Επίκουρος
Ηθική. Η θεραπεία της ψυχής
Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια: Γιώργος Ζωγραφίδης
Εκδόσεις Ζήτρος
Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 703

Ο Επίκουρος επιστρέφει στον κατ’ εξοχήν τόπο της φιλοσοφίας, στην Αθήνα, όταν αρχίζουν οι ελληνιστικοί χρόνοι. Επιτίθεται στον Πλάτωνα και ξαναπιάνει το νήμα της ιωνικής φυσιοκρατίας και του δημοκρίτειου ατομισμού. Ανοίγει τη δική του σχολή, τον Κήπο, όπου ασκεί τη φιλοσοφία ως ένα θεραπευτικό τρόπο ζωής μέσα στην κοινότητα των φίλων, με σκοπό την απόλαυση της ηδονής και την κατάκτηση της ευδαιμονίας. Με γλώσσα σκοπίμως απλή και χωρίς να ηθικολογεί, ο Επίκουρος ξαναθέτει βασικά ερωτήματα του ανθρώπου: Τι είμαι; Πώς αντιμετωπίζω τους θεούς και το θάνατο; Πώς μπορώ να ευτυχήσω; Είμαι ελεύθερος; Γιατί να νοιάζομαι για τους άλλους και πώς ζω ανάμεσά τους και μέσα στην κοινωνία; Ο Επίκουρος δίνει τις δικές του απαντήσεις. Τον τρόπο που ο ίδιος τις ζει τον υποδεικνύει ως τον υποδειγματικό φιλοσοφικό βίο - ένα βίο που θεωρεί ότι είναι εφικτός για κάθε άνθρωπο.
Στο βιβλίο, μετά από μια εισαγωγή στη φιλοσοφία του Επίκουρου και στον επικούρειο βίο, μεταφράζονται και σχολιάζονται τα κείμενα που αφορούν στην ηθική φιλοσοφία του Επίκουρου: η «Επιστολή προς Μενοικέα», οι «Κύριες δόξες», η «Επικούρου Προσφώνησις» και πάνω από 300 αποσπάσματα από έργα και επιστολές του Επίκουρου, καθώς και μαρτυρίες για τη ζωή και τη διδασκαλία του. Αντικείμενό τους έχουν το αγαθό, την ηδονή, τις επιθυμίες, τις αρετές, την κοινωνία, τους θεούς, το θάνατο, τη ζωή του σοφού.