Βραδάκι καθημερινής, έχουμε γυρίσει από τεκιλάκια στο «Rock ‘n’ Roll», χαζεύουμε, βαριόμαστε, η Μάγδα ρίχνει ξαφνικά την ιδέα: «Θα πάρω κινητό Αποστόλη! Τσιμουδιά, καλεί, βάζω ανοιχτή ακρόαση...»
- Λέγετε! Απαντά μια βαριά κι ασήκωτη ανδρική φωνή.
- Τολάκη, καλησπέρα, γιατί, καλέ, μιλάς σαν τον Ομάρ Σαρίφ; Μεθυσμένος είσαι; Τι σε κάνουνε; Γυναίκες σε κυνηγάνε; Α, όχι πολλές, μία σε κυνηγάει, την άτιμη! Κι εσύ, γιατί δεν κάθεσαι να σε πιάσει; Δε σου κάνει κούκου; Και γιατί μου το παίζεις Ροδόλφο Βαλεντίνο; Ποιος είναι εκεί; Γελάς, κανείς, μάλιστα, δε μου λες, Απόστολε, σε ποιον κάνεις τον εραστή μην έρθω εκεί; Δεν πιστεύω να πίνεις κοκτέιλ σε καμμιά πισίνα με τίποτα μοντέλα, πρόσεξε, θα αριβάρω μ’ έναν κουβά σκυλόψαρα, φλιτ θα ρίξω σε όλα τα κοριτσάκια!
Της ρίχνω μια τσιμπιά!
- Τι του λες, μωρέ, θα σου ρίξει κανένα μπινελίκι!
- Με ποιες θα έρθω; Ορεξάτο σ’ ακούω, μπράβο, αστέρι μου, δε φταις εσύ, η κυνηγός η κακούργα φταίει, φίρμα αισθάνεσαι, όχι με όσα κάνεις, μ’ όσα δεν κάνεις, πουλάκι μου! Σε βλέπουν και σφυρίζουνε και σταματούν τα τραμ, ε; «Το χαρακτήρα σου τον φτιάξανε τα έργα της»! Θεοδωρίδου ακούς; Χλωμό! Δε μου λες, στον ποιο γύρο του κυνηγητού είστε; Ναι, ανησυχώ μην πιάσει κανένας τη βλαμμένη και πώς σε κατεβάζουμε ύστερα εσένα από τα δέντρα! Δεν έχω και σκάλα.
- Τον πληρώνω!

- Άτσα μαγκιά! Τ’ ακούν κι οι άλλοι αυτά τώρα, ζουμπούλι μου! Λοιπόν, γράψε διεύθυνση να στείλεις επιταγή. Εκεί να δεις, έτσι και μαθευτεί, χαμός θα γίνει τώρα με την κρίση, με το που θα σε βλέπουνε, θα σου ορμάνε! Κι εγώ που λέει ο λόγος…. Τολάκι, να έρθουμε με τις φιλενάδες μου να σε νανουρίσουμε; Ροχαλίζεις; Α, γυναίκα έχεις! Ε, δε σου κάνει, ούτε αυτή που έχεις ούτε αυτή που είχες, με το συμπάθιο! Γιατί, καλέ, δε σου βάζουν εργασία να βρεις το σημείο G, αλλά σ’ αφήνουνε και καπνίζεις τόσο; Σε προτιμούν κορνίζα στον απέναντι τοίχο; Άσε που το τσιγάρο μειώνει και την απόδοση στα push-ups! Δεν έχεις ανάγκη! Και γιατί σε ντύνουν έτσι στην ηλικία σου; Δε σε ντύνει κανείς, μάλιστα! Πολλή δημοκρατία έχεις στις σχέσεις σου, αδελφέ! Δεν είπαμε ότι έναν άντρα τον ντύνει και τον ξεντύνει η γυναίκα του! Τέλος! Αυτή σετάρει, αυτός εκτελεί αγογγύστως. Ο αφέντης δε διαλέγει μόνος του γκαρνταρόμπα! Γράφει, διαβάζει, τον ντύνουνε, βγαίνει!
Αν και τώρα που το σκέφτομαι, τώρα τελευταία που παρουσιάζεσαι και καλά ατημέλητος, είσαι πολύ πιο μανούλι από πριν. Ευχαριστείς; Πάλι κορδώθηκες; Αποστόλη! Κανόνας πρώτος: δε θα φοράς φαρδιά, σώμα λαμπάδα έχεις, όσο πιο στενά γίνεται. Τελείωσε. Μια φορά σε είδα έτσι κι αν δε σε ήξερα, θα σε καμάκωνα. Ναι, όχι, μην ξεθαρρεύεις, σε ξέρω! Κανόνας δεύτερος: θα πας να πάρεις πιο νεανικά μπουφάν. Δε θα το ξαναπώ! Άμα σε ξαναπετύχω ντυμένο παππού, θα σου στείλω πακέτο το Λάκη Γαβαλά με τον Τρύφωνα Σαμαρά να σου ισιώσει την μπούκλα! Ζήτημα τρίτον! Πώς τη λένε αυτήν που σε κυνηγά; Τι τη θέλω; Να της πεις να μου πληρώσει το λογαριασμό η άχρηστη, να σου στείλω πακέτο από το κέντρο που κάναμε το bachelor μια εκεί, έτσι, βαρβάτη, να εισπράξει τη συνδρομή σου για τα παιδάκια της Αιθιοπίας! Ας ήξερε να την εισπράξει εκείνη! Κι ετοιμάσου! Θα κάνεις post doc στο Κάμα Σούτρα, γι’ αυτό όρισε μοναχός σου την τριμελή επιτροπή, μην στην ορίσω εγώ και βάλω τη λυσσάρα πρόεδρο! Βεβαίως τριμελή, τέλος τα ρομαντικά, μακροβούτι στα βαθιά. Μπρος! Δεν είμαστε εμείς ψάρια του γλυκού νερού, ωκεάνιοι τόνοι είμαστε! Καληνύχτα, εραστή! Πότε θα ξαναπάρω;