Η Λημνιά συγγραφέας Χαρούλα Ζαμπετάκη - Πλιάτσκα ύστερα από επίπονη έρευνα, έδωσε στη δημοσιότητα ένα νέο βιβλίο για το Νοσοκομείο της Λήμνου, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυσή του.
Χαρούλα Ζαμπετάκη - Πλιάτσκα
Αφιέρωμα στην επέτειο των 70 χρόνων του Νοσοκομείου
Αθήνα 2010, σελ. 245
Η Λημνιά συγγραφέας Χαρούλα Ζαμπετάκη - Πλιάτσκα το 2009 είχε εκδώσει το βιβλίο αφιέρωμα στο Λημνιό ποιητή «Νικόλαος Κ. Βίγλας, ο Λημνιός Ανθός». Πριν λίγο καιρό και ύστερα από επίπονη έρευνα, έδωσε στη δημοσιότητα ένα νέο βιβλίο για το Νοσοκομείο της Λήμνου, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυσή του. Η συγγραφέας ανέτρεξε στις εφημερίδες «Λήμνος», «Εθνικός Κήρυκας της Αμερικής», στους Κώδικες της Ιεράς Μητροπόλεως και του Παλλημνιακού Σχολικού Ταμείου και στο αρχείο των ομογενών στην Αμερική «Παν-λημνιακή Φιλανθρωπική Αδελφότης, ο Ήφαιστος» και καλύπτει την περίοδο από τη στιγμή της ίδρυσης του Νοσοκομείου μέχρι την εποχή που αυτό γίνεται κρατικό (το 1956). Υπάρχουν, όμως, και ξεχωριστά κεφάλαια για το ιατρικό προσωπικό, τις δωρεές, τις κτηριακές εγκαταστάσεις, αλλά και για το Νοσοκομείο σήμερα.
«Η ιδέα της ίδρυσης ενός νοσοκομείου στο νησί, το οποίο θα απευθυνόταν στον πτωχό πληθυσμό, ξεκινά από την εποχή που η Λήμνος βρισκόταν υπό την οθωμανική κατοχή, αλλά λόγω των ιστορικών γεγονότων που μεσολάβησαν πραγματοποιήθηκε πολλά χρόνια αργότερα. Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, εκτυλίσσονται τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του νησιού μας και αποδεικνύεται από την προσφορά όλων των Λημνίων, του εσωτερικού και του εξωτερικού, η δύναμη της ομόνοιας και της κοινής συνεργασίας», γράφει η συγγραφέας στην εισαγωγή της.
Ο Δημήτρης Μπουλώτης, πρόεδρος του Παλλημνιακού Σχολικού Ταμείου, σημειώνει στον πρόλογό του: «Η εργασία καταγράφει μια πτυχή της ιστορίας της Λήμνου, όπου συνέβηκαν πράγματα δύσκολα για τους τωρινούς χαλεπούς καιρούς μας. Έμπνευση, φιλοπατρία, συνεργασία, αποτελεσματικότητα, ευελιξία συνυπήρξαν για να δημιουργηθεί ένας φορέας υγείας, τόσο αυτονόητος για μας τους ανθρώπους του 21ου αιώνα, αλλά τόσο μακρινός για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, σε μια από τις πιο απομακρυσμένες γωνιές της Ελλάδας, το Νοσοκομείο Λήμνου.»