Μου τηλεφώνησε ο Πρόεδρος: «Τι κάνεις, παιδί μου;» «Εξαιρετικά, Πρόεδρε!» «Πώς γίνεται αυτό;», με ρώτησε παραξενεμένος. «Κανείς δεν περνά καλά σήμερα. Οι μισθοί περικόπτονται, τα επιδόματα εξανεμίζονται, οι φοροαπαλλαγές ψαλιδίζονται, η ποιότητα ζωής συρρικνώνεται, νέο εκπαιδευτικό σύστημα σας ανακοινώθηκε, εσύ περνάς καλά;» «Ερωτεύτηκα, Πρόεδρε», του εξομολογήθηκα, «μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, έστειλα εσένα και την πολιτική μου συνείδηση στο πυρ το εξώτερον και κάνω μόνο ακατάλληλες σκέψεις.» «Αυτό είναι καταπληκτική ιδέα!», αναφώνησε ο Γιώργος. «Νομίζω ότι μπορώ να συστήσω στο λαό να σε μιμηθεί. Θα πω στον Πεταλωτή να ετοιμάσει το διάγγελμα.» «Άσ’ το, καλύτερα», τον πρόλαβα. «Μια συναισθηματική, αθώα ψήφο σού δώσαμε κι είσαι ο μόνος που κατάφερες να μετατρέψεις το one night stand σε διά βίου εκπαίδευση στα Σόδομα!»
«Έχω ξεχάσει πώς είναι να ερωτεύεσαι», αναστέναξε ο Γιώργος. «Είναι ένας άντρας βελούδινος, με απίστευτη γλύκα στη φωνή του! Μιλάει και νιώθεις να χάνεσαι στη μαγεία της φωνής του. Λέει “κατσικάκια” και καταλαβαίνεις πώς γεννιέται στον κόσμο η παιδικότητα! Ποτέ δεν καταλαβαίνω τα πάντα απ’ όσα λέει, αλλά μου αρέσει και μόνο που τα προφέρει.» «Ελπίζω δεν είναι δεξιός, παιδί μου! Μη σε πείσει να ψηφίσεις Σαμαρά!», ανησύχησε ο Γιώργος. «Δικός μας δεν πρέπει να είναι πάντως», του απάντησα. «Αλλιώς θα μου είχε ήδη κάνει το ένα τρίτο όσων κάναμε τόσα χρόνια που κυβερνούμε στην Ελλάδα. Για να είναι τόσο αναβλητικός ή Κουβέλη ψηφίζει ή δικός μας είναι, αλλά δεν του κάναμε κομματικό φροντιστήριο. Όταν πάντως μιλάει εκείνος, όλα είναι υπέροχα. Μη με βάλεις να τα ακούσω από άλλον ή να τα διαβάσω από οπουδήποτε. Ξυπνά το κτήνος μέσα μου.»

«Με τι ασχολείται αυτός ο νέος;», ενδιαφέρθηκε ο Πρόεδρος. «Έχει μάντρα μεταχειρισμένων υλικών», απάντησα περήφανα. «Συναρμολογεί επίσης από την άμμο παλάτια. Μετ’ ευτελείας που έλεγαν κι αρχαίοι ημών πρόγονοι.» «Πρόκειται για το επάγγελμα του μέλλοντος. Στάσου να πάρω τα νέα μέτρα και θα δεις τι εννοώ. Δε μου λες: Τι ζώδιο είναι;» «Μμμ! Δεν ξέρω. Αν λάβεις υπόψη ότι πήρε την άδεια λειτουργίας Φεβρουάριο του ‘97 κι ότι άνοιξε το μαγαζί πριν δυο χρόνια, Υδροχόος μάλλον, δεν παίρνω όρκο κιόλας. Έχει κάτι το κρόνειο πάντως.» «Όλοι θα αποκτήσετε τέτοια χαρακτηριστικά στο εγγύς μέλλον! Δεν είναι τυχαίο ότι φορολογώ και τα αναψυκτικά! Σε κάθε άλλη τριτοκοσμική χώρα εξάλλου η Coca Cola είναι είδος πολυτελείας!», με αποτελείωσε ο Γιωργάκης και πέρασε σε άλλο θέμα: «Ποιες είναι οι προθέσεις αυτού του κυρίου;» «Πες του Πεταλωτή να κλείσει το ακουστικό, και σκύψε που έχω να σου ψιθυρίσω δυο φωνήεντα», του είπα.
«Ε, αυτό πάει πολύ», απηύδησε με τις αποκαλύψεις μου ο Πρόεδρος. «Σε ανακαλώ στην τάξη, διαφορετικά θα σε διαγράψω.» «Αυτά στους βουλευτές που δεν ψηφίζουν τις περικοπές του Παπακωνσταντίνου», απάντησα. «Μπορεί να βομβαρδίσεις τον Καντάφι, μην ξεχνάς όμως ότι το κόμμα φέρει τη σφραγίδα του μπαμπά σου, συνεπώς στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται.» «Μα, παιδί μου, για το καλό σου...» «Δε θέλω το καλό μου, εκείνον θέλω», απάντησα αυθορμήτως. «Κολασμένα! Μέρα νύχτα αυτόν σκέπτομαι! Αν σκεφτόμουν τόσο το καλό μου, θα είχα μπει στη λίστα των πιο επιτυχημένων τού Forbes!», «Δηλαδή;» «Να ξανακλείσει ο Πεταλωτής το ακουστικό κι εσύ ξανασκύψε!» «Make love not war!», σχολίασε ευγενώς. «Στάσου να σου πει ο Ομπάμα να ανοίξεις τη Σούδα!» «Είναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα!», σιγοτραγούδησε ο Πρόεδρος. «Που σε ζητώ απεγνωσμένα, μέσα μου δες, είμαι μισή χωρίς εσένα, μνήμες παλιές σ’ αναζητούν απεγνωσμένα, είναι στιγμές, όλη μου η ζωή είναι στιγμές», ανταπάντησα, χωρίς ν’ απευθύνομαι σ’ αυτόν. «Πήραν απ’ την ΕΥΠ κι είπαν επειγόντως να τερματιστεί αυτή η παράφωνη συνομιλία των κακοφωνίξ» παρενέβη ο Πεταλωτής. «Απειλεί ο Ρέμος με μηνύσεις!»