δεν απαντούσε στις επανειλημμένες κλήσεις μου. Σκέφθηκα τυχαία, και πήρα στο Μουσείο Τεριάντ. Κάποιος που σήκωσε το τηλέφωνο, μου είπε πως το Μουσείο του Θεόφιλου δεν άνοιξε εφέτος, ούτε γνωρίζει κανείς αν θα ανοίξει, λόγω έλλειψης προσωπικού.
Πόνος, θλίψη, απογοήτευση για όλους μας.
Μπορεί κάποιος να μου πει τι θα πω στους μαθητές μου, που τους έχω προετοιμάσει να ταξιδέψουν μέσα στα χαράματα θέλοντας να γνωρίσουν τα έργα του μεγαλύτερου λαϊκού ζωγράφου της πατρίδας τους;
Μήπως θα έπρεπε να τους πω πόσο εύκολα απαξιώνονται τα σπουδαία πράγματα στη χώρα που γεννήθηκαν;

Σαράντος Πιτσιλαδής
Δάσκαλος»