Χ.Α. Χωμενίδης
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις Πατάκης
Αθήνα 2009, σελ. 370

Λίγο προτού πεθάνει ο Τήνελλος, περίφημος αοιδός του 8ου π.Χ. αιώνα, διηγείται στον εγγονό του τη ζωή του: Τα παιδικά του χρόνια στα παράλια της Ιωνίας, την ένταξη του στην ακολουθία του προαιώνιου αοιδού Αναβάτη, το πέρασμά του από τις Μυκήνες κι από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους έρωτες, τα ταξίδια και τις μεταμορφώσεις του. Τις ηδονές που γεύτηκε, τα πάθη και τι; συμφορές που - άθελα του; - προκάλεσε...
Δραματικός κι ευτράπελος, αχόρταγος κι αλαφροΐσκιωτος, ο Τήνελλος - ο παππούς του Ομήρου - αποτελεί συνάμα ήρωα-πρόγονο του Δον Κιχώτη, αλλά και του Γαργαντούα. Και το «Λόγια φτερά» είναι ένα μυθιστόρημα που άλλοτε θυμίζει ψυχεδελικό κόμικς κι άλλοτε μιούζικαλ της μακρινής αρχαιότητας.
Επιστρέφοντας στον καιρό όπου οι μύθοι ακόμα πλάθονταν, ο Χ.Α. Χωμενίδης μιλάει αλληγορικά για την υπέρτατη δύναμη της αφήγησης. Ο κόσμος παίρνει νόημα και σχήμα μονάχα εφόσον τον εξιστορούμε. Ακόμα δε και όταν κάποτε ο Τήνελλος καταλήγει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», του αρκεί ένας καινούργιος πιστός ακροατής για να τα ξαναχτίσει όλα απ’ τα θεμέλια.
Ο τίτλος «Λόγια φτερά» θα μπορούσε να είναι μετάφραση του ομηρικού «έπεα πτερόεντα»· είτε παράφραση του βιβλικού «εν αρχή ην ο Λόγος».