Στέλιος Βισκαδουράκης
Διηγήματα
Εκδόσεις Ταξιδευτής
Αθήνα 2010, σελ. 202

Ένας μάγκας το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής του ‘43 στον κατοχικό Λάκκο, τη γνωστή γειτονιά του Ηρακλείου, χορεύει τον τελευταίο του ζεϊμπέκικο αγκαλιά με την Ιουλιέτα και το Νεκρό Ιησού· ένας μεγάλος Έλληνας ποιητής προσπαθεί μέσα από τους μύθους μιας πόλης να βρει απαντήσεις στα διλήμματά του· ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ εμπνέεται από έναν απαγορευμένο έρωτα να ζωγραφίσει την Παναγιά με γαλάζια μάτια· ένας μοναχικός αγιογράφος προσπαθεί να δώσει χρώμα στον ασπρόμαυρο κόσμο ενός κοριτσιού που δε βλέπει· ένας γέρος ριμαδόρος, ο εγγονός του, ένα παραμύθι για την Κυρά της Λίμνης, ένας έρωτας, μια ελπίδα, μια λύτρωση...
Αυτές είναι οι υποθέσεις μερικών διηγημάτων της τελευταίας συλλογής του Στέλιου Βισκαδουράκη. Πολυβραβευμένος λογοτέχνης της νεώτερης γενιάς, αποδίδει ως φωτογράφος των συναισθημάτων εικόνες της ανθρώπινης ψυχής, των απλών ανθρώπων του μόχθου, της αξιοπρέπειας και του έρωτα.