Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Μπορεί να στεναχωρήσω τον καλό μου ξάδερφο (ονόματα δε λέω), που σνομπάρει την Πληροφορική, αλλά θα επιμείνω στα πλεονεκτήματα αυτής της νέας τεχνολογίας. Εδώ και λίγα χρόνια, λοιπόν, έχω συνδέσει τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή με μια διάταξη αποθήκευσης που λέγεται Free Agent Drive (αγνοώ πώς μπορούμε να την πούμε στα ελληνικά) και η οποία διαθέτει τεράστια χωρητικότητα μνήμης. Για σύγκριση, η ολική χωρητικότητα μνήμης αυτής της διάταξης αυτής είναι 465 δισεκατομμύρια bytes (από τα οποία μένουν ακόμα αχρησιμοποίητα τα 373 δισεκατομμύρια), ενώ ο υπολογιστής μου έχει χωρητικότητα 75 δισ. (από τα οποία έχω χρησιμοποιήσει το 50%).
Τι σημαίνουν τώρα αυτά τα νούμερα στην πράξη; Στη διάταξη Free Agent Drive έχω αποθηκεύσει ψηφιοποιημένα τα κείμενα όλων των βιβλίων που έχω εκδώσει (και των δώδεκα), όλων των άρθρων και σημειωμάτων μου που έχουν κατά καιρούς (από το 1991 και εδώ) δημοσιευθεί στο «Εμπρός» και σε ακόμη επτά εφημερίδες και περιοδικά, ομοίως έχω αποθηκεύσει τον πολύτιμο και τεράστιο «Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας» (δηλαδή τα κείμενα όλων των αρχαίων και μεσαιωνικών συγγραφέων από τον Όμηρο ως την Άννα Κομνηνή), ομοίως δε τα σώματα ολόκληρων περιοδικών, όπως τα «Ελληνικά Γράμματα» ή το σατιρικό «Εκατομμύριο» και ένα σωρό άλλα ογκωδέστατα αρχεία. Τυπωμένα τα κείμενα αυτά θα γέμιζαν ολόκληρες βιβλιοθήκες.
Δεν είναι όμως μονάχα αυτό. Το πιο σημαντικό είναι πως με δυο ή τρεις πληκτρολογήσεις έχω μπροστά μου, στην οθόνη του υπολογιστή, όποιο κείμενο ζητήσω και μπορώ να το εκτυπώσω.
Για να μην αναφερθώ στην αναζήτηση στο διαδίκτυο, που μου προσφέρει αμέσως όποια πληροφορία του ζητήσω, χώρια που μου έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνώ με Έλληνες σκορπισμένους στα πέρατα της Γης.
Τώρα γιατί σας αράδιασα όλα αυτά; Οπωσδήποτε όχι για να πικάρω τον ξάδερφο, αλλά γιατί ψάχνοντας στο αρχείο της εφημερίδας «Εμπρός» έπεσα πάνω σε σημείωμά μου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα στις 22-9-09, στις παραμονές των εκλογών που έφεραν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Διαβάζοντάς το είδα πως από μια σκοπιά το σημείωμά μου ήταν προφητικό, γιατί κατέληγε ως εξής:
«Το πρόβλημα είναι πως αν εξετάσει κανείς τα πραγματικά προγράμματα των δύο κομμάτων και όχι τους πομφόλυγες των προεκλογικών λόγων και διακηρύξεων, δε θα ανακαλύψει καμμιά ουσιαστική διαφορά. Δεν έχουν πρόθεση να φορολογήσουν τις τράπεζες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Δεν τολμούν να πούνε όχι στους επικυρίαρχους. Δεν έχουν καμμιά διάθεση να δώσουν στην Παιδεία, την Υγεία και τον Πολιτισμό κάτι παραπάνω από όσα δίνει φερ’ ειπείν η Ουγκάντα. Και φυσικά δε λένε λέξη για το χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος και τη φορολόγηση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας.
»Ευτυχώς το ότι στα βασικά προβλήματα τα δυο κόμματα εξουσίας δεν διαφέρουν μεταξύ τους, το έχουν μυριστεί τα νέα παιδιά.
Τον περσινό Δεκέμβρη, μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, περιδιαβάζοντας, με κίνδυνο της σωματικής μου ακεραιότητας, το φλεγόμενο κέντρο της Αθήνας, είδα σε έναν τοίχο γραμμένα με σπρέυ τα εξής
ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία
Εξάρτηση, λιτότητα και φαυλοκρατία
που θαρρώ πως εκφράζουν επακριβώς τις αντιλήψεις που έχουν οι νέοι για τα δύο κόμματα.»
Τα παιδιά από τότε είχαν δει την αλήθεια. Οι μεγάλοι και υποτίθεται ώριμοι χάψαμε τα ασύστολα ψέματα που μας αράδιασαν και τα δύο κόμματα εξουσίας (τρομάρα τους), όπως το «υπάρχουν λεφτά» τού ΓΑΠ και μύρια άλλα. Χρειάστηκε να περάσουν δυο χρόνια εξάρτησης, λιτότητας και φαυλοκρατίας, να εμφανιστεί το κίνημα των αγανακτισμένων, για να εξευτελιστεί τελείως στη συνείδηση του κόσμου ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, μηδέ της Αριστεράς εξαιρουμένης.
Γιατί μπορεί όλα τα κόμματα, τα κομματίδια και οι συνιστώσες της Αριστεράς να μη μετείχαν στην καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, να μη συνεργάστηκαν στην εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων, να μην ψήφισαν στη Βουλή τους κατάπτυστους νόμους, που περικόπτουν συνεχώς το πενιχρό εισόδημα των πολλών, αφήνοντας άθικτο το πλούσιο εισόδημα των πλουσίων, αλλά από τη στιγμή που κοιτάνε το «μαγαζάκι» τους, την ιδεολογική τους καθαρότητα και δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους, τους περιμένει νέα μετεκλογική συρρίκνωση και απομόνωση.
Γιατί με τη συμπεριφορά τους αυτή χάνουν τη μοναδική ευκαιρία να μετατραπούν οι εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 2012 σε αφετηρία κοσμογονικών εξελίξεων.
Μπορεί να στεναχωρήσω τον καλό μου ξάδερφο (ονόματα δε λέω), που σνομπάρει την Πληροφορική, αλλά θα επιμείνω στα πλεονεκτήματα αυτής της νέας τεχνολογίας. Εδώ και λίγα χρόνια, λοιπόν, έχω συνδέσει τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή με μια διάταξη αποθήκευσης που λέγεται Free Agent Drive (αγνοώ πώς μπορούμε να την πούμε στα ελληνικά) και η οποία διαθέτει τεράστια χωρητικότητα μνήμης. Για σύγκριση, η ολική χωρητικότητα μνήμης αυτής της διάταξης αυτής είναι 465 δισεκατομμύρια bytes (από τα οποία μένουν ακόμα αχρησιμοποίητα τα 373 δισεκατομμύρια), ενώ ο υπολογιστής μου έχει χωρητικότητα 75 δισ. (από τα οποία έχω χρησιμοποιήσει το 50%).
Τι σημαίνουν τώρα αυτά τα νούμερα στην πράξη; Στη διάταξη Free Agent Drive έχω αποθηκεύσει ψηφιοποιημένα τα κείμενα όλων των βιβλίων που έχω εκδώσει (και των δώδεκα), όλων των άρθρων και σημειωμάτων μου που έχουν κατά καιρούς (από το 1991 και εδώ) δημοσιευθεί στο «Εμπρός» και σε ακόμη επτά εφημερίδες και περιοδικά, ομοίως έχω αποθηκεύσει τον πολύτιμο και τεράστιο «Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας» (δηλαδή τα κείμενα όλων των αρχαίων και μεσαιωνικών συγγραφέων από τον Όμηρο ως την Άννα Κομνηνή), ομοίως δε τα σώματα ολόκληρων περιοδικών, όπως τα «Ελληνικά Γράμματα» ή το σατιρικό «Εκατομμύριο» και ένα σωρό άλλα ογκωδέστατα αρχεία. Τυπωμένα τα κείμενα αυτά θα γέμιζαν ολόκληρες βιβλιοθήκες.
Δεν είναι όμως μονάχα αυτό. Το πιο σημαντικό είναι πως με δυο ή τρεις πληκτρολογήσεις έχω μπροστά μου, στην οθόνη του υπολογιστή, όποιο κείμενο ζητήσω και μπορώ να το εκτυπώσω.
Για να μην αναφερθώ στην αναζήτηση στο διαδίκτυο, που μου προσφέρει αμέσως όποια πληροφορία του ζητήσω, χώρια που μου έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνώ με Έλληνες σκορπισμένους στα πέρατα της Γης.
Τώρα γιατί σας αράδιασα όλα αυτά; Οπωσδήποτε όχι για να πικάρω τον ξάδερφο, αλλά γιατί ψάχνοντας στο αρχείο της εφημερίδας «Εμπρός» έπεσα πάνω σε σημείωμά μου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα στις 22-9-09, στις παραμονές των εκλογών που έφεραν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Διαβάζοντάς το είδα πως από μια σκοπιά το σημείωμά μου ήταν προφητικό, γιατί κατέληγε ως εξής:
«Το πρόβλημα είναι πως αν εξετάσει κανείς τα πραγματικά προγράμματα των δύο κομμάτων και όχι τους πομφόλυγες των προεκλογικών λόγων και διακηρύξεων, δε θα ανακαλύψει καμμιά ουσιαστική διαφορά. Δεν έχουν πρόθεση να φορολογήσουν τις τράπεζες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Δεν τολμούν να πούνε όχι στους επικυρίαρχους. Δεν έχουν καμμιά διάθεση να δώσουν στην Παιδεία, την Υγεία και τον Πολιτισμό κάτι παραπάνω από όσα δίνει φερ’ ειπείν η Ουγκάντα. Και φυσικά δε λένε λέξη για το χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος και τη φορολόγηση της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας.
»Ευτυχώς το ότι στα βασικά προβλήματα τα δυο κόμματα εξουσίας δεν διαφέρουν μεταξύ τους, το έχουν μυριστεί τα νέα παιδιά.
Τον περσινό Δεκέμβρη, μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, περιδιαβάζοντας, με κίνδυνο της σωματικής μου ακεραιότητας, το φλεγόμενο κέντρο της Αθήνας, είδα σε έναν τοίχο γραμμένα με σπρέυ τα εξής
ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία
Εξάρτηση, λιτότητα και φαυλοκρατία
που θαρρώ πως εκφράζουν επακριβώς τις αντιλήψεις που έχουν οι νέοι για τα δύο κόμματα.»
Τα παιδιά από τότε είχαν δει την αλήθεια. Οι μεγάλοι και υποτίθεται ώριμοι χάψαμε τα ασύστολα ψέματα που μας αράδιασαν και τα δύο κόμματα εξουσίας (τρομάρα τους), όπως το «υπάρχουν λεφτά» τού ΓΑΠ και μύρια άλλα. Χρειάστηκε να περάσουν δυο χρόνια εξάρτησης, λιτότητας και φαυλοκρατίας, να εμφανιστεί το κίνημα των αγανακτισμένων, για να εξευτελιστεί τελείως στη συνείδηση του κόσμου ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, μηδέ της Αριστεράς εξαιρουμένης.
Γιατί μπορεί όλα τα κόμματα, τα κομματίδια και οι συνιστώσες της Αριστεράς να μη μετείχαν στην καταλήστευση του δημοσίου χρήματος, να μη συνεργάστηκαν στην εξυπηρέτηση των ξένων συμφερόντων, να μην ψήφισαν στη Βουλή τους κατάπτυστους νόμους, που περικόπτουν συνεχώς το πενιχρό εισόδημα των πολλών, αφήνοντας άθικτο το πλούσιο εισόδημα των πλουσίων, αλλά από τη στιγμή που κοιτάνε το «μαγαζάκι» τους, την ιδεολογική τους καθαρότητα και δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους, τους περιμένει νέα μετεκλογική συρρίκνωση και απομόνωση.
Γιατί με τη συμπεριφορά τους αυτή χάνουν τη μοναδική ευκαιρία να μετατραπούν οι εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 2012 σε αφετηρία κοσμογονικών εξελίξεων.