Ο Ιωάννης Κακριδής είχε κάποτε προτείνει τους βασικούς - κατά τη γνώμη του - στόχους για την παιδαγωγική της ειρήνης, η οποία πρέπει να αποτελεί βασικό παράγοντα για τη διαμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων στα σχολεία. Ως τελευταίο στόχο είχε θέσει τον εξής: «Θέλουμε, τέλος, αν καμμιά ώρα το φέρει και χρειαστεί κανείς να διαλέξει ανάμεσα στην ελευθερία και την ειρήνη, να προτιμήσει την ελευθερία και να πολεμήσει σαν Έλληνας.» Πίστευε δηλαδή ότι το σχολείο θα πρέπει να διδάξει στα παιδιά τα οφέλη της ειρήνης ώστε να την επιλέγουν πάντα, αλλά να ξέρουν και τη μοναδική περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να επιλέξουν το αντίθετό της. Τον πόλεμο θα πρέπει να τον επιλέγουν, λοιπόν, μόνο όταν απειλείται η ελευθερία τους. Δύσκολο εγχείρημα για τον κάθε εκπαιδευτικό, ειδικά αν θελήσει να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών με κάποιο σύγχρονο παράδειγμα, χωρίς να χρειαστεί να ανατρέξει στο παρελθόν.
Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, οι άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη παρατηρούν αυτό ακριβώς το φαινόμενο, το οποίο ξεκίνησε σιγά-σιγά και στη συνέχεια εξελίχθηκε σαν ένα ντόμινο. Το μόνο που χρειάζεται είναι οι εκπαιδευτικοί να στρέψουν τα βλέμματα των μαθητών στη γειτονιά τους, ως πολίτες του κόσμου. Να τους δείξουν στο χάρτη την Αίγυπτο, την Τυνησία, το Μπαχρέιν, τη Λιβύη, την Υεμένη, το Μαρόκο… Άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους, διαδηλώνουν, αντιδρούν στα καθεστώτα.

Σε καθεστώτα που νοθεύουν εκλογές, έχουν εκατοντάδες πολιτικούς κρατουμένους, λειτουργούν με μια επίφαση δημοκρατίας, ελέγχουν πλήρως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δίνουν ψευδή στοιχεία σχετικά με το μέγεθος των διαδηλώσεων, τους τρόπους καταστολής και τον αριθμό των νεκρών, διακόπτουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο και απαγορεύουν σε ξένους ανταποκριτές την είσοδο στη χώρα. Σε καθεστώτα που υποβαθμίζουν τη ζωή των κατοίκων στις χώρες του αραβικού κόσμου, μετατρέποντάς τους σε θύματα, σε καθεστώτα με βασιλιάδες και μονάρχες δεκαετιών.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι άνθρωποι που εξεγείρονται, είναι άξιοι θαυμασμού. Είναι πρότυπο για ολόκληρο τον πλανήτη. Αποτελούν το ζωντανό παράδειγμα και πράξη όλων όσα έλεγε ο μεγάλος Έλληνας δάσκαλος με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Διδάσκουν σε όλους μας ότι η ελευθερία μας δεν απειλείται μόνο από κάποιον εχθρό της χώρας μας, ότι δε χρειάζεται να την προστατέψουμε μόνο όταν κάποιος απειλεί την εθνική μας ακεραιότητα. Η ελευθερία έχει πολλές μορφές και ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να πολεμά προκειμένου να υπερασπιστεί καθεμία από αυτές. Ένα πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο και κάθε άλλο παρά δημοκρατικό καταπατά βασικές ελευθερίες των πολιτών του, καταπατά τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο «αύριο» έχοντας ήδη υποθηκεύσει το παρόν τους. Για αυτό το «αύριο» οι άνθρωποι στις γειτονικές μας χώρες μάχονται εδώ και εβδομάδες. Για να εξασφαλίσουν πρώτα απ’ όλα την εσωτερική ειρήνη για τις επόμενες γενιές, για να δείξουν σε μας την αξία που έχει να μάχεσαι για την ελευθερία…