Η Αντιόπη Καλπάκα είναι μια δραστήρια γυναίκα, σύζυγος και μητέρα τριών παιδιών, που από μικρή αγαπά την τέχνη. Σήμερα φτιάχνει κεριά, χρησιμοποιώντας τη φαντασία της και όλη τη μαεστρία της για ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Τη γνωρίσαμε πριν λίγα χρόνια στη Χρυσομαλλούσα, όπου είχε ανοίξει το πρώτο της μαγαζί και σήμερα, αφού έγινε γνωστή στο ευρύτερο κοινό της Μυτιλήνης, τη βρήκαμε στην κεντρική αγορά. Στο «Ε» μίλησε για το πώς έκανε την τέχνη της επάγγελμα, αλλά και για τη δημιουργία των κεριών που αποτελούν, ως γνωστόν, συντροφιά για πολλούς ανθρώπους σε διάφορες περιστάσεις. «Τα κεριά σε ταξιδεύουν» υποστηρίζει, και δεν έχει άδικο.

Κυρία Καλπάκα, είχατε από μικρή κλίση στα καλλιτεχνικά; Σας άρεσε να δημιουργείτε;
«Α, βέβαια. Από το δημοτικό κιόλας θυμάμαι τον εαυτό μου να ζωγραφίζει και να δημιουργεί με πηλό. Μάλιστα, με τον πηλό έφτιαχνα καρφίτσες για το πέτο, τριαντάφυλλα για σκουλαρίκια, των οποίων τα πέταλα τα έφτιαχνα ένα-ένα. Όσον αφορά τη ζωγραφική, σχεδίαζα περισσότερο κινούμενα σχέδια. Αργότερα ξεκίνησα να ασχολούμαι και με τα βιτρώ. Βέβαια, μη φανταστείτε ότι ένωνα τζάμια. Ψευτοβιτρώ έφτιαχνα, με κομμάτια γυαλί που περίσσευαν από μία κυρία που έκανε βιτρώ. Κι όλα αυτά τα ανακάλυπτα μόνη μου, γιατί οι γονείς μου δεν είχαν ιδέα. Έμπαινα στα καταστήματα κι ό,τι θεωρούσα ότι μου χρειάζεται, το αγόραζα.
Πρέπει να πω, όμως, ότι άρχισα να ασχολούμαι πιο εντατικά με όλα αυτά από τη στιγμή που ο δάσκαλός μου στο σχολείο είδε μια ζωγραφιά μου και ενθουσιάστηκε. Την έδειξε σε όλη την τάξη επαινώντας με και φυσικά εγώ πήρα τα πάνω μου. Μέχρι τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι έκανα κάτι όμορφο. Απλά το έκανα γιατί έτσι ένιωθα. Έβγαινε από μέσα μου η ενασχόλησή μου με τα καλλιτεχνικά. Το κακό είναι ότι δεν κατάφερα να σπουδάσω κάτι σχετικό, γιατί σίγουρα θα κέρδιζα πολλά. Αυτό που σπούδασα μάλιστα είναι εντελώς άσχετο. Λογιστικά…»

Κι η ενασχόλησή σας με τα κεριά πώς προέκυψε;
«Από μικρή κι αυτή. Έπαιρνα τα αποκέρια κι αφού τα έλειωνα, έκανα διάφορα σχέδια μέσα σε κρύο νερό. Αυτό ήταν όλο κι όλο. Δεν ξανασχολήθηκα για πολύ καιρό.
Αργότερα, έφτασε η στιγμή που παντρεύτηκα. Τότε έκανα μια δουλειά σχετική με αυτό που σπούδασα. Είχα ήδη ένα παιδί, όταν γέννησα δίδυμα κι αναγκάστηκα να μείνω στο σπίτι και να αφήσω τη δουλειά. Μια μέρα έτυχε να διαβάσω πώς φτιάχνονται τα κεριά. Τα βασικά βήματα που όλοι γνωρίζουν κι είναι σε θέση να ακολουθήσουν. Ξεκίνησα λοιπόν να φτιάχνω κεριά. Τα είδαν οι φίλοι μου και άρχισαν να μου δίνουν παραγγελίες για δικά τους ή και για δώρα. Λίγο αργότερα απευθύνθηκα σε ένα μαγαζί με κεριά για να αγοράσω μελισσοκέρι, το οποίο χρησιμοποιούσα για να φτιάχνω λουλούδια. Είδε ο άνθρωπος τη δουλειά μου και μου πρότεινε να του πάω κάποια κομμάτια για πώληση. Του άρεσαν οι δημιουργίες μου και βρήκε ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα έφτιαχνε κάποιος ντόπιος και δεν ήταν τυποποιημένα. Ο κόσμος τα αγόραζε και η ζήτηση όλο και ανέβαινε.

Το εργαστήριο
Κάποια στιγμή, λοιπόν, οι φίλοι μου μού πρότειναν να βρω ένα χώρο για να φτιάχνω τα κεριά. Βρήκα λοιπόν ένα μικρό μαγαζί στη Χρυσομαλλούσα, το οποίο θα χρησιμοποιούσα ως αποθήκη. Επειδή είμαι μερακλού όμως, ήθελα να περιποιηθώ το μαγαζί. Έτσι έβαλα δυο κουρτίνες, έβαλα και δυο ράφια για να τοποθετώ τα κεριά κι σιγά-σιγά έγινε από αποθήκη, εργαστήριο και έκθεση μαζί. Έφερα και κάποια κεριά από Αθήνα, τα οποία βρήκα σε μια έκθεση εμπόρων κι έτσι, χωρίς να το καταλάβω, απέκτησα τη δική μου επιχείρηση.
Όσο τα μωρά ήταν μικρά, δούλευα λίγες ώρες το απόγευμα. Λίγο καιρό αργότερα κι αφού ο κόσμος με στήριζε, αποφάσισα να βρω ένα χώρο στην κεντρική αγορά της πόλης. Έτσι λοιπόν βρίσκομαι σήμερα στην Ερμού και δουλεύω κανονικά, κάνοντας αυτό που αγαπώ.»

Δουλειά σα διασκέδαση
Φαντάζομαι πως το να ασχολείται κανείς επαγγελματικά με αυτό που αγαπά, είναι σπουδαία υπόθεση.
«Πράγματι. Ξέρετε, δε νιώθω το άγχος της δουλειάς. Κάνω το χόμπυ μου ουσιαστικά. Βέβαια είμαι τόσο ενθουσιώδης με αυτό που κάνω, που συνέχεια πειραματίζομαι, ψάχνω καινούργιες τεχνικές, φαντάζομαι τι διαφορετικό μπορώ να κάνω, αλλά ούτε αυτό με κουράζει. Το βρίσκω τόσο δημιουργικό. Έρχομαι στο μαγαζί μου και διασκεδάζω. Πώς πάμε για ένα ποτό ή ένα καφέ και χαλαρώνουμε; Έτσι κι εγώ με τη δουλειά μου. Με χαλαρώνει, νιώθω καλά. Είναι σα να κάνεις ψυχοθεραπεία, ξεχνάς ακόμα και τα προβλήματά σου ή τουλάχιστον τα αντιμετωπίζεις καλύτερα.»

Κυρία Καλπάκα, πόσο εύκολο είναι να φτιάξει κανείς ένα κερί; Ποια είναι η βασική διαδικασία και τα υλικά που χρησιμοποιείτε;
«Η διαδικασία του κεριού για να γίνει είναι πολύ απλή, καθένας θα μπορούσε να ασχοληθεί. Λειώνεις το κερί σε μπεν μαρί, το ρίχνεις σε ένα καλουπάκι να πήξει με το φιτιλάκι του μέσα να στηρίζεται κι από εκεί και πέρα χρησιμοποιείς τη φαντασία σου. Υπάρχουν ειδικά χρώματα και υλικά, όπως αποξηραμένα φρούτα που μπορείς να βάλεις στο κερί.
Τώρα εγώ χρησιμοποιώ διάφορες τεχνοτροπίες. Μπορεί, για παράδειγμα, να κόψω το κερί σε κύβους για να το φτιάξω. Συνδυάζω τα χρώματα όπως θέλω εγώ και χρησιμοποιώ διάφορα υλικά για να τα στολίσω.»

Πείτε μας από τι εμπνέεστε για να φτιάξετε ένα κερί. Παίζουν ρόλο, για παράδειγμα, οι εποχές του χρόνου στα χρώματα και τα υλικά που χρησιμοποιείτε;
«Το θέμα ενός κεριού εξαρτάται κατ’ αρχήν από την εποχή. Δηλαδή το χειμώνα είναι πιο σκούρα τα χρώματα, πιο πολλά τα αποξηραμένα υλικά, ενώ η κανέλα είναι ιδανική την εποχή αυτή, καθώς για το καλοκαίρι είναι κάπως βαρύ το άρωμά της.
Το Πάσχα από την άλλη, την άνοιξη, κυριαρχούν τα παστέλ χρώματα.
Το καλοκαίρι χρησιμοποιώ πολύ τα κοχύλια για τα θαλασσινά θέματα, όπως και το τζελ το κερί, που σου δίνει την αίσθηση του νερού, της θάλασσας.

Όλα τα υλικά
Από την άλλη, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα υλικά που θα βρω μπροστά μου. Μπορεί δηλαδή να πετύχω κάτι σε μια έκθεση κι ενώ σε κάποιον μοιάζει απίθανο να χρησιμοποιηθεί σε ένα κερί, εγώ να δημιουργήσω ένα θέμα από το πουθενά. Με ένα σχοινί και κοχύλια, για παράδειγμα, δημιουργείς ναυτικό θέμα.
Έχω φτιάξει κερί με βίδες και παξιμάδια, κερί με πινέλα, με γυαλιά… Είναι αμέτρητες οι επιλογές αν έχεις φαντασία. Μπορεί να εμπνευστώ από ένα κομπολόι ή ακόμα κι από ένα φλιτζάνι καφέ. Συνεχώς λοιπόν βλέπω γύρω μου ερεθίσματα.
Και ξέρετε, επειδή το κερί είναι κάτι που ταιριάζει σε κάθε περίσταση, μπορείς συνεχώς να δημιουργείς καινούργια πράγματα.»
 
Τα κεριά, όπως είπατε, ταιριάζουν σε κάθε περίσταση. Γιατί αρέσουν τόσο στον κόσμο; Τι είναι για εσάς το κερί;
«Είναι ζεστασιά και συντροφιά συνάμα. Δημιουργεί μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και σε χαλαρώνει. Διαφορετικά στη θέση τους θα ανάβαμε λαμπάκια. Η φλόγα είναι που σου δημιουργεί αυτή την όμορφη αίσθηση. Σε χαλαρώνει και παράλληλα σε ταξιδεύει την ώρα που τη βλέπεις να σιγοκαίει το κερί. Η διαδικασία του κεριού που λειώνει, η λίμνη που δημιουργείται και το πάλιωμα του κεριού, σε ταξιδεύει σε ρομαντικές στιγμές.»